آتش‌بس دیرهنگام

بالاخره فلسطینی‌ها و رژیم اشغالگر اسرائیل، با آتش‌بس موافقت کردند؛ آتش‌بس دیرهنگامی که مصداقی‌ست از جلوی ضرر را از هرکجا بگیرند منفعت است! بالاخره این توافق اگرچه دیر اما صورت گرفت. آن‌هم بعد از دوهفته جنگ خونین که درنتیجه آن، صدها‌نفر زن، مرد و کودک بی‌گناه کشته شدند. درمورد دیرهنگامی این آتش‌بس به‌یاد شاعر معاصر؛ استاد شهریار افتادم وقتی‌که گفت «آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا/ بی‌وفا حالا که ما افتاده‌ایم از پا چرا» شعری که شرایط روزگار امروز ما را تداعی می‌کند. به‌راستی چرا هم رژیم صهیونیستی و هم فلسطینیان، بعد از دو‌هفته خونریزی و آوارگی هزاران خانواده فلسطینی و تخریب کلی صدها برج ساختمان و خانه، آن‌هم بر سر زنان و مردان و کودکان آواره فلسطینی که دوست دارند، در سرزمین آبا و اجدادی خود زندگی کنند، به این نتیجه رسیدند؟ آیا اینان حق ندارند، خانه و کاشانه خود را دوست داشته باشند و در آن زیست کنند؟ چرا دنیای سرمایه‌داری و ابرقدرتان زورگوی جهانی، به خواست یک ملت آواره از سرزمینش گردن تن نمی‌دهد؟ به‌راستی سازمان ملل، چه صیغه‌ای‌ست؟ تشکیلات عظیم، با میلیاردها‌دلار هزینه سالانه، برای چه ایجاد شده، وقتی‌که 170 کشور خواهان آتش‌بس می‌شوند؛ اما رأی همه اینان مفت نمی‌ارزد؟ چون آمریکا و چهار کشور ابرقدرت دیگر حق وتو دارند. در این جنگ و ستیز دوهفته‌ای مشخص شد که خواست تمام کشورها ملاک نیست؛ اما وقتی آمریکای زورمدار، می‌خواهد و اراده می‌کند، با اهرمش، دو طرف جنگ را به آتش‌بس وادار می‌کند. به‌راستی وجدان بشری چرا تا‌بدین‌حد و درجه در خواب غفلت به‌سر می‌برد؟ پاسخ 60 کودک کشته شده فلسطینی‌ را چه جامعه‌ای باید بدهد؟ بمباران وحشیانه و کور سرزمین غزه چرا باید شروع شود و چرا باید خاتمه بپذیرد؟ این‌همه بمباران و موشک‌پرانی چرا باید انجام شود؟ به چه علت، آمریکائیان که بیش از چهاردهه است که از بیت‌المقدس شرقی و غربی دم می‌زنند و بارها به تشکیل دو کشور مستقل فلسطین و اسرائیل درکنار هم ابراز تمایل کرده‌اند، اقدامی عملی را انجام نمی‌دهند تا همه‌روزه این‌همه بی‌گناه، به خاک و خون نیفتند؟ چرا باید بی‌تفاوتی جامعه بشری و خواب طولانی سران ابرقدرت‌ها و سکوت و بی‌تکلیفی آنان به قیمت این همه تخریب و کشتار منجر شود و این ملت مظلوم همچنان آواره باشد؟ به‌هرروی سؤالات بی‌شماری پیرامون ایجاد کشور اسرائیل در سرزمین فلسطینیان و حتی علت ایجاد کشور اسرائیل وجود دارد که جامعه بشری هنوز از پاسخ به آن عاجز و ناتوان است؛ به‌خصوص وقتی رژیمی صهیونیستی، مجهز به مدرن‌ترین جنگنده‌ها و تجهیزات نظامی‌ست و تجهیزات مدرن آن، این کشور را در شمار پنج کشور تسلیحاتی بزرگ دنیا قرار داده است، این‌همه تجهیز، برای مبارزه با یک قوم و ملت به‌نام فلسطین ضروری‌ست؟ اینک به‌نظر‌می‌رسد، بعد از گذر از دوران ترامپیسم، در رأس ریاست‌جمهوری آمریکا، فردی قرار دارد که طالب جنگ نیست و به همزیستی مسالمت‌آمیز کشورها با همدیگر پایبند و علاقه‌مند است و در عمر کوتاه ریاستش بر کاخ سفید، چند‌بار از تشکیل دولت مستقل فلسطین، در کنار اسرائیل و در بیت‌المقدس و در جوار مسجدالاقصی که مکان مقدس مسلمانان است، سخن گفته است. بجا‌ست که این زمان را مغتنم شمرده، هر‌چه‌زودتر کشور مستقل فلسطین، در سرزمین مقدس و اصلی خودشان تشکیل شود تا دیگر شاهد قتل و کشتار و آوارگی مردم به ستوه آمده فلسطینی نباشیم. آمین.