فوتبال پرتشنج

در هفته‌ای که گذشت؛ ازطریق جعبه جادویی سیمای ملی، مسابقه بین تیم‌های ملی انگلستان و ایتالیا را شاهد و ناظر بودیم. به‌راستی‌که لذت بردیم از آغاز تا انتهای بازی و حتی پس از ضربات پنالتی و معرفی ایتالیا به‌عنوان قهرمان یورو یا اروپا؛ فوتبالی سراسر هیجان و البته با نظم و ترتیب را شاهد بودیم و بارها در دل آرزو کردیم که ای‌کاش همه فوتبالیست‌ها، مربیان، دست‌اندرکاران و تماشاگران فوتبال ما از این‌همه نظم، درس می‌گرفتند. جدای از جذابیت‌های بازی، هر‌چه بود؛ یک کلاس آموزشی و قابل‌استفاده برای جهان بود که ای‌کاش، به‌ویژه مجموعه فوتبال ما، با دقت بیش‌تری روند این مسابقه و حواشی آن‌را دنبال می‌کردند و از این‌همه دقت عمل برگزارکنندگان برای برپایی آبرومند این رویداد مهم، نکات قابل‌توجهی را می‌آموختند. این مسابقه در حالی برگزار شد که تماشاگران انگلیسی و ایتالیایی، فقط به تشویق تیم خودی مشغول بودند و تیم مقابل را با احترام استقبال و سپس بدرقه کردند. فوتبالیست‌های داخل زمین، هیچ‌گاه به‌مثابه ورزشکاران ما داور را دوره نکردند؛ او را کنار را نزدند؛ با هیچ اوت و خطایی، کسی داور را مورد خطاب قرار نداد و در استادیوم ویمبلی و در درون زمین، هر‌کس به کار خودش مشغول بود. داور مسابقه مانند اوضاع رایج در فوتبال کشورمان، برای هر خطایی مجبور نشد سخنرانی کند و برای ورزشکاران توضیح دهد؛ تماشاچیان هم هرگز تیم مقابل را هو نکردند؛ بی‌احترامی و فحاشی نکردند و سنگ و بطری و نارنجکی هم حواله بازیکنان نشد؛ ازسوی‌دیگر؛ در کنار زمین، مربیان و کادر فنی هر دو تیم از جایگاه قانونی خود پا را فراتر نگذاشته و الفاظ ناپسند را نثار هم نکردند. بر این مسابقه و نظایر آن، می‌توان نام فوتبال نهاد؛ چرا‌که از تشنج هیچ نشانه‌ای هم دیده نشد؛ اما چرا در کشور ما و برای ورزش و به‌خصوص فوتبال ما، قضیه کاملاً وارونه است؟ آنچه را که هر‌کس در هر مقام اجرایی در فوتبال و درون زمین بازی مشاهده می‌کند، حب‌و‌بعض، سوء‌نیت، توهین، پرخاشگری، هتک‌حرمت و از تمام این‌ها گذشته، تبانی‌ست و خریدوفروش و مسائلی از‌این‌دست؛ به‌خصوص در فوتبال دسته 1 و 2 که نوجوانان و جوانان در آن بازی می‌کنند؛ افراد برای کسب مقام دست به هر حیله‌ای می‌زنند. در دوسال‌اخیر و خوشبختانه پس از حضور کرونا در کشور، مسابقات بدون حضور تماشاگر برگزار می‌شود که جای شکرش باقی‌ست که تماشاگر حضور ندارد وگرنه با این بی‌حرمتی‌ها، کادر فنی تیم‌ها با کادر فنی رقبا، ورزشکاران تیم‌های درون زمین با ورزشکاران رقیب، در زمین مسابقه و در حضور میلیون‌ها تماشاگر، به‌قول‌معروف همدیگر را سکه یک پول می‌کنند. دعوای لفظی، بی‌حرمتی، توهین به یکدیگر، نمایی از چهره زشت ورزش فوتبال در درون زمین است. بیرون از زمین نیز شرایط چندان بهتری حکم‌فرما نیست و از‌طریق شبکه‌های مجازی، فحاشی و تهمت‌زنی از‌حد‌گذشته، زندگی خانوادگی همدیگر را نشانه گرفته‌اند و با الفاظی رکیک و در حضور میلیون‌ها بیننده و شنونده، یکدیگر را نوازش می‌دهند! داوران نیز در چنین شرایطی هیچ‌ امنیتی نداشته و در گروه‌های مختلف شبکه‌های مجازی، انواع تهمت‌ها و حق‌کشی‌ها را به این طبقه زحمتکش روا می‌دارند. قطع برق درطول مسابقات، ادعای تبانی پاره‌ای از ورزشکاران با تیم‌های دیگر، خرید‌و‌فروش زودهنگام بازیکنان که پاره‌ای از اوقات حتی خود فوتبالیست‌ها از آن آگاهی ندارند؛ و از‌طرف‌دیگر و متأسفانه رفتار غیرحرفه‌ای پاره‌ای از فوتبالیست‌ها نیز آزاردهنده است که از چند‌هفته به پایان مسابقات مانده، با باشگاه‌های مختلف انواع قراردادها را منعقد می‌کنند. درعین‌حال؛ جریمه‌ها و تنبیهاتی که توسط کمیته اخلاقی و انضباطی شامل افراد می‌شود نیز درمورد افراد مختلف، چندان عادلانه به‌نظر نمی‌رسد و مجموعه این عوامل، فوتبال پرتشنجی را برای ما رقم زده است. امیدواریم فدراسیون فوتبال با به‌کارگیری نیروهای معتقد ورزشی، هر‌چه‌زودتر به این نابسامانی‌ها خاتمه داده و محیط ورزش فوتبال ما را پاک و پاک‌تر کند تا در عرصه‌های بین‌المللی‌ نیز، آسیب‌پذیر نشویم.