اصلاح‌طلبان و روزهای ناخوشی

امروز باید نقبی بزنم به چهارسالِ‌قبل که درچنین‌روزی، گردش روزگار بر وفق مراد اصلاح‌طلبان بود و تنور انتخابات، گرم‌تر از گرم؛ اعلامیه پشت اعلامیه، اظهارنظر، جلسات خانگی، شبکه‌های اجتماعی و همه ابزار تبلیغاتی در خدمت اصلاح‌طلبان و اعتدالیون به‌نام تدبیر و امید بود؛ مهمانی، سخنرانی و نشست‌های خصوصی، از حد سنجش گذشته بود. خلاصه هرچه بود، تنور رقابت، خاموش‌نشدنی. ازسوی‌دیگر، گروه‌های راست و جبهه پایداری، اصول‌گرایان و روحانیت نیز وارد عرصه انتخابات شده بودند و تعداد فراوانی از کاندیداها نیز مشغول رأیزنی. تااینکه روز موعد فرا رسید و مشخص شد اصلاح‌طلبان و گروه تدبیر و امید برنده انتخابات شده‌اند؛ یعنی اکثریت کرسی نمایندگان را دارودسته رئیس‌جمهوریِ وقت به‌دست آورده‌اند. این‌بار، مهمانی و جشن و سرور و بوق‌های تبلیغاتی اصلاحیون، وعده اصلاحات را می‌دادند. در آن‌روزها، پاره‌ای از روحانیون مثل آیت‌الله هاشمی رفسنجانی و سید محمد خاتمی نیز از اصلاحاتی‌ها طرفداری کرده بودند. مجلس افتتاح شد و رأی‌گیری برای انتخاب رئیس مجلس و هیئت‌مدیره، در دستورکار قرار گرفت؛ اما برخلاف پیش‌بینی‌ها مسجل شد که اکثریت قاطع در دست اصلاح‌طلبان نیست و مجلس چهره اکثریت و اقلیت ندارد و اینجا بود که کاندیدای ریاست مجلس اصلاح رأی لازم را به‌دست نیاورد و مجدداً علی لاریجانی، به ریاست مجلس انتخاب شد. اینجا بود که درون گروه پیروز، که رفسنجانی، خاتمی و روحانی از آن پشتیبانی می‌کردند، انسجام لازم وجود نداشت و چنین شد که گروه تدبیر و امید، کم‌کم راه خود را از اصلاح‌طلبان تمامیت‌خواه جدا کردند و هرروز که گذشت، از انسجام و اعتبار گروه اصلاح‌طلب بیشتر کاسته شد؛ یعنی اینکه دیگر مردم، به این گروه دل‌خوش نمی‌کنند. ازسوی‌دیگر، پاره‌ای از اینان بیشتر به مادیات تکیه کردند؛ تاجایی‌که مردم از آنها فاصله گرفتند. گروه اصلاحاتی‌ها که در چهارسال‌پیش، از روی یک لیست همه کرسی‌های نمایندگان تهران را به چنگ آورده بودند، برای این انتخابات به‌علت عدم اقبال عمومی تهرانی‌ها، حتی یک لیست بیرون ندادند و رئیس دولت اصلاحات عملاً هیچ اظهارنظری نکرد. اگر پاره‌ای از مردم سؤال کنند که چرا روزگار اصلاحات تا بدین‌اندازه سخت و نحیف شده، بی‌گمان جامعه پاسخ می‌دهد که عدم شفافیت اصلاحات، عدم تحقق وعده‌های دوران تبلیغات و از همه گذشته استمرارطلبی قدرت، اشغال تمام پست‌های کلیدی و تمامیت‌خواهی در همه زمینه‌ها و بالاخره، حقوق‌های کلان و نجومی، وام‌های کلان بانکی، انحصار مشاغل حساس و به‌دنبال آن انتشار اسامی وام‌بگیران کلان و ورشکستگی بعضی از صندوق‌های اعتباری، از نمونه‌هایی بود که موجب شد جامعه هیچ اعتمادی به اینان نداشته باشد. در ورد سیاست خارجی نیز اصلاحاتی‌ها نمره قبولی دریافت نکردند و در جمیع جهات، رفتار بیش از 90نفر از نمایندگان این جبهه واجد شرایط شورای نگهبان قرار نگرفت و احراز صلاحیت نشدند. اینک چشم امید مردم خداجو و نجیب ایران، به کسانی‌ست که مورد تائید و واجد شرایط انتخاب‌شدن قرار گرفته‌اند که درصورت کسب موفقیت و راهیابی به خانه ملت، قدر و ارزش این ملت را بدانند و قبل از اینکه به فکر خود باشند، به جامعه فکر کنند و به فرموده امام راحل(ره) خود را خدمتگزار مردم دانسته و مردم عزیز این کشور را ولی‌نعمت خود بدانند؛ چون مجلس به‌عنوان نهادی ارزشمند، در نظام جمهوری اسلامی نقش ارزنده‌ای را در کشور برعهده دارد و تصویب لوایح اصولی در مجلس به‌عنوان پشتوانه تداوم کشور بزرگ و سرفراز ایران اسلامی‌ست.