افق روشن برای آغاز مذاکرات

پس از چند‌ماه رایزنی توسط غربی‌ها و به‌ویژه سه کشور اروپایی انگلیس، فرانسه و آلمان و صدها اظهارنظر از‌سوی آمریکاییان و عطش بسیار غربی‌ها برای آغاز مذاکرات یا ادامه مذاکرات باقیمانده برجام از دولت روحانی، بالاخره ایران نیمه اول آذر‌ماه را برای ادامه مذاکرات پذیرفت و به هزاران بیم و امید در سطح جهانی تااندازه‌ای پایان داد. اینکه چرا کشورهای اروپایی تابدین‌حد بی‌تاب آغاز مذاکرات بودند، در جای خود حائز‌توجه و کندوکاو بسیار است. اروپاییان که به‌عنوان دوستان سنتی و عرفی آمریکا محسوب می‌شوند و تا پیش از انتخابات ترامپ برای ریاست‌جمهوری، تقریباً در تمام مسائل بین‌المللی وابستگی شدیدی به آمریکاییان داشتند، در زمان ریاست ترامپ، درنتیجه رفتار و حرکات و تصمیمات خلق‌الساعه و زورگویانه او، با آمریکا فاصله زیادی پیدا کردند؛ به‌نحوی‌که حتی در ماه قبل، انعقاد قرارداد میان آمریکا و استرالیا و انگلیس، آن‌چنان مکرون فرانسوی را عصبانی کرد که به دو کشور انگلیس و آمریکا تا توانست یورش برده و بی‌اعتنایی کرد؛ مجموعه این حرکات این سه کشور اروپایی را که روزگاری آمریکا و ناتو را ناجی خود می‌پنداشتند و به پشت‌گرمی نظامی و اقتصادی آمریکا اعتقاد کامل ‌داشتند تا حد استقلال کامل پیش برد و با اتکابه‌خود و کشورهای اروپایی تا‌اندازه‌ای راه خود را از آمریکا جدا کردند؛ اما سردی روابط میان اروپا و آمریکا، با عدم انتخاب مجدد ترامپ، رو به گرمی ‌گذاشت و درنتیجه رغبت اروپاییان برای حل اختلافات خود و آمریکا با ایران را بیشتر کرد و آن‌قدر رایزنی را با مسئولین کشورمان ادامه دادند تا بالاخره جمهوری اسلامی ایران را راضی کردند که در نیمه اول آذرماه، به‌پای میز مذاکرات 1+4 بیاید؛ البته تا توافق نهایی، اختلافات عمده‌ای وجود دارد که در حالت خوش‌بینانه، توافق نهایی با رعایت خواسته‌های به‌حق جمهوری اسلامی، امکان‌پذیر خواهد شد. بدیهی‌ست؛ در چندماهی که از عمر دولت رئیسی می‌گذرد و تا شروع مذاکرات که به حدود چهارماه بالغ خواهد شد، کش‌و‌قوس‌های زیادی به‌وجود آمد. تنش‌های میان دو کشور ایران و آمریکا باعث شد تا آغاز مذاکرات به‌تأخیر بیفتد و حاصل آن، ادامه تحریم‌های ظالمانه آمریکا بود که حتی چین و روسیه را نیز ناچار می‌کرد در مبادلات بازرگانی و وصول طلب ایران، موانع زیادی ایجاد کنند. سیاست دولت رئیسی که ادامه خواست‌های برحق و یک‌دندگی و عدم عقب‌نشینی از مواضع سخت‌گیرانه ایران بود، باعث شد که 1+4 و آمریکا، از موضع ضعیف‌تری به‌پای مذاکرات برجام بنشینند که می‌تواند برای کشورمان امتیاز شایسته‌ای در مذاکرات بازی کند. حال اگر بپذیریم که با همه سختی‌ها، کمبودها، تورم و گرانی، بیکاری و حضور کرونای منحوس، کشور ما در موضع خود پافشاری لازم را کرده است و درنتیجه توافق برای ما به‌منزله برد خواهد بود، آرزو می‌کنیم که عاقبت آن برای نظام و کشورمان درراستای سربلندی مردم خداجو و فداکار ایران، بسیار خوش باشد و در آینده‌ای نزدیک و با عقد قرارداد، اولاً حقوق حقه ما و مطالبات و سپرده‌های ما در کشور آمریکا، چین، هند، کره و سایر کشورها هر‌چه‌زودتر به کشور بازگردانده شود و مردم ما روزهای خوش، بدون تحریم و با وفور و فراوانی همراه با ارزانی مواد غذایی و کالاهای اساسی را شاهد باشند؛ که در‌این‌صورت ایرانی آبادتر و باصلابت‌تر، خواهیم داشت و به‌امید خدا تا‌ جایی پیش می‌رویم که در کشور مسئله یا مشکلی به‌نام بیکاری، سختی معیشت و فشارهای ناشی از تحریم را ان‌شاءالله شاهد نباشیم و کشورمان همچنان در همه امور پیشرو کشورهای خاورمیانه باشد. آمین.