آخرین خبرها
خبرهای پربیننده
یک ترجمه خوب!
کد خبر: 280789 | تاریخ مخابره: ۱۴۰۰ سه شنبه ۳۰ شهريور - 08:20

یادداشتی بر فیلم «گناهکار»؛ ساخته آنتوان فوکوآ

یک ترجمه خوب!

سپهر گلمکانی

معمولاً در امر بازسازی یک اثر سینمایی، فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان اختیار گسترده‌ای جهت تغییر پی‌رنگ قصه اصلی ندارند. به‌همین‌علت است که مخاطب لذت بیشتری از نسخه اورجینال نسبت به نسخه بازسازی‌شده می‌برد. فیلم سینمایی «گناهکار»، به کارگردانی «آنتوان فوکوآ» و نویسندگی «نیک پیزولاتو»، بازسازی نسخه دانمارکی فیلمی به همین عنوان است. پلیسی که به‌علت کشتن یک پسر جوان در حین عملیات، توبیخ شده و باید تا زمان بررسی پرونده، در مرکز فوریت‌های پلیس فعالیت کند. موتور محرکه قصه زمانی آغاز می‌شود که قهرمان قصه، یک گزارش آدم‌ربایی را بسیار جدی می‌گیرد و تا زمانی که از تمام جزئیات گزارش مطلع نشود، از پیگیری آن دست نمی‌کشد. نیک پیزولاتو تغییرات فراوانی در نسخه آمریکایی «گناهکار» انجام نمی‌دهد و قصه دست‌نخورده ازسوی آنتوان فوکوآ بازخوانی می‌شود. می‌توانم بگویم که نسخه آمریکایی «گناهکار»، یک ترجمه خوب از یک متن مبدأ عالی‌ست. کسانی که به‌علت کیفیت پائین دوبله و زیرنویس ضعیف نسخه اصلی اثر، درک کاملی از قصه مزبور نداشتند، به تماشای فیلم فوکوآ بنشینند. علی‌رغم عدم تغییرات گسترده در پی‌رنگ قصه، نیک پیزولاتو تلاش کرده است که تمایزی بین دو نسخه ایجاد کند. البته این تمایز باعث شده است که فضای شبه کلاستر فوبیا فیلم با حادثه آتش‌سوزی در شهر لس‌آنجلس گره بخورد و شخصیت علاوه‌بر پرخاشگری، از انزوا، بی‌اعتمادی و درگیری‌های ذهنی رنج ببرد. جو (با بازی جیک جیلنهال) از مشکل تنفسی رنج می‌برد، مشکلی که نشئت‌گرفته از خاطره تلخ از آن عملیات است. اتفاقی که زندگی زناشویی‌اش را نیز مختل کرده است. هرچه فیلم به اواخر پرده دوم نزدیک می‌شود، آن ماهیت «گناهکار بودن» شخصیت به ماهیت «اضطراب» تغییر می‌یابد. «گناهکار» بهترین فیلم آنتوان فوکوآ پس از «روز تمرین» است. وی همانند «دیوید آیر»، دغدغه به‌تصاویر‌کشیدن معضل‌های زندگی نیروهای پلیس لس‌آنجلس را دارد. فوکوآ در «گناهکار» نسبت به آثار پیشین خود شلوغ‌کاری نمی‌کند و می‌داند که در تولید یک قصه در محدوده یک لوکیشن ثابت، باید مهارت بیشتری در خلق تعلیق از خود به‌نمایش بگذارد. البته فوکوآ در پرده دوم، ریزه‌کاری‌های «گوستاو مولر» برای خلق فضای هراس‌آور و خفه (استفاده از پرتوی نور قرمز در اتاق مرجع) می‌گریزد و تمام کنترل قصه را به‌دست جیک جیلنهال می‌سپرد. این بهترین نقش‌آفرینی جیک جیلنهال پس از فیلم «شبگرد» است. مخاطب به بازی جیلنهال اعتماد دارد و می‌داند که جیلنهال او را ناامید نمی‌کند. بازی جیلنهال یکی از دلایلی‌ست که مخاطب علی‌رغم آشنایی با پی‌رنگ داستان، به تماشای ادامه فیلم می‌نشیند. استفاده از صدای بازیگران مطرحی چون «ای‌تان هاوک»، «پیتر سارسگارد» و «پاول دینو» را می‌توان امتحانی بر مهارت بازیگری بدون تصویر آنان تلقی کرد، هرچند «رایلی کیو» در این مهارت بهتر از بازیگران نامدار هالیوود عمل کرده است. فیلم «گناهکار» جایی به پایان می‌رسد که می‌توان اثر آنتوان فوکوآ را زیر متن فیلم «روز تمرین» دانست. وی همچنان علاقه به جستجوی سازش‌های اخلاقی در سرزمین پلیس دارد و با پذیرش این واقعیت، حتی فوکوآ این جستجوی سیری‌ناپذیر را با فضای شبه آخرالزمانی سال ۲۰۲۱ درمی‌آمیزد.

ارسال دیدگاه شما

بالای صفحه