فراوانی اجناس خارجی در ایران

بیش از 12‌سال است که در مجلس شورای اسلامی، ورود کالاهای خارجی به‌خصوص لوازم‌خانگی، صوتی، تصویری، الکترونیکی و حتی ورود خودروهای خارجی به کشور ممنوع شده است؛ یعنی سه‌دوره چهارساله مجلس، با بافت‌ها و عقاید مختلف، نمایندگان ملت، یا منتخبین مردم در خانه ملت، طی نشست‌های فراوان و با تصویب هزاران لایحه تقدیمی از‌سوی دولت، به‌اتفاق آرا، مصوب کرده‌اند که از واردات غیرضروری جلوگیری به‌عمل آید و ظاهراً واردکنندگان نتوانند از ارز دولتی برای واردات استفاده کنند. برای نمونه؛ تلویزیون‌های ساخت کشور، وسایل سرمایش و گرمایش وطنی، یخچال و فریزر ساخت داخلی و صدها کالای دیگر که با کیفیت خوب و مطلوب در کشور تولید می‌شود، به‌طور‌وفور در‌اختیار مردم قرار بگیرد. از‌سوی‌دیگر، طی این سال‌ها، اغلب توسط رهبری و مسئولین تأکیدات بسیار پیرامون حمایت از تولیدات داخلی شده است که بسیار نیکو و پسندیده و درخور قدردانی و سپاسگزاری‌ست؛ اما چه شده است که بااین‌همه سفارش و تصویب، باز در فروشگاه‌های مخصوص، به‌راحتی و به‌آسانی و با قیمت‌های بسیار گزاف می‌توان مدرن‌ترین و مجهزترین تلویزیون‌های ساخت خارج از کشور به‌خصوص ژاپن، کره و چین را خریداری کرده و به‌همین‌ترتیب یخچال‌های مدرن، فریزرهای شیک و گران‌قیمت را نیز به‌آسانی تهیه کرد. سایر کالاهای خانگی و صوتی هم تا دلمان بخواهد، به‌وفور درون فروشگاه‌ها به‌روی عابران چشمک می‌زنند؛ هرچند این قبیل کالاهای وارداتی آن‌قدر گران هستند که 80‌درصد از مردم، قادر نیستند حتی یک مورد از آن‌را خریداری کنند و عموم خریداران این نوع کالاها را افرادی از‌ما‌بهتران شامل می‌شوند که کالاهای موردنظر خود را به‌آسانی خریداری کرده و با هم‌رنگ‌های خود، به‌نوعی در مسابقه تفاخر شرکت می‌کنند؛ اما برای من نگارنده یک سؤال همیشه بدون جواب مانده و همچنان آزارم می‌دهد که این کالاها چگونه وارد کشور می‌شوند و به‌چه‌نحوی در‌اختیار فروشندگان و مغازه‌داران قرار می‌گیرند؟ اگر از مبادی صادرکننده به مقصد ایران عزیز ما ارسال می‌شود، از کدامین مبادی و مرز کشور وارد می‌شود، هوایی؟ زمینی؟ یا تریلی و راه‌آهنی؟ درحالی‌که باید از مرزهای مطمئن ما و از مرزبانان فداکار کشور، پاس ورود بگیرند، چه دست‌هایی در کار است که ورود این اجناس خارجی، رکود تولیدات داخلی را باعث می‌شود؟ وقتی ما توسط ژاپن و کره تحریم هستیم و حتی نمی‌توانیم از کره جنوبی بیش از هفت‌میلیارد‌دلار از مطالباتمان را به‌بهانه تحریم، وصول کنیم، آیا ورود کالاهای مصرفی و خودروی کره‌ای شرط صواب است؟ کدامین منطق می‌گوید که سال‌هاست طلب ما در کره جنوبی بلوکه‌شده باشد، اما مردم ما از این کشور کالا خریداری کنند؟ اگر این اجناس به‌طور قاچاق از مبادی ورودی کشور وارد شده است، کارکنان گمرکی و نیروهای مرزبانی ما که همیشه درحال مبارزه با قاچاقچیان هستند و شهدای بسیاری نیز در‌این‌مورد داشته‌ایم، چگونه به این واردکننده‌ها، مجوز ترخیص داده‌اند؟ این‌همه خودروی خارجی گران‌قیمت که شب‌ها در بالای شهر تهران، توسط عده‌ای خاص دور‌دور‌بازی می‌کنند، چگونه وارد شده‌اند؟ و باز اگر وزارت صمت و بازرگانی و سایر دستگاه‌ها، مجوز ورود داده‌اند، به چه علت مجوز داده‌اند، شاید بگویند از ارز دولتی استفاده نکرده‌اند؟ گیرم که چنین باشد، آیا سزاوار است که وقتی ما در کشور مشکلات ارزی داریم، عده‌ای پول‌دار با خارج‌کردن ارز مملکت، مضار فراوانی را متوجه اقتصاد کشور ‌کنند؟ امیدواریم حتی در همین دولت و در مدت کم باقی‌مانده از عمر دولت تدبیر و امید، شاهد و ناظر توقف این واردات غیراصولی باشیم. ان‌شاءالله.