کد خبر:
138404
| تاریخ مخابره:
۱۳۹۸ يکشنبه ۴ اسفند -
08:02
اردوغان در ایستگاه «چه کنم؟»
علی اکبر بهبهانی
یکی از رهبرانی که در خاورمیانه همیشه مطرح بوده و در افکار و رفتار، تقریباً تیتر یک رسانهها بوده است، رجب طیب اردوغان است. او که در لباس رهبری ترکیه در سمتهای رئیسجمهوری یا نخستوزیر، همواره و همهوقت درطول 20سالِاخیر، حرف اول و آخر سیاست ترکیه را میزند، بهراحتی آبخوردن از دوستان قهر و بههمان راحتی با دشمنان آشتی میکند. به باور ترکها، او از وطنپرستان دوآتشه ترکیه است که رهبریاش در تمام این سالها همیشه با چالش همراه بوده است. پارهای از اوقات، آنقدر غرق در رؤیا میشود که گویی بهزودی امپراطوری عثمانی مجدداً راهاندازی شده و قرار است که کشورگشایی برای امپراطوری از نو آغاز شود! اردوغان هیچ مخالفی را برنمیتابد و هرکس و در هر لباس با عقایدش همخوان نباشد، او را مخالف خود میداند. هروقت اوضاع را بر وفق مراد نداند، سخنان عصبانیگونه او در جمع هواداران با فریادهای بلند توأم است. کشورش در جرگه پیمان ناتو و یکی از قویترین ارتشهای آن پیمان است؛ حال آنکه سامانه پدافند S300 و S400 را از روسیه میخرد. وقتی حرف یا عملی را مطابق با خواست و نظرش نمیداند، برایش ابرقدرت یا ضعیفقدرت، روسیه یا آمریکا هیچ فرقی ندارند، او بلافاصله عکسالعمل نشان میدهد و تا مرز توهین با طرف مقابله میکند. صدراعظم آلمان؛ آنگلا مرکل را که یک زن است، با الفاظی توهینآمیز مخاطب قرار میدهد؛ ترامپ را نامتعادل میخواند؛ روسیه را زورگو میشمارد؛ اما هرچه هست برای ترکیه، دست به هر کاری میزند. از زمانی که رویِ کار آمده است، ارتش را تصفیه کامل کرد، تا هیچوقت در فکر کودتا نباشند. تمام مخالفین خود را از مذهبی گرفته تا لائیک، از روزنامهنگار گرفته تا همحزبیهایش همه را از دور خارج کرده تا خیالش از هر نظر راحت و آسوده باشد. سالهاست با همسایه خود سوریه و با شخص بشار اسد، در ستیز است؛ بهنحویکه با شورشیان سوری همکاری همهجانبه دارد و در تقویت نظامی و مالی آنان برای به زیرکشیدن اسد از هیچ کوششی دریغ نمیکند. در این وضعیت، نمیتوان رفتار و اعمال او را نقد بسیار کرد؛ چون تمام کارهایی را که میکند، در ظاهر برای اعتلای ترکیه است؛ اما چون با زورگویی همراه است، چندان خوشایند رهبران اروپا نیست و بدینروی اروپا برای عضویت ترکیه در جامعه اروپای متحد، چندان روی خوش به اردوغان نشان نمیدهد؛ لذا تلاشهای اردوغان تاکنون بینتیجه بوده. از جمله زورگویی اردوغان؛ لشکرکشی تا عمق 30کیلومتری سوریه است که با قلدری و علیرغم مخالفت آمریکا، وارد خاک سوریه شده، با کردهای سوری درگیر شده، تعدادی کشته و مجروح و آواره از آنان بهجای گذاشته، ارتش ترکیه بهشدت تقویت شده و نیروهای بیشتری از ترکیه وارد خاک سوریه شده و تا ادلب پیش رفتهاند تا به شورشیان کمک کنند. در آغاز این عملیات حدود 10نفر از سربازان ترک به قتل رسیدند و همین مسئله باعث شده که نیروهای بیشتر ترک با تجهیزات مدرن و متعدد، به نزدیکی شورشیان پیشروی کنند تا اسد و نیروهایش نتوانند شورشیان را که از مدتها قبل و با کمک ترکیه و چند کشور عربی، قسمتهایی از خاک سوریه را در اشغال داشتند، وادار به ترک ادلب کند. بهنظر میرسد ترامپ که در آغاز، مخالف حضور ترکیه در سوریه بود، اینک نهتنها موافق حضور ترکهاست؛ بلکه میخواهد بهوسیله ترکها برای براندازی اسد از حکومت، دست به هر کاری بزند. آنچه مسلم است، ایناستکه کشورها باید به اصل حاکمیت کشورهای دیگر اعتماد داشته و احترام بگذارند.