آمریکا و تعزیه‌گردانی در شورای امنیت سازمان ملل متحد

در هفته گذشته یک زورآزمایی مجازی میان جمهوری اسلامی ایران و ایالات‌متحده آمریکا، شبکه‌های خبری جهانی را واداشت تا در یک‌روز، واقعه اخبار مربوط به کرونا را در مرتبه دوم اهمیت قرار دهند. این‌بار هم چون گذشته، نغمه‌های همیشگی را ساز کرد که دنیا چه نشسته‌اید، جمهوری اسلامی ایران، قطعنامه‌های صادره ازسوی سازمان ملل را برنمی‌تابد و این ادعا چون همیشه نتوانست آمریکا را به خواسته‌اش برساند و برای دیپلماسی آمریکا دگرباره شکست بود و هیچ دستاوردی نداشت. این کنفرانس به‌لحاظ رعایت مسائل ایمنی کرونا، در صحن سازمان ملل صورت نگرفت، اگر مروری به این کنفرانس داشته باشیم و از موضع کشورهای عضو شورای امنیت درمورد آن تفسیری داشته باشیم، شرکت‌کنندگان همانند همیشه به سه گروه تقسیم شدند؛ گروه آمریکا و یاران سنتی‌اش و گروه ایران و روس و چین و چند کشور اروپایی که رفتاری دوگانه داشتند؛ اما هرچه بود، سنگینی سایه کرونا بر روی این جلسه سازمان ملل متحد بود که به‌شدت نشست را ازنظر ظاهری کم‌اهمیت کرده بود. سخنان ظریف چون همیشه با تهدید همراه بود، اما در موضع اخیرش در چند نوبت از محمد مصدق یاد کرد که بسیار تازگی داشت. شاید هم بدین‌روی می‌خواست موضع پاره‌ای از محافل سیاسی آمریکا را مبنی‌بر کودتای 28 مرداد سال 53 میلادی یا 32 شمسی و صراحتاً پشتیبانی آمریکا را از این کودتا یادآوری کند. دراین‌روز محوریت بحث درمورد قطعنامه 2231 سازمان ملل متحد بود که آمریکا و اروپا معتقد بودند ایران نباید فعالیت موشکی به‌خصوص مبتنی‌بر کلاهک اتمی را ادامه دهد؛ گواینکه مشخص شد چون همیشه آمریکا در بن‌بست قرار گرفته است. همچنین حتی اروپاییان از خروج آمریکا از برجام راضی نبودند؛ تاجایی‌که رفتاری به نعل و به میخ اختیار کردند؛ اما مسجل شد که در بحث نهایی و رأی‌گیری از موضع آمریکا پشتیبانی صددرصدی خواهند داشت و درمورد تحریم، پایبند به عدم فروش اسلحه به ایران خواهند بود که خود نشان از پشتیبانی توأم با بی‌میلی از موضع آمریکا دارد. چین و روسیه به‌شدت با تمدید تحریم‌ها مخالفت کردند و گفتند که چون آمریکا از برجام خارج شده است، حق ندارد درمورد برجام و قطعنامه منع گسترش سلاح اتمی سخن بگوید. ازاین‌گذشته، چین و روسیه قبلاً شش‌بار به قطعنامه‌های سازمان ملل متحد پیرامون منع تکثیر سلاح‌های هسته‌ای رأی مثبت داده‌اند که به‌نوعی نشان از شرایط زمانی و مکانی برای آنان دارد. موضع ظریف جدا از استفاده ابزاری از نام مصدق، بسیار حساس و جدی بود؛ به‌خصوص با صراحت کلام، متذکر شد که جمهوری اسلامی ایران با هر حرکتی که موجب ضربه سیاسی به برجام باشد، با قاطعیت برخورد کرده و حاضر نیست زیر بار این حرکت ازسوی یک مجمع جهانی برود. درمجموع، با فعالیت و رایزنی‌هایی که آمریکا با اعضای شورای امنیت سازمان ملل متحد انجام داده و در آینده نیز چنین خواهد کرد، نمی‌تواند رأی قاطع یا حمایت این مجمع را برای تحریم تسلیحاتی ایران به‌طور نامحدود کسب کند و در خوش‌بینانه‌ترین وضعیت ممکن، حداکثر عملی که متوجه کشور بزرگ و قدرتمندمان شود، این‌است‌که شاید تحریم تسلیحاتی برای یک یا دوسال به تصویب اعضای شورای امنیت سازمان ملل متحد برسد که در آن حالت هم برای آمریکا هیچ دستاوردی نخواهد داشت؛ چراکه ایران هم‌اکنون نیز درزمینه ساخت سلاح‌های نظامی، به پیشرفت‌های زیادی دست یافته است. به‌علاوه تحریم‌های همیشگی نشان داده است که کشور ما راه‌های دورزدن تحریم‌ها را به‌خوبی می‌داند و در مواقع لزوم از آن بهره خواهد گرفت. امیدواریم زورگویان جهانی بر سر عقل آمده و به حفظ استقلال، حاکمیت و تمامیت کشورهای جهان پایبند باشند.