فوتبال؛ من از بیگانگان هرگز ننالم

شعر و شاعری یکی از زمینه‌های افتخارآفرین در کشور ماست که نخبگانی از جامعه که به آنان شاعر می‌گویند در قالب جملات و کلماتی موزون، بیان عقیده می‌کنند یا پند و اندرز می‌دهند؛ ازجمله درزمانی‌که از برخی همنوعان سهواً یا تعمداً حرکاتی سر بزند که به قسمتی از کشورمان لطمه بزند، یا با عرق و حمیت مردم ما همخوانی نداشته باشد، آن‌را ازآن‌خود می‌دانیم و بر گردن یا برعهده دیگران نینداخته و نمی‌پنداریم. وقتی در امر سیاست، سیاستمداری با مردم کشور خود، بیگانه می‌شود و در دامن بیگانه می‌افتد و حتی دست به اعمال یا رفتاری می‌زند که مردم کشورش لطمه می‌بینند، می‌گویند که جفا کرده است. اگر کمی بیشتر تعمق کنیم، باید بگوییم که خیانت کرده که برای اکثریت مردم نابخشودنی‌ست و غیرطبیعی؛ مگر می‌شود که فردی، به سرزمین آباواجدادی خود، خیانت کند؟ پاسخ آری‌ست! و دیدیم و شنیدیم که حتی در ورزش که محل تزکیه روح و جسم است و در آن از پهلوانی، لوطی‌گری، حریت، جوانمردی و ده‌ها خصلت دیگر سخن می‌گویند، هنوز هستند فرد یا افرادی‌که برای آزاررساندن به تیم رقیب، آبرو از کشور خود ببرند. آیا می‌توان چنین افرادی را انسان دانست و آن‌ها را همنوع گفت؟ به‌یقین پاسخ منفی‌ست. لسان‌الغیب؛ خواجه حافظ شیرازی، بزرگ‌ترین غزل‌سرای 21 قرن اخیر کشورمان، در مواجهه با افراد خودفروش و خائن می‌گوید: «من از بیگانگان دیگر ننالم/ که با من هرچه کرد، آن آشنا کرد» و چندروزی‌ست که ما این بیت زیبا را کاملاً لمس کرده‌ایم و آن‌را شاهدیم. باشگاه پرسپولیس و تیم فوتبال آن، به‌اجبار در دوحه قطر دوهفته، به‌دوراز وطن و خانواده و اقوام، در شرایطی نابرابر و با سختی و فشار، مسابقه می‌دهد؛ آن‌هم با تیم‌های عربی که به لطف دلارهای نفتی تا بن دندان، توسط بازیکنان خارجی، تقویت شده است و آن‌ها را یکی، پس از دیگری شکست می‌دهد؛ توطئه‌های فراوان را خنثی می‌کند؛ بازیکنانش را محروم می‌کنند؛ اخراج می‌کنند و با کمک همین دلارهای هدیه‌شده، سران AFC به‌راحتی آب‌خوردن آنچه را که حکومت سعودی، به آن‌ها دیکته می‌کند، به‌کار می‌بندند تا تیم عربستان را قهرمان کنند؛ اما این مغرضان، صفحه دوم حوادث را نخوانده بودند؛ آنجایی‌که دعای یک ملت مظلوم به‌نام ایران، بدرقه راه قهرمانانش شده بود؛ آنجا که به عدل خداوندی نیندیشیده بودند و آنجا که فکر می‌کردند، بازیکنان ایرانی هم خریدنی هستند، زهی خیال باطل! پرسپولیس با جنگندگی تمام، باغیرت و ازخودگذشتگی بازیکنانش که غرق در غرور بودند، حیله آخرین را هم خنثی کرد و پوزه تیم عربستانی را به خاک مالید و پیروز میدان مسابقه شد تا نقطه شیرین این مسابقه برای ما ایرانیان، قیافه غمگین شاهزاده سعودی؛ سرپرست تیم عربی باشد که تا نیم‌ساعت پس از مسابقه، نای راه‌رفتن نداشت و بر دروازه فوتبال، درست همان دروازه‌ای که حقانیت ایران و فرزندانش را گواهی داد، تکیه داده و زانوی غم را در بغل گرفته بود. سپس سازی دیگر کوک کردند و با خطی که از درون کشور ما و توسط افرادی نادان، گرفته بودند، روی هفت بازیکن جدید پرسپولیس، دست گذاشتند که اینان بعد از تاریخ نقل‌وانتقالات ملحق شده و انتقال آن‌ها را به پرسپولیس خلاف قانون دانستند. روز گذشته، به لطف خداوند در این مرحله هم حق به حق‌دار رسید و پرسپولیس از این اتهام مبرا شد؛ اما آنچه قابل‌توجه است، این‌است‌که امیدوارم باشگاه‌های ورزشی؛ به‌خصوص مسئولین آن‌ها بدانند و بفهمند که هر تیمی از کشور ما، با خارجی‌ها مسابقه بدهد، این تیم از نام و آوازه ایران اسلامی دفاع کرده و کشورمان را نمایندگی می‌کند و موفقیت‌هایش را باید به حساب ملی و غرور ملی گذاشت. این آموزش وظیفه باشگاه‌ها و رسانه‌های کشور به‌خصوص سیمای ملی جمهوری اسلامی ایران است که آن‌گونه به مردم آموزش بدهد که ازاین‌پس هیچ خام‌ذهنی، با نهایت ناجوانمردی، علیه کشور خود، اقدامی نکند؛ چراکه از قدیم گفته‌اند: «خود کرده را تدبیر نیست!»