دومین نمایشگاه «رویای کودکی من» با هدایت و مدیریت لیلا زمانی؛ هنرمند باسابقه هنرهای تجسمی از 7 آبانماه 1400 با برگزاری آئین افتتاحیه از ساعت 16 تا 19 گشایش خواهد یافت و هرروز از ساعت 10 تا 17 در «باغموزه هنر ایرانی» بهنشانی تهران، خیابان شهید فیاضی (فرشته)، خیابان بوسنی و هرزگوین، میزبان عموم علاقهمندان به هنرهای تجسمی خواهد بود. درایندوره از نمایشگاه «رویای کودکی من» اساتیدی نظیر اکبر نیکانپور، اکرم افضلی، سهراب هادی، عباس خلیلی، ژینوس شهیدی، سعید محجوبی، فرزانه محجوبی، شهلا آگاه، مریم شجاعی، جعفر صابری، عبدالله حاجیوند، آزیتا ساعدی، سارا فرساد، شروین کندی، نفیسه الیکاهی، علیرضا جعفریمرام و لیلا زمانی، هنرمندان عروسکساز و دیگر هنرمندان رشتههای مختلف را همراهی خواهند کرد.
ریشه «رویای کودکی من» در گذشته انسانها
لیلا زمانی؛ برگزارکننده «رویای کودکی من» و دیگر نمایشگاههای هنری تجسمی بااشارهبهاینکه عبارت «رویای کودکی من» ریشه و اساس در گذشته هر انسانی دارد و ما بهعنوان یک بزرگسال، مراحل مختلفی را از کودکی، نوجوانی، جوانی و پیری را طی میکنیم، گفت: «گاهی بدونتوجه به اینموضوع که چه به ما گذشت، چه اتفاقاتی دراینمسیر برای ما افتاد و چقدر آگاهانه با این رخدادها برخورد کردیم یا برخورد نکردیم، چهکسانی در شکلگرفتن مراحل مختلف زندگی ما مؤثر بودند و ما چقدر در اتفاقات خوب یا بدی که تا بزرگسالی و ایام کهولت سن برای ما میافتد، مؤثر بودهایم یا چهاندازه دیگران دراینرخدادها نقش داشتهاند، اینمسیر را طی میکنیم». وی عبارت «رویای کودکی من» را عبارتی روانشناختی و روانشناسانه دانسته که ما را به گذشته خویش بازمیگرداند و بااشارهبهاینکه این عبارت، میتواند یک بزرگسال را به تفکر پیرامون اینموضوع دعوت کند که ببیند این فرد، در کودکی رؤیا داشته است یا کابوس، افزود: «زمانیکه بهعنوان یک بزرگسال به دوران کودکی خویش بازمیگردیم و خاطرات را با خود مرور میکنیم، باید از خود بپرسیم که لبخند به لب ما میآید و یا اشک بر روی گونههای ما مینشیند و اینها نکاتیست که ازنظر من، برای سلامت یک بزرگسال، بسیار لازم است و ما باید از مرحلهبهمرحله زندگی خویش بهدرستی عبور کنیم تا بتوانیم مرحله بعد را آغاز کنیم و بعد، حرفی برای گفتن برای نسل بعدی خود داشته باشیم و رویای کودکی من درواقع براساس همین ایده شکل گرفت».
باقیماندن تصاویر قصههای مادربزرگ در ذهن
وی بااذعانبهاینکه قصههای کودکیاش، پدربزرگ و مادربزرگی که کودکی او را رقم زده و شکل دادهاند، در ایده شکلگیری این نمایشگاه بهشدت مؤثر بودهاند، افزود: «وقتی یاد قصههای مادربزرگم فروغهمایون میافتم، تصویرهایی را که ایشان با گفتن قصههایشان در ذهن من خلق میکردند بهیاد میآورم و باید بگویم که هنوز این تصاویر در ذهن من باقی مانده است و من هنوز با این قصهها زندگی میکنم». زمانی بااشارهبهاینکه دوست داشته بداند عزیزان هنرمند و کسانیکه امروز در رشتههای مختلف هنرهای تجسمی قدم برمیدارند، چطور میتوانند به کودکی خویش بازگردند و آیا آنها هم پدربزرگ و مادربزرگی داشتهاند که توانسته باشند کودکی قشنگی را برایشان رقم بزند، اضافه کرد: «همواره با این پرسشها روبرو بودهام که حوادث اطراف تاچهاندازه میتواند بر رؤیای یک بزرگسال تأثیر بگذارد و کودکی یک فرد، تاچهاندازه قدرت دارد روحیه بزرگسالی یک فرد را شکل بدهد و برخلاف ایدههای آرمانگرایانهای که یک شخص میتواند برای خود داشته باشد، او را تغییر دهد و ریشه اصلی ایجاد و برگزاری نمایشگاههای رویای کودکی من از این افکار شکل گرفت».
آثار موضوعی؛ زینتبخش نمایشگاه
این هنرمند که تجربههای مختلفی در حوزه رشتههای مختلف هنرهای تجسمی دارد؛ بااشارهبهاینکه کلاً دو نوع نمایشگاه در حوزه هنرهای تجسمی وجود دارد، گفت: «یکی اینکه نمایشگاهها موضوعی خاص دارند و برگزارکننده رویداد، موضوعی را طرح میکند و هنرمندان عزیزی که درهمراهیبا او قرار میگیرند، با اینموضوع و طرز فکر همراه میشوند و شروع به خلق آثار میکنند تا خود را به موضوع نمایشگاه نزدیک کنند». وی اعلام موضوع و سبک آزاد در برگزاری نمایشگاه را شیوهای دیگر از روند برگزاری نمایشگاههای هنرهای تجسمی در کشور دانسته و بااذعانبهاینکه همه هنرمندان میتوانند با آثار آرشیوی و ایدههای خویش دراینگونه نمایشگاهها شرکت کنند، افزود: «ازنظر من نمایشگاهی که موضوع داشته باشد، وقتی کارها بهروی دیوارها میرود یا سایر اشکال هنرهای تجسمی؛ ازجمله مجسمه، حجم و عروسکهای نمایشی درمعرضدید عموم علاقهمندان به هنر قرار میگیرد و همه دریکراستا و یک موضوع بتوانند گام بردارند و شکل بگیرند، نمایشگاه را زینت میدهند و این مزیت برگزاری رویدادهای موضوعی، نسبت به نمایشگاههاییست که سبک و تکنیک را آزاد اعلام میکند». وی بهچالشکشیدن ذهن هنرمند را نکتهای بسیارمهم برشمرده و باتأکیدبراینکه هنرمندان ما عادت ندارند بتوانند در زمینههای مختلف مثل مجسمه، حجم، ماکت، عروسک نمایشی، خطاطی و نقاشی و دیگر آثار هنری در قالب استیتمنت اثر ارائه کنند، افزود: «تلفیق رشتههای مختلف تجسمی کنار یکدیگر، کاری جدید است و مثلاً درایندست نمایشگاهها میبینیم کارهای مختلف مانند صنایعدستی در کنار تابلو، عکاسی در کنار تابلوهای نقاشی و کاریکه من درحالانجام آن هستم عروسکهای نمایشی کنار آثار عکاسی و نقاشی، هنرهای تلفیقی محسوب میشوند یا ممکن است شیوههایی از تئاتر و هنرهای نمایشی، بهلحاظ انتخاب یک موضوع، درکناریکدیگر قرار بگیرند».
ذهن آزاد هنرمندان و سختی همراهی با موضوعی خاص
این هنرمند باسابقه باتأکیدبراینکه انتخاب آثار برای برگزاری نمایشگاههایی ازایندست ازآنجاکه هنوز هنرمند عادت نکرده با موضوعی خاص همراه باشد، بسیاردشوار است، گفت: «هنرمندان ذهنی آزاد دارند. هریک از اقشار رشتههای مختلف در سبکی آزاد مشغولبهفعالیت بوده و هنرمندان نمیتوانند انسجام خاصی دراینمسیر داشته باشند و باید گفت زمانی قابلتوجه نیاز است تا تمام هنرمندان بتوانند آثاری را ارائه کنند تا در تمام رشتههای تجسمی، یک مسیر مشخص و هدف را دنبال کنند». وی بااشارهبهاینکه وقتی موضوعی مثل رویای کودکی من بهعنوان یک موضوع خاص برای برگزاری یک نمایشگاه درنظر گرفته میشود، عروسک نمایشی بهعنوان یک نماینده کلی از عروسک در نمایشگاه انتخاب میشود، افزود: «اینامر بهاینمعناستکه عروسک، بخشی از رؤیای یک کودک است و یک کودک؛ چه در قالب جسم پسر یا دختر، عروسک را بهخوبی لمس میکند یا تنها چیزیکه شاید از کودکی در ذهن ما میماند و در بزرگسالی آنرا بهخوبی بهیاد میآوریم، عروسکهایمان هستند».
آسیب کرونا بر هنرمندان هنرهای نمایشی
وی با ابرازتأسف از اینکه دوستان هنرهای نمایشی؛ بهویژه نمایشهای عروسکی درایندوسال شیوع بیماری کرونا، بیش از دیگر هنرمندان ضربه خوردند و تعطیلی سالنهای نمایش در کشور، اتفاقی غمانگیز برای این قشر بوده، افزود: «این نمایشگاه با این نیت شکل گرفت که هنرمندان عروسکساز نیز بتوانند خود و آثارشان را مطرح کنند و از آن دلمردگی و دلخستگی که در ایام کرونا برایشان بهوجود آمد، از بین برود؛ زیرا این عروسکها تا دوسالپیش بر روی صحنه هنرنمایی میکردند و توسط بچهها در قالب داستانها مطرح میشدند و برای همه بهنمایش درمیآمدند. امروز، عروسکها نمایندگان هنرمندان نمایش و عروسکسازها هستند که کنار هنرمندان رشتههای دیگر، در نمایشگاه رویای کودکی من برای عموم مخاطبان بهنمایش گذاشته میشوند». این هنرمند هنرهای تجسمی، بااذعانبهاینکه عروسکها نیز میتوانند در کنار تابلوهای عکاسی و نقاشی خودنمایی کنند و بعد از سکوتی دوساله که بهسبب شیوع بیماری کرونا شکل گرفت، حالا درایننمایشگاه بهنمایش گذاشته میشوند، گفت: «در سری دوم اینرویداد، بهوضوح مشاهده کردیم چقدر دوستان همگام شدند و آن ناپختگی که در برگزاری این نمایش بود، به پختگی تبدیل شد و دیدیم که میشود عروسک نیز در کنار تابلو قرار بگیرد و بسیار هم مورداستقبال قرار گرفت. خداوند را سپاس میگویم که این امکان بهوجود آمد تا بتوانیم بخشی از دلخستگی دوستان هنرهای نمایشی را دراینزمینه جبران کنیم».
روال کار گروه هنری «ژامک»
زمانی بااشارهبهاینکه هنرمندانی که در نمایشگاه گروه هنری «ژامک» انتخاب میشوند و درنهایت آثار آنان کارشناسی و برای حضور در نمایشگاه انتخاب میشود، ازطرف اساتیدی که همواره همراه گروه بوده و لطف بیشازاندازهای که دارند بررسی میشود و پسازاینکه موارد ممیزی و مواردیکه امکان نمایش برای آن وجود ندارد، حذف شد، توانایی قلم هنرمند موردتوجه قرار میگیرد و سعی میکنند که قلم هنرمند را در زمینههای مختلف بسنجند تا از قدرت بالایی برخوردار باشد، افزود: «استعدادیابی اینامر ازطریق صفحات تبلیغی در فضای مجازی اطلاعرسانی و تبلیغ میشود و علاقهمندان به حضور درایننمایشگاهها، نمونه کارهای خود را ارسال میکنند و برای نمایش عمومی در نمایشگاهها ارائه خواهد شد و نهایتاً مدارک مهم هنری دوزبانه به این عزیزان ارائه میشود که میتواند مورداستفاده آنان قرار بگیرد و ازسویدیگر، امکان دیدهشدن در رسانه نیز میتواند به این عزیزان کمک کند تا بتوانند راحتتر آثار خود را بهنمایش بگذارند». وی گروه هنری «ژامک» را دارای سابقه فعالیت بسیار دانسته و بااذعانبهاینکه همینامر موجب میشود هنرمندان به گروه اعتماد کرده و برگزاری نمایشگاههای هنرهای تجسمی، بهصورت سینهبهسینه و دهانبهدهان تبلیغ میشود، یادآور شد: «حضور هنرمندان درکناریکدیگر موجب آشنایی و تبادل فکر آنها میشود و همینامر موجب میشود تا اینگروه هنری، بتواند در هر سری از نمایشگاهها، خدمات بهتر و بیشتری را به علاقهمندان به هنرهای تجسمی ارائه دهد».
نیاز هنرمند به وسیلهای برای ارائه درونیات خویش
وقتی باتأکیدبراینکه «رویای کودکی من» برای دومینبار در 7 آبانماه جاری در یک مکان دولتی برگزار میشود، گفت: «دوره گذشته نمایشگاه در فرهنگسرای نیاوران برگزار شد. درایندوره نیز در باغموزه هنر ایرانی میزبان علاقهمندان به هنرهای مختلف تجسمی هستیم». وی درپایان بااشارهبهاینکه جذابیت موجود در نام این نمایشگاه موجب شد تا هنرمندان بسیاری به اینحوزه و شرکت درایندست نمایشگاهها ترغیب شوند، افزود: «اینموضوع محرک ذهن مخاطب و هنرمند است و موجب میشود تا هرکسی به درون خویش بازگردد تا بخواهد درونیاتش را بازنگری کند؛ حال میخواهد این درونیات، در قالب نقاشی، عکاسی، طراحی، عروسکهای نمایشی، عروسکهای ثابت و حجم و ماکت یا اشکال مختلف دیگری از هنر شکل بگیرد». وی باتأکیدبراینکه یک هنرمند باید این قدرت را داشته باشد که وسیلهای را برای ارائه درونیات، شخصیت و رؤیاهای خویش پیدا کند و دراینمسیر، چه راهی بهتر از خلق یک اثر و شرکت در یک نمایشگاه، گفت: «هنرمندانی که در نمایشگاههای هنرهای تجسمی شرکت میکنند، میتوانند گذشته خویش را مقابل دیدگان مخاطب بهتصویر بکشند».
امین کردبچه چنگی