کد خبر:
190432
| تاریخ مخابره:
۱۴۰۰ شنبه ۵ تير -
08:09
«همهچیز میگذرد تو نمیگذری»؛ راوی تنهایی انسان معاصر
حسن طبیبزاده؛ کارگردان و بازیگر «همهچیز میگذرد تو نمیگذری» گفت: «این نمایش، روایتیست مونولوگ و طبق طنازی و بازی با شخصیتهای تاریخی و روبهرویی آنها با راوی نمایش بهعنوان یک مسافر؛ بیدرنظرگرفتن عناصر ثابتی نظیرِ زمان و فارغ از هرگونه مکان. راوی نمایش، مسافریست از جنس انسان معاصر که درنهایت، با وجود شکستهای عمیق زیستنش با بُعد دیگری در وجود خودش روبهرو میشود که همان تنهاییست که بهظاهر راحت بیان میشود؛ اما هرچقدر شلوغتر، هرچقدر گیجتر و درنهایت با وجود تقلای دایرهوار، انسان مسافر باز تنهاست؛ و درنهایت معنویت و هیچی، به انتهای خودش میرسد که البته از نگاه من، تفاوت بسیار با پوچی و امثالهم دارد». وی درادامه افزود: «قطعاً اگر کرونا نبود، همهچیز بهتر بود. البته ما بیشتر سعی کردیم تا از مسیر لذت ببریم؛ و اگرچه تماشاچی درحالحاضر اندک است؛ اما وقتی حرف و منظور اثر را میفهمند، جای خوشحالیست. ازاینرو، مشکلات کمترین نقش را داشتند». وی درباره برنامههای آتی خود گفت: «در روند این اجرا، با رفقای جدید و عزیزی آشنا شدم که بسیاردقیق و درجهیک بودند و توانستیم ارتباط عمیقی باهم برقرار کنیم. گرچه اثرم در قالب فردی روایتگر، ارائه میشود؛ اما تمام این جریان متشکل از یک گروه بهشدت کار درست و همدل است. قرار است درادامه، باتوجهبه تجارب زیستی و حالوهوای روحی خود، آثار و اجراهای جدیدی را در آینده نهچنداندور تجربه کنیم. آنچیزیکه بیشترین اهمیت را برای ما دارد، تعامل با تماشاچی، یافتن مخاطب مستعد و انتقال احساس با راحتترین شکل و هرگونه متریال است. ازاینرو، نمیتوانم بگویم دقیقاً بازیگر هستم یا خواننده؛ اما قطعاً زبان هنر را بلدم و میخواهم حرفهایم را به گوش تماشاچی برسانم». وی ادامه داد: «در زمانه کنونی، هرچقدر به تمدن نزدیکتر شده و هراندازه تراکم بیشتری از جمعیت در شهرهای بزرگ کنار هم جمع میشوند، بیشتر، تنهایی را احساس میکنیم. نهفقط بهعنوان یکی از عواطف انسانی؛ بلکه اضطرابی وجودی که هرچهبیشتر برای چیزی میدویم، بیشتر به آن حالِ تنهاییمان دامن میزند. این اجتماع شلوغ و حضور تعداد زیادی از آدمها و ماشینابزار درتقابلباهم برای رفع احتیاجات، این قرارگرفتن در جریان مدام و مدور امیدواری و ناامیدی، این ضربآهنگ نامطبوع تند و آلوده، رنگها و صداهای انسان اندیشمند و تماشاچی بااستعداد را بیشازپیش با نگاهی خیره با درون خودش مواجه میسازد. درایننمایش نیز نهایتاً مسافر، به کشف تنهایی خودش میرسد؛ تنهاییاش تنها رفیق و یار حقیقی اوست. حتی اسبش هم برایش نمانده و مسافر نمایش درنهایت بعد از (بهاصطلاح بامزهاش) دوردورهای تاریخی و ساز مخالف زدنهایش، به پذیرش تنهایی خویشتن میرسد. موضوع پذیرش دراینمتن بهشدت توجه مرا به خودش جلب میکند. البته شاید ازمنظر هنرمندان واقعگرای غربی، این متن ابزوردتر از اندیشه من باشد و آن پذیرش نهایی را دال بر پوچشدن ببینند؛ اما من همیشه واقعیت را انعکاس چیزی در برکهای کوچک تعریف کردهام که تصویریست کدر، از حقیقتی که منشأ اصلیاش، جای دیگریست و قطعاً زیباست! پس اگر شرقیگونهتر و آنطورکه با ایمان قلبیام همراه است بگویم، احساس میکنم درحقیقت آن مسافر، به هیچشدن میرسد؛ همان هیچی که بر سردرِ بعضی خانقاهها میبینیم که نوشتهاند: هیچخانه! این نگاه معنوی اما مدرن در قالب نمایشنامهنویسی محمد چرمشیر برای من آنچیزی بود که قبلتر زندگیاش کرده بودم؛ و اصلیترین وظیفه من در اجرای این مونولوگ، صداقت در روایت سلوک مدور مسافریست که خواست تا نبیند کور باشد و در ستایش همین تنهایی، از قطار پیاده میشود». حسن طبیبزاده؛ بازیگر و خواننده؛ و دانشجوی رشته آهنگسازیست و هنرآموخته مدرسه هنرهای نمایشی در رشته سینما. او مستقلاً جریانی بهراه انداخته تا بهصورت پرفورمنس موسیقی، با تماشاچیهایش ارتباط برقرار کند. وی تجربه بازی در نمایشها و اجراهای موسیقی بدیعی را در کارنامه هنری خود دارد که از جمله آنها میتوان به اجرای کنسرتکتاب «فرشتهای از آسمون» اشاره کرد که برای اولینبار در دنیا، تماشاچی توأمان با خوانش کتاب منظوم، در یک کنسرت نیز حضور دارد. وی درادامه فعالیتهای هنری خود، به پرفورمنسموسیقی روی آورد و به ترکیبی جدید از نمایش و موسیقی پرداخت. تازهترین اجرایش، موسیقینمایش «همهچیز میگذرد تو نمیگذری»؛ بانگاهیبه شیوه گروتفسکی بهروی صحنه رفت. عواملی که درایناثر نقش داشتند بهترتیب عبارتاند از نویسنده: محمد چرمشیر/ کارگردان: حسن طبیبزاده/ بازیگر: حسن طبیبزاده/ تهیهکننده و مشاور کارگردان: بابک جمشیدی/ دستیار کارگردان: ندا مرادی/ آهنگساز، خواننده و اجرای موسیقی: حسن طبیبزاده/ مدیر تولید: بابک جمشیدی/ تبلیغات فضای مجازی: مرتضی کازرانی (تهران تئاتر)/ طراح گریم: چیستا جمشیدیان/ مدیر صحنه: فرزاد نوش/ عکاس صحنه: سپهر قدردان و پیام احمدی کاشانی/ مشاور رسانهای: شقایق فرشته و پیام احمدی کاشانی/ طراح پوستر: سینا گلشن/ ویدئوآرت: یاسین سلطانی/ موشنگرافیک: جمال بلوکیان؛ و طراحی ذهنی: مبینا رستمی.
پیام احمدی کاشانی