مدارس را آب‌و‌جارو کنید

از سرمقاله امروز، تماماً بوی خوش و بشارت می‌آید و برخلاف بسیاری از یادداشت‌ها در ‌همین‌ستون که رنگ‌و‌بوی انتقاد داشته است، امروز بنا دارم با یک انرژی مثبت، به استقبال مهرماه و آغاز سال جوشش و کوشش 15‌میلیون دانش‌آموز و دانشجو رفته و با امید و آرزوی ریشه‌کن‌شدن ویروس منحوس کرونا، با ابعاد گسترش‌یافته آن، نیمه‌دوم سال 1400 را به‌امید سالی پربار و موفقیت‌آمیز، با شادی آغاز می‌کنیم تا پس از دوسال پررنج و التهاب برای مردم کشورمان، روزها و ساعات بد آن‌را به دور انداخته، از ضمیرمان پاک کنیم و دردهای بسیار آن‌را با امید به دنیای بهتر، از یاد ببریم. همیشه با آغاز مهرماه می‌توان گفت که اکثریت‌قریب‌به‌اتفاق مردم ما، با شوق آغاز فعالیت فرزندان در عرصه مدارس و آغاز فصل نوی زندگی برای کودکان و نوجوانانی که سازنده فردای بهتری برای خود و درنهایت برای کشور خواهند بود، به استقبال مهرماه می‌روند؛ تاجایی‌که می‌توان شور و شوق را در همه خانواده دید و به‌خوبی لمس کرد. از قراین و شواهد پیداست که در دولت سیزدهم، به‌طور ضربتی با واردات واکسن و افزایش تولیدات داخلی تاکنون حداقل 25میلیون‌نفر از اقشار آسیب‌پذیر جامعه واکسینه شده‌اند و با شیب تند واردات و هدایایی که کشورهایی چون ژاپن و اتریش در شمار چندصد‌هزار دُز به ما داده‌اند، به‌نظر می‌رسد که می‌‌توان با تزریق حداقل یک دُز واکسن به دانش‌آموزان 12‌سال‌به‌بالا، رفته‌رفته شاهد شکست این ویروس و درنتیجه پاک‌سازی آن از کشور باشیم؛ حتی به‌نظر می‌رسد که در بسیاری از نقاط، حتی می‌توان از آغاز نیمه دوم مهرماه، کلاس‌های حضوری آموزشی داشته باشیم که این بشارت را مردم کشور ما مغتنم شمرده و با امید به استقبال آن رفته‌اند؛ درهمین‌راستا؛ باید به اصل ایمن‌سازی مدارس توجه جدی داشته باشیم. اولاً تا زمان باقی‌ست باید نسبت به بازسازی کلاس‌های درسی اقدام کنیم؛ چرا‌که براساس اعلام سازمان نوسازی مدارس، حداقل یک‌سوم یا یک‌چهارم مدارس ما دارای بافت قدیمی و ناایمن هستند؛ تا‌جایی‌که حتی وسایل گرمایشی آن‌ها در نقاط دورافتاده‌تر از‌طریق چوب و هیزم و نفت تأمین می‌شود که در سال‌های گذشته به‌واسطه نداشتن وسایل ایمنی، شاهد رخ‌دادن وقایع ناگواری بوده‌ایم؛ همچنین یک سنت یا عرف همیشگی در کشور ما وجود دارد که همه آماده‌سازی‌ها را معمولاً در کارهای شخصی موکول به روز آخر می‌کنیم؛ همان‌طوری‌که دانش‌آموزان هم تکالیف درسی خود را به‌قول‌معروف در «دقیقه 90» انجام می‌دهند و باز یادآوری می‌کنیم که مدیران مدارس هم به تبعیت از یک چنین رویه نه‌چندان‌مطلوب و پذیرفتنی، چند‌روز‌ قبل از آغاز مدارس، به فکر تعمیرات کوچک و بزرگ می‌افتند و حتی برای رنگ‌آمیزی، اغلب مشاهده کرده‌ایم که دانش‌آموزان در کلاس‌هایی که همان‌روز رنگ شده‌‌اند یا هنوز رنگ‌آمیزی ادامه دارد، مشغول تحصیل هستند؛ درحالی‌که بوی نامناسب رنگ، برای آنان بسیار آزاردهنده است. بعضی‌‌‌اوقات مدیران مدارس، نبود یا کمبود بودجه را بهانه‌ای برای تسامح خود می‌دانند یا گفته می‌شود که هنوز اعتبار عمرانی به مدرسه داده نشده که معمولاً هم صحیح گفته شده و کوتاهی در روال و بروکراسی اداری، موجب عدم تأمین اعتبار یا حواله اعتبار از ادارات آموزش‌و‌پرورش به مدارس دولتی می شود؛ حال‌آنکه مدارس غیرانتفاعی که هزینه جاری فضای مدرسه را قبلاً از اولیاء گرفته‌اند، کمتر با این مشکلات روبه‌رو هستند؛ درنتیجه امیدواریم که وزارت آموزش‌و‌پرورش، این‌بار سنت‌شکنی کرده و از ادارات آموزش‌و‌پرورش در سراسر کشور جداً و مصراً بخواهد که تا قبل از آغاز کلاس‌های درسی، تمام بازسازی‌های درون مدرسه‌ای تمام شده باشد تا با آغاز حضوری آموزش، حداکثر بهره آموزشی نصیب ایران‌سازان آینده شود تا شاید دوسالی که حداقل 25درصد دانش‌آموزان به‌علت نداشتن ابزاری چون تبلت، تلفن‌همراه و لپ‌تاپ از آموزش فعال و مطلوب دورمانده بودند، ان‌شاءالله جبران شود.