وزارت بهتر است یا نمایندگی مجلس؟!

در گذر از مسائل و مشکلاتی که در آموزش و پرورش کشورمان از سال‌های دور وجود داشته و در این سال‌ها رنگ‌و‌لعاب بیشتری گرفته، معمولاً همیشه وزرای آن، در چالش با خواسته‌های معلمان، کم آورده و مجبور به استعفاء می‌شوند. هیچ‌گاه، معلمان از هیچ وزیری تاکنون رضایت نداشته‌اند و سطح خواسته‌های آنان آنقدر بالاست که بودجه جاری اکثر کشورهای جهان جوابگوی خواسته‌های آنان نیست. تقریباً پس از ارتش، بیشترین شمار کارکنان دولتی در این وزارت مشغول به کار هستند؛ از‌طرفی، این وزارت درآمدزا نبوده و همیشه بار کلی آن بر روی دوش دولت‌ها سنگینی می‌کند. همیشه آمار زیاد شاغلین آن، مانع شده که از اغلب تسهیلات داده‌شده به کارکنان دولت، کمتر سهمی از آن به این وزارت برسد. در مدت زمانی که بطحائی در سمت وزیر آموزش و پرورش عهده‌دار مسئولیت بوده است، در بسیاری از مواقع، در هیئت دولت از مشکلات این قشر سخن گفته و خواهان توجه بیشتر دولت به معلمین شده است؛ به‌نحوی‌که در مجموع، این وزیر مطلوب معلمان بوده است. اما در یکی،‌دو‌ماه اخیر، نوعی هجمه به این وزیر آغاز شده که آقای وزیر کم آورده و استعفاء داده. به‌ همین سادگی و راحتی و ساده‌تر از آن، موافقت رئیس‌جمهوری با این استعفاء بود که بدون درنگ، استعفای او پذیرفته شد. در پسِ این استعفای ناگهانی، گمانه‌زنی‌های زیادی ایجاد شده که مهم‌ترین آن که شاید به واقعیت نزدیک باشد، کناره‌گیری برای کاندیداتوری نمایندگی مجلس بود؛ چراکه عمر وزارت او شاید با پایان دوره دولت فعلی به پایان برسد. بدین‌روی، بطحائی ترجیح داد یک‌سال‌واندی جلوتر استعفاء دهد تا در عوض، چهار‌سال در لباس نماینده ملت در بهارستان ساکن شود. چه‌بسا موقعیت و امتیازات حتی پس از پایان دوره چهار‌ساله نمایندگی مجلس هم، یکی از عوامل کشش وزیر برای استعفاء باشد. در دوره نمایندگی مجلس، نمایندگان یک‌دهم نگرانی یک وزیر را ندارند؛ چون پست وزارت دائماً در چالش است و یک نماینده مجلس می‌تواند وزیر را به چالش بکشد، ولی یک وزیر این موقعیت را ندارد. بعضی‌ها هم که از کارکرد وزیر راضی بوده‌اند، درخواست نمایندگان مجلس را برای استیضاح وزیر در مجلس، عامل مهمی برای کناره‌گیری از پست وزارت می‌دانند و لذا استعفای او را پیشدستی از استیضاح دانسته‌اند. از‌سویِ‌دیگر، معلمان ناراضی از اوضاع و احوال شغلی و معیشتی، معتقدند چون وزیر برخلاف وعده‌های چندباره به معلمان برای رفاه آنان نتوانسته است قدمی در‌این‌راه بردارد؛ لذا استعفاء را پیشه کرده است. شاید هم بدینوسیله خواسته است به رئیس دولت بگوید که عدم حمایت جدی از خواسته‌های معلمان و عدم رضایت حداکثری آنان از اوضاع فعلی، من را وادار به استعفاء کرده؛ چون نتوانسته‌ام برای آنان منشاء اثر باشم. اما در کشورمان شاهدیم که به قول معروف "گهی زین به پشت و گهی پشت به زین" به‌یاد داریم فردی برای پست وزارت از نمایندگی مجلس استعفاء می‌دهد؛ ولی این‌بار وزیری برای کسب نمایندگی مجلس از وزارت کناره‌گیری می‌کند. امیدواریم این تغییرات بتواند مثبت و مفید به فایده شود.