کد خبر:
190416
| تاریخ مخابره:
۱۴۰۰ دوشنبه ۳۱ خرداد -
08:09
بایدن و پوتین؛ سازش یا چالش
علی‌اکبر بهبهانی
پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی و تبدیل جهان دو‌قطبی به تک‌قطبی، بسیاری از معادلات جهانی برهم خورد و برای حدود دودهه آمریکا را تنها ابرقدرت مطرح جهان و یکه‌تاز مسائل سیاسی کرد؛ بلکه بسیاری از کشورهای تحت‌حمایت شوروی را نیز به آمریکا متمایل کرد که ازنظر نظامی، تضعیف تا حد نابودیِ پیمان ورشو و تقویت هر‌چه‌بیشتر پیمان ناتو را در‌پی داشت. از‌سوی‌دیگر؛ کشور چین کمونیست که توسط برپایی دیوار، درهای خود را بر جهان بسته بود، اندک‌اندک، از خط‌مشی کمونیستی فاصله گرفت و با سرمایه‌گذاری در بسیاری از کشورها، رفته‌رفته، خود به یک غول ابرقدرت اقتصادی جهان تغییر عقیده و مرام داد؛ تا‌اینکه امروزه چه‌بسا، اروپا و آمریکا و حتی روسیه را به متحدان خوب و قدرتمندی برای کشیدن ترمز پیشرفت‌های عظیم سیاسی، نظامی و اقتصادی چین بدل کند؛ کما‌اینکه به‌نظر می‌رسد، اروپا و آمریکا، رفته‌رفته با مذاکره و تفاهم با روسیه و رهبر همیشه قدرتمند روسیه یعنی پوتین، تمایل شدید خود را برای آب‌کردن یخ‌های موجود بین خودشان و روسیه، بروز داده و پس از شرکت در کنفرانس صنعتی سران هفت، بایدن و پوتین را به پای میز مذاکره کشاندند که با‌وجود گرفتن ژست چالشی میان این دو رهبر، سایه‌های سازش میان آنان گسترده‌تر شد و چترهای بسته خود را یکی کرد و در زیر آن از آفتاب و باران دوری کردند. حال چگونه است که رهبر کشوری مثل آمریکا، باآن‌همه اختلاف و دیدگاه‌های متفاوت و وضع تحریم‌های وسیع بر روسیه، تااندازه‌ای در اوضاع نامساعد اقتصادی این‌روزهای روسیه، تأثیرگذار بوده است و درهای آشتی را بازتر کرده تا در درازمدت به کمک روسیه بتواند جلو تندروی‌های کره شمالی، ایران و سوریه را گرفته و دشمنی گذشته را به دوستی جدید تبدیل کند که برای مقابله اقتصادی با چین کمونیست که یک‌پنجم جمعیت این کره خاکی را در اختیار دارد، حربه‌ای به‌کار‌بستنی‌ست. پس این‌روزها، سیاست جدید آمریکا در‌مقایسه‌با رؤسای جمهوری پیشین آمریکا، مبتنی‌بر صلح، سازش و مدارا بوده تا شاید از این راه بتواند همچنان در صحنه اقتصاد جهانی، اثرگذاری صد‌درصدی داشته باشد و چون مراد و مقصود بایدن با روش و خط‌مشی ترامپ، میلیون‌ها‌کیلومتر فاصله دارد، درنتیجه باید شاهد ورود به یک‌دوره چهارساله بدون تنش و چالش باشیم. طبیعی‌ست که چنین حالتی باعث سازش به‌جای چالش شده و قاعدتاً باید دنیا را آرام‌تر از گذشته، تجربه کنیم. اگر چنین وضعیتی حاکم بر افکار و اعمال ابرقدرتان اقتصادی و سیاسی جهان شود، چه‌بسا نزدیکی و هم‌فکری این ابرقدرتان، از ترویج اتمی‌شدن این‌روزها که خواست بعضی از کشورها شده است، جلوگیری کند و ان‌شاءالله جهانی بدون آزمایش و تهیه و توسعه انرژی هسته‌ای را به‌عینه شاهد و ناظر باشیم. اگر فقط لحظه‌ای از این خوش‌باوری جدا شویم، شاید رؤیایی بسیار بعید را تجسم کنیم که جهان بدون اتم، رؤیایی دست نایافته باشد. به‌هرروی، آشتی روسیه و آمریکا، می‌تواند خاورمیانه همیشه ملتهب را به منطقه‌ای به‌دوراز چالش و جنگ و نزاع مبدل کند و از‌این‌پس مسابقه تسلیحاتی میان کشورهای آن و به‌خصوص تبدیل‌شدن بیشتر رژیم صهیونیستی به زرادخانه اتمی را ناظر و شاهد نباشیم؛ بنابراین، آرزو می‌کنیم که بالاخره ابرقدرتان جهانی، از زیاده‌خواهی خود دست کشیده، جهان و مواهب آن‌را برای همه ساکنین کره زمین خواهان و خواستار باشند تا دیگر مردم کشورهای مختلف، جنگ و قتل، بمباران، ترور، دزدی و غارت را ندیده و هزینه‌های فراوان خرید و تجهیز کشورها به سلاح‌های اتمی و غیراتمی را نپردازند و زمان و مکان در‌جهت صلح و دوستی ادامه پیدا کند.