ارمنستان فرصت‌طلب و فرصت‌جو

در عصر کنونی، سرنوشت مردمِ کشورهای مختلف به لحظات حساسی بستگی دارد و وقت‌شناسی می‌تواند سرنوشت شیرینی را به‌خصوص برای آینده کشورها رقم بزند و زمانی‌که گروهی فرصت را شناختند، برای استفاده صد‌درصدی از آن نهایت بهره را می‌‌برند؛ درنتیجه چنین کشورهایی را باید فرصت‌طلب و فرصت‌جو نامید. امروز از کشوری سخن می‌گویم که در جنگ قره‌باغ، میان آذربایجان و این کشور به‌نام ارمنستان، در جبهه جنگ بیش از 2500 سرباز از دست رفت و خسارات سنگینی دید. دوست نزدیک او یعنی روسیه در این جنگ به‌نوعی میدان‌داری کرد و ژست بی‌طرفی به‌خود گرفت. از‌سوی‌دیگر؛ یک کشور فرصت‌طلب از این جنگ با اعزام سرباز و تجهیزات، عملاً پان‌ترکیسم را درنظر گرفت و با تمام توان از آذربایجان پشتیبانی کرد که در حقیقت برنده نهایی این جنگ نیز ترکیه شد. مقداری از خاک ارمنستان به جمهوری آذربایجان ملحق شد و تقریباً به‌صورت موقت جنگ این دو کشور پایان پذیرفت. ارمنستان با یک جمعیت 2.9‌میلیون‌نفری، به‌سرعت و با وجود نداشتن منابع مهم، کار بازسازی پس از جنگ را آغاز کرد. تصور کنیم یک کشور جنگ‌زده با قلت جمعیت، چقدر از اندیشمندان و کارشناسان اقتصادی برخوردار است که به‌یک‌باره و برخلاف اکثر کشورهای جهان که حضور ویروس کرونا تاروپود کشور و نظام آن‌ها را سست کرده و دچار اقتصاد لغزان شده‌اند، این ملت و کشور، از کرونا، فرصت ساخته، کشورهای عربی حاشیه خلیج ‌فارس و به‌خصوص هم‌وطنان ما را به‌عنوان توریست به‌سمت خود جذب کرده است؛ به‌نحوی‌که کلیه پروازهای ایران به ارمنستان تا پایان مردادماه سال جاری رزرو و بلیت‌های آن خریداری شده و حتی با وجود یک بازه زمانی 20‌ساعته، اتوبوس‌های ایران به مقصد ارمنستان تماماً پیش‌خرید شده‌اند. ازجمله جاذبه‌ای که این کشور کوچک برای جذب توریست ایرانی به‌کار بسته است، تزریق رایگان واکسن است و چه‌بسا بیش از 50درصد ایرانی‌ها، برای تزریق واکسن، رنج سفر را به جان خریده‌اند و به ارمنستان سفر می‌کنند. درنظر بگیریم اگر فقط سه‌میلیون مسافر ایرانی وارد ارمنستان شوند و هرکدام حداقل فقط دوهزار‌دلار هزینه کنند، رقمی بالغ‌بر شش‌میلیارد‌دلار به اقتصاد جنگ‌زده ارمنستان کمک می‌شود که این شش‌میلیارد‌دلار تقریباً برای کشور ما معادل 150هزار‌میلیارد‌تومان می‌شود که از کیسه اقتصاد ما مصرف شده است؛ درنتیجه در جهان کنونی، کشورهایی که از موقعیت‌ها بهتر استفاده می‌کنند، در عرصه جهانی موفق‌تر می‌شوند؛ اما ما در کشور خود، کشوری که چهارفصل کامل را داراست؛ بااین‌همه منابع و زیستگاه‌های طبیعی، با دریای پر وسعت مازندران و بیش از 20 شهر زیبای توریستی دریایی و استان زیبای گیلان باآن‌همه جنگل‌های سر‌به‌فلک‌کشیده، دریا و گردشگاه‌های مفرح، موفق نشده‌ایم از این ثروت خدادادی بهره کامل ببریم؛ و مهم‌تر از تمامی جاذبه‌های زیبای ایران، این‌است‌که اگر بتوانیم این صنعت را پویا و فعال کنیم، توریست‌ها می‌توانند در یک‌روز حتی سه فصل مختلف را در کشور ما ببینند؛ چرا‌که اگر توریستی در چهارمحال‌و‌بختیاری، صبح را در تابستان با یک هوای 10‌درجه لمس کند، با یک ساعت پرواز می‌تواند یک گرمای 50‌درجه را در هرمزگان و کنار آب‌های نیلگون خلیج همیشگی فارس بگذراند؛ و باز این شانس را دارد که شب را در اردبیل، تبریز، ارومیه در هوای سردی که نیاز به روانداز دارد، سپری کند. پس باید با پاس شکرگزاری به درگاه خداوندی که این نعمت را به ما ارزانی داشته است، همه‌باهم و در کنار هم مددیار دولت باشیم.