کد خبر:
260742
| تاریخ مخابره:
۱۴۰۰ سه شنبه ۱۶ شهريور -
08:02
سهم اتوبوسها در حملونقل عمومیِ پساکرونا
دوران کرونا تردد ازطریق وسایل حملونقل عمومی بهویژه اتوبوسها را تا حد قابلتوجهی کاهش داد؛ اما چنین بهنظر میرسد که ارزش آنها در نگاه شهرنشینان روبهافزایش است و شاید آینده حملونقل پساکرونا را ازآنخود کند. بهگزارش ایمنا؛ طی دوران شیوع کرونا رفتوآمد ازطریق اتوبوسهای عمومی در شهرهای مختلف جهان بین ۶۰ تا ۹۰درصد کاهش یافت و مردم اغلب به خودروهای شخصی، دوچرخهها و پیادهروی برای رفتوآمد خود روی آوردند. دراینراستا، مدیران شهری تلاش کردند ازطریق نوآوریهای خود بهشکل ایمنسازی وسایل حملونقل عمومی و کاهش مالیات و کرایههای آنها، یکباردیگر مردم را بهسمت استفاده از این خودروها تشویق کنند اما اقدامات اینافراد چندان اثربخش نبود و شهرنشینان همچنان از سوارشدن بر این وسایلنقلیه و احتمال ابتلابهکرونا هراس داشتند. البته شرایط در نقاط مختلف دنیا متفاوت بود و در بسیاری از شهرها، اگرچه هراس تردد با وسایلنقلیه عمومی بین مردم حاکم بود بااینحال، اغلب ساکنان شهرها بهایننتیجه رسیدند که اتوبوسها را نمیتوان از زندگی شهری حذف کرد.
گزارشها طی دوران اوج انتشار ویروس کرونا نشان داد؛ در کلانشهر نیویورک آمریکا، عبورومرور مردم ازطریق وسایلنقلیه عمومی بهمیزان ۷۰ تا ۸۰درصد کاهش یافته؛ بااینحال، همچنان روزانه بسیاری از کارکنان نظیر کادر درمان، کارگران، فروشندگان و خدمه که تعداد آنها درمجموع به یکمیلیوننفر در روز هم میرسید بهناچار از اتوبوسها برای تردد خود بهره میگرفتند. در چین نیز ناوگان اتوبوسرانی پس از گذشت مدتزمان کوتاهی فعالیت خود را آغاز کرد و به ۵۰ تا ۶۰درصد دوران ماقبل کرونا رسید. کلاً جهانیان به این واقعیت پی بردند که حذف وسایل حملونقل عمومی از زندگی شهری امکانپذیر نیست و چهبسا افرادیکه بیشازقبل، قدردان تردد ازطریقآن شدند. بااینحال تدابیری در ذهن برنامهریزان شهری شکل گرفت که به آنها در ایمنسازی و ترویج بیشتر وسایلنقلیه عمومی در شهرها کمک میکرد.
درحالحاضر بیش از پنجهزارکیلومتر مسیر اختصاصی اتوبوسرانی در جهان وجود دارد که پیدایش آنها به اوایل دهه ۱۹۶۰ بازمیگردد. اینمسیرها تعداد دفعات سفرها را کاهش دادهاند چراکه بهواسطه طراحی ویژه خود، توقف زیاد ایجاد نمیکنند. از مهمترین سامانههای اتوبوسرانی دراینزمینه میتوان به سامانه اتوبوس تندرو یا بهاختصار «بیآرتی» در کوریتیبای برزیل و مکزیکوسیتی اشاره کرد که فرآیند رفتوآمد را برای عموم مردم بسیار لذتبخش و راحت کرده است.
مدیران اخیراً از شهرسازی تاکتیکی برای ایجاد تغییرات متعدد در مناطق بهره گرفتهاند بهاینصورتکه با صرف کمترین هزینه، بیشترین و کارآمدترین تغییرات را در شهرها پیاده میکنند چنانکه مقامات محلی از رنگ یا سایر شیوههای مشابه و درعینحال کمهزینه و کمزحمت برای جداسازی مسیرهای اتوبوسرانی از محل تردد سایر وسایل حملونقل بهره گیرند آنگاه گفته میشود شهرسازی تاکتیکی در عرصه حملونقل نیز میتواند بسیاری از چالشهای طراحی شهری را برطرف کند. در مسیرهایی که بهاینشیوه طراحی میشود، اتوبوسهای عمومی با کمترین توقف و بیشترین سرعت مسافران را بهمقصد میرساند که اینامر بهسهمخود میتواند در ترویج تردد سبز نقش مهمی ایفا کند. اکنون، بسیاری از شهرهای جهان از این مداخلات برای طراحی شهری بهره میگیرند بهعنوانمثال مدیران شهر بندری پورتو آلگره در برزیل بهروش تاکتیکی مسیرهای اتوبوسرانی شهری را دوبرابر کرده و تا سال ۲۰۲۰ به حدود ۲۰کیلومتر رساندند. درایناقدام بعضی از خیابانها روی تردد خودروها بسته؛ و توسط رنگ مسیرهای دوچرخهسواری، پیادهروی و تردد اتوبوسهای عمومی در آنها از هم جدا شده است. اخیراً مدیران شهرهای سانفرانسیسکو در ایالات متحده، لندن در انگلستان، پاریس در فرانسه گرایشهای خود به اعمال اقدامات مشابه را ابراز کرده و گامهای اولیه دراینراستا را برداشتهاند. البته گفتنیست که پیامدهای شهرسازی تاکتیکی تاحدزیادی به واکنش شهرنشینان بستگی دارد؛ مثلاً برنامهریزان نیویورک به همینروش یکی از خیابانهای شهر را به مسیر اتوبوسرانی تبدیل کردند و تنها یکروز از هفته را به تردد سایر وسایلنقلیه در آن اختصاص دادند.
با همه اوصاف بهنظر میرسد طی دوران کرونا باوجوداینکه مردم از سوارشدن بر اتوبوسهای عمومی نسبتبهقبل هراس دارند اما بیشازقبل از مزایای آن باخبر شدهاند. ازسویی، مدیران شهری بهمراتب بیشازگذشته به بهبود مسیرهای اتوبوسرانی در شهرها پرداختهاند که دو مؤلفه فوق؛ یعنی گرایش بیشتر مردم به استفاده از وسایلنقلیه عمومی و بهبود زیرساختها درکناریکدیگر ایناحتمال را بهوجود میآورد که اتوبوسها در پساکرونا سهم بیشتری از خیابانهای شهری را بهخود اختصاص میدهند.