کد خبر:
150004
| تاریخ مخابره:
۱۳۹۹ چهارشنبه ۲۰ اسفند -
10:18
رقابت نامعقول برای بازگشایی مدارس
علیاکبر بهبهانی
بدون هر مقدمهای باید به یک ضربالمثل قدیمی اشاره کنم «دم خروس را باور کنیم یا قسم حضرت عباس را؟» و چقدر این گفته به شرححال و تصمیمات دوران کرونایی مسئولین کشور ما، عینیت بخشیده است؛ بهنحویکه وزیر بهداشت و رئیس ستاد ملی مبارزه با کرونا، معاونین او، مدیران بهداشتی و صدالبته سخنگوی وزارت بهداشت، تأکید میکنند که کرونا ممکن است تا پائیز سال آینده هم با شدت و حدّت قربانی بگیرد و میگویند باید فواصل اجتماعی، حفظ مسائل بهداشتی و بهخصوص پرهیز از تجمعات رعایت شود تا شاید بتوان بر این ویروس منحوس غلبه کرد. این سفارشها را باید حلقه گوش کرده و به آن بادقت عمل کرد؛ کمااینکه بیش از 90درصد مردم ما از تجمعات دوری میکنند، اعیاد مذهبی و عروسیها را با وسعت و گستردگی قبل از کرونا برگزار نمیکنند؛ حتی مراسم تشییع و خاکسپاریها را بسیار مختصر برگزار میکنند که این مراقبتها و پذیرش شرایط جدید، میزان مرگومیر را که تا بیش از 400نفر در روز رسیده بود، به 50 یا 60نفر هم تقلیل داد و خوشبختانه این مراقبتها همچنان ادامه دارد که نشان از تدبیر و تعقل مردم ما دارد؛ اما در هفتهای که گذشت، مدیر آموزش ابتدایی کشور، با صراحت اعلام کرد که تحت هر شرایطی بنا داریم بهزودی مدارس را بازگشایی کنیم؛ این تضاد عقیده بین مسئولین سلامتی با یک مسئول آموزشی کشور، نهتنها عادی نیست، بلکه غیراصولیست که چگونه یک مسئول آموزشوپرورش میتواند صراحتاً اعلام کند که مدارس را باز خواهیم کرد! مگر ما با فرزندان خود دشمنی داریم که آنان را درحالیکه کرونا، با شدت مبتلا میکند و جانها را میگیرد، به دامان خطر بیشتر بفرستیم؛ این ویروس منحوس را فراموش کنیم و کودکان دلبندمان را به استقبال مرگ ببریم؟! مردم ما هنوز حادثه آتشسوزی فرزندانمان را در کلاس درس بهخاطر دارند که در اثر آتشگرفتن بخاری، حادثهای تأثرانگیز رخ داد؛ کشته و مصدومشدن، تعدادی از فرزندان محصل را فراموش نکردهایم و درنظرگرفتن این امر که آموزشوپرورش ما، چقدر آسیبپذیر است. هنوز به یاد داریم که گفته شد، 500هزار کلاس درس در تهران، غیرایمن هستند و اگر آمار تهران را به سراسر کشور تسری بدهیم، چندمیلیون از فرزندان ما از امنیت لازم در مواقع حضور در مدارس برخوردار نیستند. متأسفانه هنوز هم نتوانستهایم برای این مشکل راه چارهای بجوییم. ازسویدیگر؛ در شهر تهران مقررات آمدورفت ویژه وضع میشود تا مردم در برابر انتقال ویروس کرونا مصون و محفوظ بمانند؛ اما چگونه است که مسئولین آموزشی برای آغاز کار مدارس، بهصورت حضوری یا فیزیکی برنامهریزی میکنند؟ اگر این مشکلات را با کمبود واکسن کرونا که بهگفته معاون دارو، تاکنون فقط 570هزارواحد از واکسن وارد کشور شده است، کنار هم بگذاریم، بهنظر میرسد که تا خاتمه سال 1400 هم ما نتوانیم تمام جمعیت کشور را زیر پوشش واکسن قرار دهیم. امیدواریم با برنامهریزی وزارت کشور و استانداران، در سال پیشِرو اقبال کمتری برای مسافرت نوروزی صورت گیرد تا تجمع کمتری رخ داده و انشاءالله نوروز فرخندهای را داشته باشیم و خانوادههای عزیز کشورمان، کمتر شاهد ابتلا و جانباختن فرزندان وطن باشند. این آرزوی شیرینیست که با مراقبت کامل، محققشدنیست و تحقق آن هم در وهله اول توسط مردم عزیز کشورمان است و این خواستهایست که مطلوب همه آحاد مردم بوده و دولت نمیتواند درصورت عدمرعایت اصول بهداشتی توسط مردم، نقش مهمی در برقراری آن ایفا کند. به امید روزهای بدون کرونا.