آمریکا؛ فقط حرافی!

به‌راستی در دنیای امروزه، تبلیغ و بزرگنمایی، نقش مهمی در افکار عمومی مردم دارد و زمانی که تبلیغی در حدی وسیع‌تر و به‌شکل بمباران افکار عمومی صورت می‌گیرد، اثرگذاری آن بسیار بیشتر می‌شود. این نوع باور و این نوع تبلیغ، همچون گرگ و بره معمولاً به‌نفع گرگ یا همان ابرقدرتان است و باعث اغفال کشورهای کوچک جهان می‌شود. مثال امروز ما، درمورد آمریکا بسیار صادق است؛ کما‌اینکه آن‌قدر در بوق‌های تبلیغاتی با صدای رسا درباره دموکراسی دمیده‌اند و چنان از حفظ حقوق بشر سخن گفته‌اند که بسیاری از کشورهای ساده‌اندیش پذیرفته‌اند که کشور آمریکا، کعبه آمال و آرزوهای بیش از 90‌درصد مردم جهان شده و باز نمونه عینی آن برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری و تبلیغات زودهنگام آن و به‌ویژه شور و حرارت در آخرین سال ریاست‌جمهوری قبلی در آمریکا‌ست که متأسفانه جهان یا کره خاکی مدت‌ها در انتظار آغاز انتخابات و انتخاب رئیس‌جمهوری آمریکا، ساعت‌ها وقت خود را با اخبار و مرور آن صرف می‌کنند، حال‌آنکه برخلاف باور بسیاری از مردم جهان، ادعای دموکراسی در این کشور، با حقیقت فاصله بسیار دارد و چه ساده‌انگاری‌ست اگر مردم کشورهای مختلف به تغییرات در سطح رئیس‌جمهوری دل‌خوش بدارند؛ چرا‌که اولاً هر حزبی که فاتح انتخابات شود و هر فردی که حداقل برای چهارسال مستأجر کاخ سفید شود، در وهله اول تا پایان مسیر خود به منافع آمریکا و استثمار سایر کشورها می‌اندیشد و تفاوتی نمی‌کند که فردی جمهوری‌خواه رئیس‌جمهوری شود یا دموکرات؛ درواقع تمام این تغییرات، یک لوگوی برگزیده شده از صدها‌سال پیش بوده است که افراد شاید حدود 10‌درصد بتوانند از فرم آن خارج شوند؛ یعنی در حقیقت یک سرمشق همیشه نوشته‌شده برای همه رؤسای جمهوری در هر برهه‌ای که برگزیده شوند، از پیش تهیه و تصویب شده است و چه‌بسا اداره‌کننده و مشی سیاست‌گذاری‌شده در کنگره و سنای آمریکا و برگزیدگانی که در سایه حضور دارند، مجموعاً سیاست جهانی چهارساله را برای آمریکا و جهان رقم می‌زنند. حالا فرقی نمی‌کند که فردی بیاید به‌نام ترامپ با خلق‌و‌خوی عصبی و از نوع آنارشیستی لومپنیزم که هر ساعت تغییر رنگ بدهد و وظیفه‌اش آزار دوستان و همراهانش تعیین شده است و یک سیاستمدار کهنه‌کار از حزب مخالف به‌نام بایدن کهن‌سال که در تز مخالف ترامپ جنجالی، با آرامش و متانت در ظاهری ساده و به‌اصطلاح باوقار، مجدداً به فکر آمریکا و برتری‌جویی کشورش، انجام‌وظیفه کند. حال بگذریم که عده‌ای از مردم ما و خیلی از کشورهای دیگر برای خروج ترامپ و ورود بایدن به کاخ سفید، ثانیه‌شماری می‌کردند؛ در‌حالی‌که رهبران آمریکایی عادت کرده‌اند وعده‌های توخالی بدهند و پس از موفقیت، همه را به باد فراموشی بسپارند. اگر فقط به یک وعده بایدن نگاهی بیندازیم که تأکید کرده است، به برجام برمی‌گردد و تحریم‌ها را برداشته یا کم می‌کند؛ با گذشت بیش از دوماه از موفقیت او درمی‌یابیم که هنوز هیچ قدم اساسی برای القای تحریم‌ها و بازگشت به برجام صورت نداده است و فعلاً فقط حرافی می‌کند؛ درحالی‌که به‌قول قدیمی‌ها، «به‌عمل کار برآید به سخن‌دانی نیست»؛ و این داستان این روزهای ارتباط ما با آمریکا و پادرمیانی بعضی از دوستان است که به‌نظر می‌رسد هیچ اقدام ملموسی دراین‌خصوص صورت نگرفته و به قول وزیر امور خارجه ایران، آمریکا باید قبل از اظهارات نسنجیده و پراکنده‌گویی، اعلام بازگشت بی‌قید‌و‌شرط به برجام کند، نه اینکه مدام سخن از پایبندی ایران به برجام و از این قبیل را بر زبان بیاورد. به‌هر‌حال کم‌کم باورمان می‌شود که بایدن افتاده و کم‌گو و کهن‌سال نه‌تنها تفاوت چندانی با ترامپ ندارد؛ بلکه حتی در پاره‌ای از مسائل از ترامپ هم سخت‌گیری بیشتری صورت می‌دهد. با تمام این اوصاف امیدواریم که بایدن فرصت‌ها را به‌راحتی از دست ندهد؛ دست از حرافی کشیده و اقدام لازم به‌خصوص درزمینه لغو تحریم‌ها را هر‌چه‌زودتر عملی کند.