• شماره 2163 -
  • ۱۳۹۹ دوشنبه ۶ بهمن

سخن مدیرمسئول

نانوایی‌ها نظارت نمی‌شوند

علی‌اکبر بهبهانی

نظارت و رسیدگی از بدو خلقت، با بشر همراه و همدم بوده است. این نظارت در گذشته برای بقای حیات، امری لازم و ضروری بوده تا انسان خود را از گزند حیوانات وحشی مصون بدارد. پس‌ازآن‌دوره، دوره زندگی قبیله‌ای آغاز شد و از‌آن‌هنگام، نظارت و سرپرستی، قوام و دوام گرفت و چنین شد که کارها روال عادی پیدا کرد و از آغاز قرن بیستم، تحت‌نام بازرسی، وظیفه مهم نظارت، شکل قانونی پیدا کرد. بحث امروز ما پیرامون عدم‌نظارت یا بازرسی از نانوایان کشور است که کارشان تهیه و پخت نان یعنی مهم‌ترین اغذیه‌ای‌ست که طعام غالب خانواده‌ها را تشکیل می‌دهد. اختصاص این مقاله به نانوایی‌ها، متأثر از گزارش‌های بسیاری‌ست که در رسانه‌های داخلی و جمعی از رسانه‌های خارجی معاند بازتاب داشته است؛ هیاهویی پیرامون عمل جاهلانه یک کارگر نادان نانوایی که به‌ هنگام خمیرگیری، آب دهان یا تف بر خمیر می‌انداخته تا مردم از این نان آلوده استفاده کنند. پیش‌از‌هرچیز این خبر می‌توانست و چه‌بهتر بود اگر رسانه‌ای نمی‌شد و بعضی از همکاران مطبوعاتی و رسانه‌ای به آن دامن نمی‌زدند و خوراکی برای بیگانگان و بیگانه‌پرستان مهیا نمی‌کردند که جای گله بسیار از همکاران دارد؛ چراکه پاره‌ای از اوقات ناخواسته، به تبلیغات سوء و تشویش اذهان هم‌وطنان دامن می‌زنند؛ اما باید از دولت، مسئولین، شورای آرد و نان، صنف خباز، اتاق‌های اصناف، وزارت بازرگانی، سازمان غله و ده‌ها نهاد و سازمانی که مستقیم یا غیرمستقیم باید بر کار توزیع آرد، نوع پخت و قیمت نان نظارت کامل داشته باشند، توضیح خواست؛ آن‌هم غذایی که قوت اصلی بیش از 95‌درصد مردم در کشور ما‌ست و درباره آن و کرامت آن، ده‌ها حدیث و نشانه و فراز از‌سوی علمای دین مبین اسلام، به مردم داده شده و حتی عموم مردم، به نان سوگند می‌خورند تا اعتبار و ارزش و حتی تقدس این ماده اصلی غذایی را نشان دهند. متأسفانه می‌توان گفت که حوزه نانوایی‌ها یکی از کسب‌و‌کارهایی‌ست که صاحبان آن به‌نوعی خودرأی و خودمحور هستند و تا می‌توانند و توانسته‌اند، از وزن و حجم نان کاسته‌اند، اما بر قیمت آن مرتباً افزوده‌اند. اگر فقط یک نوع از این نان‌های مرسوم و مورد استفاده مردم به‌نام نان‌سنگک را مورد دقت و بررسی قرار دهیم، می‌بینیم که اندازه و قیمت‌های آن، در مناطق مختلف تهران، بسیار متغیر است؛ به‌خصوص اینکه بهانه‌ای به‌دست نانوایان داده‌اند که بعضی از آنان با نصب یک اعلامیه کاغذی و به‌عنوان پخت آزاد مبنی‌بر خرید آرد با نرخ آزاد، به ‌هر‌ میزان که انصاف داشته باشند، نان را کوچک‌تر و کم‌وزن‌تر دراختیار مردم قرار می‌دهند؛ به‌نحوی‌که نان‌سنگک از 2500‌تومان تا 10هزار‌تومان در نقاط مختلف به‌فروش می‌رسد. چند دانه کنجد به آن می‌افزایند و نان را برشته‌تر به مشتریان تحویل می‌دهند و بستگی به انصاف نداشته، هر‌چقدر اراده کنند از مشتری پول دریافت می‌کنند. بقیه نان‌ها نیز بدین‌صورت به مردم عرضه می‌شود. برای نمونه؛ وقتی قیمت نان رسماً در سال جاری افزایش گرفت و به‌یک‌باره نان لواش یا کتابی‌پخت، از 200‌تومان به 300‌تومان برای یک عدد آن قیمت گرفت، به‌همان‌میزان هم نازک‌تر شد؛ تا‌جایی‌که نازکی آن با یک برگ کالباس یا یک ورق کاغذ برابری می‌کند و درنتیجه وقتی نانوایان مورد بازرسی و نظارت قرار نمی‌گیرند تا می‌توانند گران‌فروشی هم می‌کنند و چون خود را کاملاً مخیر می‌دانند، این‌بار یک انسان بیمار، نان را با تف هم آغشته می‌کند تا خریداران از همه‌جا بی‌خبر، علاوه‌بر گران‌خریدن، از جنبه بهداشتی هم آسیب ببینند. امیدوارم هر‌کس یا هر نهادی که باید نظارت مستقیم بر کار نانوایان داشته باشد، با سرکشی و نظارت مستمر بر کار نانوایان، به بهداشت و سلامتی عمومی نیز نظر داشته باشند.

ارسال دیدگاه شما

روزنامه در یک نگاه
ویژه نامه
بالای صفحه