اخراج دانشجویان غیرحضوری از آمریکا

از قدیم می‌گفتند و می‌گویند که خداوند هیچ قومی را گرفتار رهبر بد نکند. این جمله برای مردم ما تا قبل از روی‌کارآمدن ترامپ، گفتاری بود که از وزن و اثر لازم برخوردار نبود؛ یک نمونه عینی از رهبری بد، در زمان پادشاهی سلطان سنجر وجود داشت که شعری پیرامون جفای سنجر به مردمش سروده بودند و می‌گفتند: «پیرزنی را ستمی در گرفت/ دست زد و دامن سنجر گرفت/ ای ملک آزرم تو کم دیده‌ام/ از تو همه‌ساله ستم دیده‌ام» داستان این‌روزهای رهبری ترامپ و نحوه برخورد او با مردم آمریکا و همه جهان است. رهبری که زمان و مکان را گم کرده است؛ دورنگی و تشتت‌رأی را شیوه خود قرار داده و بسان بوقلمون هرروز و هرساعت به رنگی درمی‌آید؛ تاجایی‌که مردمش به مرحله‌ای برسند که با خود بگویند؛ «افسوس که چون بوقلمون رنگ به رنگیم»؛ رهبری که رفتار و اعمالش، مستقیم و غیرمستقیم جهان را متأثر می‌کند. از نمونه کارهای جدیدی که یک‌شبه از آستین برآورده و به‌ناگهان همچون موعظه پراکنده کرده است، می‌توان به اخراج دانشجویان غیرحضوری ساکن آمریکا اشاره کرد که صدهاهزار دانشجوی خارجی را در هول و هراس انداخته؛ با تصمیمی که نه از سر تفکر و تعقل؛ بلکه از روی احساسات بدون منطق اتخاذ کرده و شمار زیادی از خانواده‌های کشورهای جهان را که فرزندانشان را برای تحصیل به آمریکا فرستاده‌اند، درگیر مشکلی فراگیر کرده است؛ تاجایی‌که صدای فریاد همه جهان را درآورده و آنان را به درد چه کنم مبتلا کرده؛ دردی که به‌نوعی آن‌را سردرگمی و لاعلاجی باید گفت. جوانانی که به امید آینده‌ای بهتر، کانون گرم خانواده را رها کرده، با هزاران‌کیلومتر فاصله، خود را به بزرگ‌ترین کشور جهان که دارای اعتبار و ارزش ممتاز درزمینه آموزش و تحصیل است، رسانده و آنجا را کلبه آمال و آرزوهای خود پنداشته و در آن اقامت گزیده‌اند. دانشجویانی که درعین‌حال، برای تأمین هزینه تحصیل در آمریکا به کارهای پاره‌وقت و نیمه‌وقت، دست زده‌اند و از روزگارشان رضایت نسبی داشته‌اند و حالا ناگهان با یک تصمیم نابخردانه رهبر آمریکا، رؤیاها و آمال خود را بربادرفته می‌بینند و باید دست از پا درازتر و با سرافکندگی به کشور خود بازگردند. در اینکه کرونا نظم اجتماعی و بهداشتی این کره خاکی را برهم زده، جای هیچ شک و تردیدی نیست و مردم باید صبور باشند و رعایت همه جوانب را بکنند تا این ویروس به‌جای آنان دست از پا درازتر به قعر نابودی بشتابد و جهان هستی از این بلیه فراگیر خلاصی یابد؛ اما در اینجا یک سؤال مطرح می‌شود، آیا مضار کرونا که جان می‌گیرد، بیشتر است یا مضار وجود رهبری بد و نادان به‌نام ترامپ؟ گواینکه اگر به کارنامه حدود چهارساله ریاست‌جمهوری ترامپ نظر کنیم، این شخص با همه دنیا سر ناسازگاری داشته است و به مردم خود هم بد کرده؛ تاجایی‌که باید به او گفت «با ما کج و با خود کج و با خلق خدا کج/ آخر قدمی راست بیا ای همه‌جا کج». ازسوی‌دیگر، مراجعت دانشجویان به کشورهای خود، نمی‌تواند خالی‌ازاشکال بوده و اسباب نگرانی‌ست؛ به‌ویژه برای مردم عزیز ما که تاکنون با هر سختی ممکن، از اندوخته خود یا تلاش مضاعف با اختیار چند شغل هم‌زمان، توانسته‌اند کمک‌هزینه تحصیلی فرزندانشان را به امید آینده‌ای بهتر برای آنان تأمین کنند، پس از بروز این اشکال جدی چه تصمیمی باید بگیرند؟ سرخوردگی جوانان ایران‌زمین و فاصله‌گرفتن آنان از امید به آینده بهتر و حضور مجدد در خانواده، می‌تواند آسیب جدی به کانون گرم خانواده وارد کند و ازاین‌پس این جوانان ازفرنگ‌برگشته با معضلی جدی به‌نام بیکاری، چگونه باید دست‌وپنجه نرم کنند؟ آن‌هم با شرایطی که سرخورده شده و دیگر به‌یقین نای کار و تلاش نخواهند داشت؛ به‌خصوص‌که سیل بیکاران فارغ‌التحصیل دانشگاه را می‌بینند که برای گذراندن زندگی، دست‌فروشی و خدماتی ازاین‌دست را دستمایه خود قرار داده‌اند. امیدواریم وزارت علوم و بهداشت، از هم‌اکنون با کار کارشناسی، در فکر افراد بی‌شماری که از آمریکا رانده شده و به وطن بازمی‌گردند، باشند و درزمینه اشتغال برای این نسل پویا و پرانرژی هرچه‌زودتر اقدام کنند.