پرسپولیس؛ خدایا این سفر کی می‌شود سر؟!

پرسپولیس، نامی به عظمت کشور کهن‌سال ایران‌زمین و سرزمینی‌ست که یادآور تاریخ پرافتخار جمهوری اسلامی ایران است. کشوری که جهان زورگو را به اطاعت از حق و حقیقت واداشته و جهان در برابر سخن حق ما، کوتاه آمده است؛ و چنین است که نام پرسپولیس، جاودان شده و در ورزش و به‌ویژه فوتبال، اکثریت قابل‌توجهی از جوانان، نوجوانان و حتی میان‌سالان و کهن‌سالان را شیفته و عاشق خود کرده است. تیم فوتبال پرسپولیس که در کنار تیم فوتبال استقلال، دو ستون اصلی فوتبال کشور ما را تشکیل داده است، روزگاری پرفرازونشیب را در این ایام سپری می‌کند. تیمی که چهار‌سال است بر اریکه فوتبال ایران تکیه زده و در آسیا نیز قدمی کوچک تا رسیدن به قله قهرمانی راه دارد، روزهای تلخ و شیرینی را تجربه کرده و همچنان تجربه می‌کند. متأسفانه در رأس مدیریت این باشگاه، پس از واگذاری به سازمان تربیت‌بدنی، همواره افرادی غیرورزشی گمارده شده‌اند که سرنوشت این باشگاه را همیشه با بحران مواجه کرده‌اند. شاید بتوان گفت که ریشه اصلی مشکلات در این باشگاه مردمی، علاوه بر گماردن مدیران غیرورزشی سیاسی، تغییرات پی‌درپی همین مدیران گزینشی نیز باشد که مزید بر علت شده است. هر مدیری که گمارده می‌شود، بسان درویشان دم را غنیمت می‌‌شمرد و چون ادامه مدیریت خود را در پیروزی و موفقیت این تیم می‌داند؛ درنتیجه تمام ترفندها ازجمله بدهکار‌کردن باشگاه و عدم انجام تعهدات مالی به افراد را نیز در‌پی می‌گیرد؛ چنین است که طرفداران بسیار این باشگاه، همیشه استرس و نگرانی دارند و بیم و امید از آینده، اولین اصل تفکر آنان شده است. درنهایت، حاصل این بی‌تدبیری سازمان ورزش یا وزارت ورزش فعلی، موجب شده است که تعداد شکایات از این باشگاه توسط فوتبالیست‌های بی‌کیفیت به خدمت گرفته خارجی و در مواردی مربیان خارجی، از چند‌ده‌مورد هم تجاوز کند؛ زیرا هر مدیری بر این باشگاه گمارده می‌شود، نه‌تنها بدهکاری گذشته را تسویه نمی‌کند؛ بلکه مقدار زیادی هم بر آن می‌افزاید که حاصل آن بسته‌بودن پنجره نقل‌و‌انتقالات باشگاه، آن‌هم به‌صورت تکرار و تکرار بوده است. خوشبختانه در روز جمعه اعلام شد که پنجره نقل‌و‌انتقالات این باشگاه باز شده که موجب خرسندی طرفداران این باشگاه فراهم شد؛ حال گواینکه پرسپولیس میلیاردهاتومان بدهی داخلی نیز دارد؛ تعدادی از فوتبالیست‌های داخلی مطالباتی از سال‌های قبل دارند که بعضی از آنان ازجمله دایی، کریمی و بازیکنان تیم ملی در گذشته، به‌خاطر علاقه وافر به باشگاه پرسپولیس از خیر این طلب گذشته‌اند؛ اما هستند فوتبالیست‌هایی که اصرار در وصول مطالبات خود و حتی با لحاظ‌کردن جریمه دیرکرد آن دارند که مدیریت، رئیس و معاون فعلی این باشگاه که هر دو جوان و البته غیرسیاسی هستند، باید برای آن فکر و چاره‌ای عملی بیابند تا این‌بار، داخلی‌ها، باعث بسته‌شدن پنجره نقل‌و‌انتقالات این باشگاه مردمی نشوند. اینک که مدیریت جامع ورزش کشور، در طی سه‌دهه‌اخیر، نتوانسته مشکلات دو باشگاه مردمی استقلال و پرسپولیس را مرتفع کند، سپردن امور این دو باشگاه به بخش خصوصی با تضمین کامل صددرصدی، می‌تواند این مشکل را برای همیشه حل کرده و این بار را از دوش ورزش کشور و این باشگاه‌ها برداشته و ثبات لازم همیشگی را به این دو باشگاه برگرداند. در پایان اگر قرار است که این دو باشگاه به بخش خصوصی واگذار شوند، باید با الگو قراردادن باشگاه‌های معروف جهان، همچون آرسنال، اینترمیلان، رئال مادرید و ...، امور بازرگانی به‌شیوه‌ای حرفه‌ای در این دو باشگاه جاری شده و دنبال شود تا از‌این‌راه کسب درآمد کنند و همیشه چشم این قبیل باشگاه‌ها به‌دنبال کمک سازمان‌های دولتی کشور نباشد؛ درغیراین‌صورت اگر در بر همین پاشنه فعلی بچرخد، یک‌روز در و پاشنه، با همدیگر از جا کنده شده و این دو باشگاه، دچار سرنوشت باشگاه‌های ریشه‌داری، همچون راه‌آهن، بانک ملی، تهران جوان، پاس، آرارات، بهمن و ... خواهند شد. امیدواریم مشکلات ریشه‌ای که در ورزش ما موجود است، هرچه‌زودتر رفع شود. آمین.