واکنشی دیرهنگام، همچون همیشه

هشت‌سال؛ عمر دولت تدبیر و امید، برای مردم تیزبین و کنجکاو کشورمان کافی بود تا در یک بزنگاه تاریخی دیگر، واکنش یا عکس‌العمل روحانی؛ رئیس دولت را همچون همیشه ببینیم؛ یعنی دیده‌ایم و بارها هم دیده‌ایم که این مسئول، با وجود حضور چهاردهه‌ای در اصل نظام که همیشه در پست‌های حساس خدمت کرده است، مثل همیشه خونسرد و دیرموقع، وارد میدان می‌شود و اظهار نظر می‌کند و بعضاً ارائه طریق و اعمال عقیده؛ و چنین‌است‌که روحانی باز‌هم در یک واقعه مهم کشوری، مانند اعتراضات مردم تشنه خوزستان برای آب که چون همیشه در آغاز، کاملاً آرام، مسالمت‌آمیز و به‌دوراز تشنج صورت گرفت، عکس‌العمل خوبی نشان نمی‌دهد؛ تاجایی‌که به‌مرور و در اثر بی‌توجهی مسئولین دولتی، این حرکت، رنگ خشونت به خود گرفت. او نیز بعد از گذشت یک‌هفته از تریبون سیمای ملی، سخن گفت که بسان همیشه گاهی به نعل زد و زمانی به میخ کوبید؛ و باز‌هم تکرار و تکرار؛ و اعزام معاون‌اول رئیس‌جمهوری به صحنه حوادث. شاید بتوان گفت که این دیر رسیدن از خصوصیات دولت روحانی بوده و به‌نوعی عادت شده است. به‌گفته استاد شهریار «آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا/ بی‌وفا حالا که من افتاده‌ام از پا چرا؟!» هرچند در واپسین روزهای دولت روحانی، واقعاً هیچ کاری از او و دولتش ساخته نبود و این برای دولت نمی‌تواند بار منفی زیادی داشته باشد؛ چراکه اصولاً باید از فردای انتخابات ریاست‌جمهوری؛ یعنی 29 خرداد‌ماه، دولت قبلی را تمام‌شده دانسته و از آن، انتظار شق‌القمر نداشت. ازسوی‌دیگر، همه حوادث، پیش‌بینی‌ها و رایزنی‌ها، حول محور دولت جدید؛ یعنی رئیسی بوده و عملاً دولت قبلی، روزهای باقیمانده خود را شمارش می‌کند؛ از‌جمله کارهایی که به‌نوعی روبنایی یا درمان قطره‌ای نامیده می‌شود، اعزام کامیون‌های حاوی آب‌معدنی بود که مردم تشنه خوزستان را نتوانست سیراب کند؛ بلکه آنان را وادار به عکس‌العمل کرد؛ آب‌ها را دریافت نکردند و به‌اصطلاح پس زدند. مردم از خشکی جلگه منطقه خود عصبانی بودند. هورالعظیم را خشک و بی‌آب می‌دیدند. گاومیش‌ها و ماهی‌ها در جلو چشمانشان می‌مردند؛ درنتیجه وقتی با این بلایا روبه‌رو شده بودند، چند بسته آب‌معدنی نمی‌توانست درمان آلامشان شود و این حرکت خوب هم به مذاق آنان خوش نیامد. امیدواریم که برای این استان فکر عاجل شود. سخنی نیز با رئیس جدید دولت داریم؛ انتظار مردم کشور از‌این‌دولت، پویایی بیشتر، تدبیر کارآمدتر، استفاده بیشتر از کارشناسان اقتصادی و مالی و درنهایت به‌کارگیری افراد دلسوز و کاردان برای کارهای اجرایی کشور و به‌خصوص انتخاب وزرای کاردان، مؤمن، متخصص و دلسوز جامعه است که امید می‌رود از چهره‌های جوان و تحصیل‌کرده برگزیده شوند تا بتوانند ذائقه مردم را تغییر دهند؛ زیرا در 40‌سال‌‌اخیر، معمولاً در دولت‌ها، از چهره‌هایی استفاده شده که مردم بارها و بارها آنان را در مصادر مختلف دیده‌اند؛ بنابراین اگر این افراد کاربلد بوده‌اند که حتماً بوده‌اند؛ بعد از 40‌سال باید بازنشسته شوند و به آنان فرصت داده شود در سنین بالا، کمتر درگیر مسائل مهم کشوری باشند؛ چرا‌که حتماً به استراحت بیشتری نیاز دارند. پس همه امیدواریم که رئیسی، روح تازه‌ای به کالبد کابینه تزریق کند تا مردم نوگرایی را ببینند و باور کنند و در مرحله بعد، ‌وزرای کابینه، به میان مردم بیایند و خود را از مردم بدانند و چون چنین پنداری در مردم مسلمان، به‌وفور دیده می‌شود، شرط صواب است که وزرای مردم نیز زمان کافی برای دیدن مردم کشور که به تعبیر امام راحل، ولی‌نعمتان مسئولین هستند و مسئولین خادم و خدمتگزار مردم، داشته باشند. ان‌شاءالله روزهای خوشی را برای مردم کشورمان شاهد و ناظر باشیم.