CNN گزارش داد؛
آمارهای تکاندهنده از آزارواذیت زنان در سراسر دنیا
اینجاوآنجا ندارد؛ از خاور دور بگیرید تا کشورهای حوزه کارائیب؛ آمارها نشان میدهد زنان در هرکجای این زمین که باشند، روزانه با انواع و اقسام آزارواذیتهای خیابانی روبهرو هستند؛ آزارهایی که گاه تنها به کلماتی مانند «خوشگله» یا یک «لبخند» ختم میشود؛ اما گاهی ممکن است فراتر از چند کلمه برود؛ راه زنی مسدود یا به او دستدرازی شود. «راشل جوکیز» (مدیر برنامه جهانی جلوگیری از خشونت علیه زنان) معتقد است آزارواذیتها، بخشی از زندگی روزمره زنان در جهان؛ بهویژه در اماکن عمومیست و از آن برای محدودکردن آزادی زنان استفاده میکنند. بهگفته او؛ داستانهای اخیر زنان در خیابانهای لندن، بمبئی، واشینگتن یا لاگوس، یکسانبودن اینموضوع را فارغ از کشور و بستر فرهنگی نشان داده است. شبکه CNN اخیراً گزارشی درباره آمار خشونت و آزارواذیت فیزیکی در مناطق مختلف جهان منتشر کرده است که درادامه میخوانید.
آسیا
مدیر برنامه جهانی جلوگیری از خشونت علیه زنان میگوید که درایننقطه از جهان؛ بهویژه در جنوب آسیا، فضاهای عمومی توسط مردان اداره میشوند؛ بهگونهایکه گویی آنها مالکیت همه اماکن عمومی را دارند. بهگفته او؛ این باعث میشود مردان در خیابانها احساس مالکیت داشته باشند و زنان را آزار دهند. ناامنی خیابانها بهانهای برای نگهداشتن زنان در خانه و خروج آنها از مدرسه است. راشل جوکیز معتقد است؛ تجاوز گروهی به دختر جوان دانشجو در اتوبوسی در دهلی در سال 2012، توجهها را به اینموضوع جلب کرد. تحقیقات مؤسسه Action Aid سال 2016 نشان داده که 44درصد زنان در هند مورد آزارواذیت قرار گرفتند. همچنین اطلاعات سازمان ملل متحد برای برابری جنسیتی و توانمندسازی زنان، نشان میدهد که تقریباً چهار زن از هر 10 زن، از سمت شریک زندگیشان مورد آزارواذیت قرار گرفتهاند. بهگفته او؛ ایناعداد در بنگلادش نیز مشابه است؛ جاییکه 84درصد زنان کلمات ناخوشایند و آزار فیزیکی را تجربه کردهاند. طبق گزارش سازمان ملل؛ بیش از نیمی از زنان، انواع سوءاستفاده را توسط شریک خود تجربه کردهاند. بیشتر زنان بنگلادشی در کارخانههای پوشاک کار میکنند؛ جاییکه مدیران و شرکای تجاری، اغلب رفتارهای ناخوشایندی با زنان دارند. در شرق این قاره، کامبوج و ویتنام، سه زن از چهار زن، مورد آزارواذیت قرار میگیرند و بیش از 40درصد از زنان در مکانهاییکه بسیاری از مردان جمع میشوند، احساس ناامنی میکنند.
خاورمیانه و شمال آفریقا
منطقهای که جنبش METOO در آن تاحدودی ساکتتر بود، جهان عرب است. کارشناسان معتقدند که میزان آزارواذیت دراینمنطقه بهاندازه مناطق دیگر است؛ ولی صداهای کمی شنیده میشود. لینا ابیراف؛ مدیر مؤسسه مطالعات زنان در جهان عرب در لبنان، میگوید: «دلایل زیادی برای این سکوت وجود دارد. ننگ و شرم باعث میشود آنها نتوانند درباره تجارب آزارواذیت خود صحبت کنند. اگرچه شرم و ننگ یک مسئله جهانیست؛ اما اینموضوع در جهان عرب باعث میشود زنان خانواده و شغل خود را از دست بدهند. حتی ممکن است بعضی خانوادهها دخترشان را بهخاطر موارد ناموسی بهقتل برسانند».
غرب و جنوب صحرای آفریقا
میلیونها زن در آفریقا مورد آزارواذیت قرار میگیرند و خشونت دراینمنطقه شایعتر است. طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی؛ بیش از 50درصد زنان در تانزانیا توسط شوهر یا شریکشان مورد اذیتوآزار قرار میگیرند و این آمار در جایی مانند اتیوپی به 71درصد نیز میرسد. طبق گزارش سازمان ملل؛ آمار ازدواج کودکان در نیجریه بیش از 43درصد است و از هر 10 کودک زیر18سال، ششنفر آنها خشونت فیزیکی و احساسی را تجربه میکنند. گزارش 2015 مؤسسه Action Aid حاکیازآناستکه تنها 12درصد زنان در آفریقای جنوبی در محلههای خود احساس امنیت میکنند. بررسیها نشان داده که 80درصد آنها به گونههای مختلف آزارواذیت را تجربه کردند.
آمریکا و کانادا
طبق تحقیقاتی که توسط مؤسسه «توقف آزارواذیت زنان» انجام شده؛ 65درصد از زنان آمریکایی آزارواذیت خیابانی را تجربه کردهاند، 23درصد از آنها مورد آزارواذیت رفتاری قرار گرفتهاند و 37درصد از آنها میترسند که شبها بیرونازخانه قدم بزنند. طبق آمارهایی که این مؤسسه منتشر کرده؛ آمار آزارواذیت در آمریکای شمالی کمتر بوده و بیشتر موارد تجاوز که در کانادا رخ میدهد، ازسوی نزدیکان است. براساس گزارش یک وبسایت فعال در حوزه زنان در کانادا؛ 80درصد از تجاوزها و آزارواذیتها در خانهها رخ میدهد و تنها یک یا دودرصد آنها به پلیس گزارش شدهاند.
اروپا
آنطورکه از آمارها برمیآید؛ تجاوز و آزارواذیت در اروپا بسیار وسیع؛ و دانمارک بیشترین آمار را در اروپا بهخود اختصاص داده است. گزارش جداگانه مؤسسه «توقف آزارواذیت خیابانی» در بریتانیا نشان داد که 35درصد زنان این کشور دستدرازی و تعرض را تجربه
کردهاند.
آمریکای جنوبی
اینمنطقه با چالشهایی مشابه آسیا روبهروست؛ چراکه آزارواذیت خیابانی در فرهنگ و جامعه عادی شده و اکثر زنان هیچ گزارشی به پلیس نمیدهند. گزارشهای مؤسسه Action Aid نشان میدهد که 86درصد زنان از سوءاستفاده رنج میبرند و حتی 84درصد آنها توسط خود پلیس مورد آزارواذیت قرار میگیرند. این آمار در مکزیک بالاتر است؛ طوریکه از 10 زن، هشت یا نهنفر آزار میبینند. طبق تحقیقات مؤسسه ملی آمار و جغرافیا؛ 96درصد زنان در مکزیک انواع و اقسام خشونت در اماکن عمومی را تجربه کرده و 58درصد مورد تجاوز قرار میگیرند. قوانینی هم برای رسیدگی به اینموضوع شکل نگرفته است.
استرالیا و حوزه اقیانوس آرام
کشورهای حاشیه اقیانوس آرام هم از آزارواذیت مستثنا نیستند. با وجود تفاوتهای فرهنگی؛ زنان در استرالیا، فیجی و پاپوآ گینهنو، روزانه آزارواذیت فیزیکی را تجربه میکنند. اطلاعات نشان میدهد که آزارواذیت خیابانی، مسئله بزرگی در استرالیاست. بررسیهای یک مؤسسه مرتبط در استرالیا نشان میدهد 87درصد زنان، از اذیتوآزار کلامی یا فیزیکی رنج میبرند و 40درصد آنها هنگام شب، جرئت نمیکنند در خیابان قدم بزنند. اینموضوع در پاپوآ گینهنو خشونتآمیزتر است: 77درصد زنان آنجا انواع خشونت فیزیکی را در اتوبوس یا هنگامیکه منتظر اتوبوس هستند، تجربه میکنند. اطلاعات درباره فیجی کم است؛ اما دادههای سازمان ملل نشان داده 64درصد زنان ازسوی شریکشان مورد آزارواذیت قرار میگیرند. جوکیز میگوید؛ آمار تجاوز در اماکن عمومی در پاپوآ گینهنو؛ بهویژه در جنگلها بسیاربالا بوده و معتقد است؛ سیستم آموزشی ضعیف و فقر شدید، به اینمسئله دامن میزند. میزان اشتغال زنان بسیارپائین است؛ آنها حتی نمیتوانند در اطراف خانههایشان قدم بزنند.
آتنا شهبازی/ دیدبان آزار