جفای شیخ سلمان بحرینی به فوتبال آسیا

سال 1400 شروع شد. فوتبال در قاره آسیا آغاز و به‌اصطلاح تنور فوتبال، داغ شد؛ اما این داغی تنور، حرارتش کمتر از اعمال‌نفوذ سران کنفدراسیون فوتبال آسیا و در رأس آن شیخ سلمان بحرینی؛ رئیس این کنفدراسیون است که با پشتیبانی چند امیرنشین خلیج ‌فارس، هر کاری را دوستان او اراده کنند، این آقای رئیس باید آن‌را اجرا کند و این داستان غم‌انگیزی‌ست که کشورها در قاره بزرگ آسیا، بلوک شرق و غرب و میانه آن، ناخواسته باید از آن پیروی کنند. دراین‌میان، متأسفانه رؤسای فدراسیون فوتبال ایران در این دو‌دهه به‌ هنگام انتخابات تعیین ریاست فدراسیون آسیا، از انتخاب شیخ عیسی بحرینی پشتیبانی کرده و همواره آراءشان به‌نفع ایشان بوده است. چرا؟ برای من نویسنده هیچ پاسخی قانع‌کننده نبوده، نیست و نخواهد بود؛ چراکه مردم کشور ما به‌یاد دارند که به‌هنگام مسابقه فوتبال بین دو تیم ایران و بحرین، فوتبالیست‌های بحرینی، پرچم عربستان صعودی را بلند کردند؛ یعنی کاری را که یک مستعمره باید برای ارباب استعمارگر خود، انجام دهد و اینجاست که جوانان و ورزشی‌های راستین و به‌خصوص فوتبالیست‌های کشورمان، حق دارند از انتخاب بعضی از رؤسای غیرورزشی و غیرفوتبالی کشورمان در رأس فدراسیون فوتبال کشور، ناراضی و حتی عصبانی باشند که به‌یقین اگر در رأس ورزش و به‌خصوص فوتبال، از جنس ورزش استفاده می‌شد، سرنوشت ورزش ما بسیار نیکوتر از حال می‌شد و در قاره پهناور آسیا نیز رئیس آن از یک کشور کوچک به‌نام بحرین برگزیده نمی‌شد تا اداره و صلاح فوتبال قاره به‌دست او بیفتد و درنهایت مثل آب خوردن، حق کشورمان را برای میزبانی از مسابقات قاره ضایع کنند و در هیچ مرجعی هم پاسخگو نباشند. بدیهی‌ست؛ اگر حساب‌وکتابی در کار مسئولین ورزش ما و رؤسای فدراسیون‌های آن وجود می‌داشت، امروز جفای این شیخ بر فوتبال ما و ورزشکاران آن جاری نمی‌شد و در مسابقاتی که هر کشور باید مهمان و میزبان شود، کشور ما را از چهار مسابقه‌ای که باید میزبان باشیم و از امتیازات آن بهره ببریم، محروم نمی‌کردند و درنهایت بی‌لطفی و حق‌کشی بسیار، حتی محل مسابقات ما را بحرین تعیین نمی‌کردند؛ اما چه می‌شود کرد؟ این‌بار نیز باید به مسئولین ورزش کشورمان مجدداً یادآور شویم که «خودکرده را تدبیر نیست»! و به‌نوعی دیگر «از ما‌ست که بر ماست»! کاش این مسئولین فوتبال حداقل با سیاست آشنایی می‌داشتند که اگر چنین بود باید کشورهای شرق آسیا و میانه را با کشور سرفراز و بزرگمان، همدست می‌کردیم تا عنان فوتبال آسیا، از عهده چند کشور عرب حاشیه خلیج‌ فارس، خارج شده و به اهل آن می‌سپردند و باز متأسفانه رئیس جدید فدراسیون فوتبال، دو نامه به این شیخ بحرینی به‌عنوان اعتراض می‌نویسد که صدالبته این آقای رئیس بحرینی، به خود زحمت نداده که حتی یک پاسخ یک‌سطری هم بدهد و درنتیجه خوشبختانه رئیس جدید فدراسیون فوتبال هم به علامت اعتراض، حاضر نمی‌شود به ملاقات شیخ عیسی بحرینی برود که باید به او و کارش اعتماد و اعتقاد داشته باشیم و از موضع سخت‌گیرانه او در‌این‌مورد، به نیکی یاد کنیم. اینک و در بزنگاه انتخاب نماینده قاره برای شرکت در مسابقات جام جهانی فوتبال، با همه قدرت و توان و به لطف غیرت جوانان تیم ملی فوتبالمان در بحرین حاضر خواهیم شد و به لطف خداوند خوبی‌ها و با دعای خیر 80‌میلیون ایرانی، از نام کشور جمهوری اسلامی و پرچم سه‌رنگ آن دفاع می‌کنیم و چهار مسابقه بسیار حساس را ان‌شاءالله با پیروزی پشت‌سر گذاشته، راهی مسابقات جام‌جهانی خواهیم شد؛ تا اگر همچنان عنان و اختیار فوتبال قاره به‌دست شیخ عیسی بحرینی یا شیوخ دیگری اداره شود، بازهم با اقتدار از این‌همه حق‌کشی گذر می‌کنیم و این خواست و اراده ایرانی‌ست که درطول تاریخ، همیشه با بی‌عدالتی سر ستیز داشته و دارد.