کرونا؛ بلای آسمانی یا فتنه بشری؟

کرونا بلایی بوده است که در 100‌سال‌اخیر، سابقه نداشته جهان هستی را تا‌بدین‌‌حد درگیر مشکلات کند. بیش از یک‌سال است که ویروسی همه‌گیر، کشنده، ویران‌کننده و استرس‌زا، مردم کره خاکی را در خود فرو برده و میلیون‌ها‌نفر را مبتلا و چندین‌میلیون را نیز به کام مرگ داده است و ظاهراً به‌نظر نمی‌رسد که این ویروس منحوس، به‌این‌زودی‌ها تسلیم علم و دانش امروزی شود. این ویروس را اگر بلای آسمانی بدانیم یا اگر فتنه‌ای از‌سوی کشوری خاص به‌حساب بیاوریم، درهرحالت، بلای جان انسان‌های بی‌شمار و بی‌گناهی شده است و هر‌روز که می‌گذرد، قربانی می‌گیرد و خیال ندارد دست از سر بشر بردارد. کووید-19‌، ‌ضعیف و قوی یا غنی و فقیر نمی‌شناسد؛ هر کس به آن مبتلا شد، چنانچه جان سالم به‌در ببرد، آن‌قدر آزار می‌بیند که در حوصله کلمات نمی‌گنجد. ازاین‌هاگذشته، این ویروس هر‌روز با یک‌شکل جدید ظهور می‌کند که علم پزشکی هم در برابر پیچیدگی آن قاصر به‌نظر می‌رسد و متلون‌بودن ویروس، کار درمان را سخت‌تر کرده است. در‌این‌میان، تنها راه مبارزه با آن، تدبیر دولت و مسئولین و وظیفه‌شناسی مردم است. دولت باید در راه مبارزه با آن، که همانا کشف و تهیه واکسن است، گام‌های محکم‌تری بردارد و شاید این تنها وظیفه دولت در مواجهه با این بیماری‌ست و مردم انتظار دارند که به‌جای حرف، دراین‌زمینه عمل شود؛ چرا‌که درمورد همین واکسن از‌سوی اعضای دولت و ستاد ملی مبارزه با کرونا، اظهارات متناقض و حتی غیرعملی زده شده است؛ ولی چون به مرحله عمل نرسیده در روز گذشته شمار مبتلایان بیش از هفت‌هزار‌نفر اعلام شد و حدود 70‌نفر نیز جان به جان‌آفرین تسلیم کردند و هزاران خانواده مبتلا، در درد و رنج و شرایط بیمارداری در عین ناامیدی به‌سر می‌برند. حتی یکی از مسئولین پزشکی با صراحت اعلام داشته که واکسیناسیون برای تمام مردم کشور، به یک‌سال زمان نیاز دارد که بیاناتی از‌این‌دست توسط مسئولین، باعث پاشیدن بیشتر بذر نومیدی شده و مردم در غم و نگرانی بیشتری فرو می‌روند. در چهار استان خوزستان، گیلان، مازندران و گلستان، وضعیت بسیار نگران‌کننده است. در همین خوزستان، روز گذشته در نُه شهر آن وضعیت قرمز اعلام شده است که به‌یقین عدم رعایت مسائل بهداشتی، عدم رعایت فواصل اجتماعی و به‌ویژه عدم استفاده از ماسک، به‌هیچ‌وجه توجیه‌شدنی نیست. عدم رعایت این سه اصل مهم، به دولت هیچ ربطی ندارد. شمار زیاد مبتلایان یکی از عواملی‌ست که به ادامه‌دار‌شدن بیماری دامن می‌زند و نشان می‌دهد که در وهله نخست، خود مردم هستند که این ویروس را دست‌کم گرفته‌اند. آمار اعلام‌شده از‌سوی مسئولین بهداشتی، بسیار نگران‌کننده است؛ چرا‌که وقتی بر طبق این آمار مشخص شده است که بیش از 74‌درصد مردم، مراقبت لازم را رعایت نمی‌کنند، حاصل آن ابتلای روزانه هشت‌هزار‌نفری‌ست و این نمی‌تواند برای مردم مهربان و فهیم ما باورکردنی باشد؛ اما چه کسی مقصر است؟ وقتی هنوز مسافرت‌های شمال پابرجاست؛ مهمانی‌ها کم نشده؛ دیدوبازدیدها فراوان است؛ یعنی بی‌احتیاطی از‌سوی ما مردم، مثال‌زدنی‌ست؛ پس باید منتظر جولان‌دادن بیشتر این ویروس باشیم. کافی‌ست به آمار پاره‌ای از کشورهای همسایه دقت کنیم که با‌توجه‌به نسبت جمعیت، شمار قربانیان آنان بسیارکمتر از ایران عزیز ما‌ست؛ بنابراین باید بپذیریم که بخشی از تقصیرات نیز بر گردن خود ماست و در یک جمله قابل‌تأمل باید گفت: «از ماست که بر ماست».