این ورزش، همین فوتبال را می‌خواهد!

روز دوشنبه به‌یقین میلیون‌ها علاقه‌مند به مسابقه فوتبال در داخل و خارج، شاهد حرکتی غیرحرفه‌ای و سخیف از‌سوی فوتبالی‌ها بودند که با نادیده‌گرفتن اصول حرفه‌ای، نشان دادند نسبت به خواست مردم بی‌اعتنا هستند و پول و درآمد برای آنان از آبرو مهم‌تر است. به‌راستی شما مسئولین با چه منطقی، مشاجرات و اختلاف‌نظر خودتان را که باید در اتاق‌های دربسته حل‌و‌فصل کنید، بی‌خیال همه ارزش‌ها و احترام به مردم، بر صفحه سیمای ملی و از رسانه شنیداری صدای ملی علنی می‌کنید و به‌نوعی آبروبری را به سرحد امکان می‌رسانید؟ مسئولینی که تسویه‌حساب شخصی را با حضور میلیون‌ها چشم و گوش داخلی و خارجی و آگاهی از رصد آن توسط AFC و فیفا که دو سازمان مهم جهانی و قاره‌ای هستند، به‌نمایش گذاشتند تا دنیا بداند و بفهمد که ورزش در کشور ما چگونه اداره می‌شود، باید جوابگو باشند؛ گو‌اینکه فیفا یا فدراسیون جهانی فوتبال می‌داند که در کشور ما، مقررات این فدراسیون جهانی، زیر پا گذاشته می‌شود و حتی به‌دروغ دو باشگاه دولتی استقلال و پرسپولیس را خصوصی قلمداد کرده‌اند تا اجازه بیابند در مسابقات قاره‌ای و جهانی، حضور داشته باشند که صد‌البته با سفر‌هایی که اینفانتینو؛ ریاست فدراسیون جهانی فوتبال، به کشور ما کرده و از او پذیرایی خوبی هم شده است، با همه سختگیری‌هایی که برای اجرای مقررات فوتبال، برای تمام کشورها معمول می‌کند، برای ما بسیاری‌ازموارد را زیرسبیلی رد کرده و اغماض فراوان می‌کند. القصه؛ به هنگام اجرای مسابقه فوتبال که قرار بوده است رأس ساعت 18 روز دوشنبه برگزار و این مسابقه به‌طور زنده از صدا‌و‌سیمای ملی ایران و حتی از‌طریق شبکه جام‌جم، برای ایرانیان خارج‌ازکشور، پوشش داده شود، به‌علت مشکلات همیشگی و جاری در ورزش ما، با نیم‌ساعت تأخیر برگزار شد که به‌باور مولانا و سعدی، پاره‌ای‌مواقع، کار آن‌قدر بد انجام می‌شود که نه کَه را آبرو ماند نه مه را! یعنی آبروی همه بربادرفته است. وزارت ورزش، فدراسیون فوتبال، مسئولین اجرای لیگ برتر و باشگاه به‌اصطلاح فرهنگی، ورزشی پرسپولیس. ظاهراً اجاره استادیوم آزادی که تا سال قبل بابت اجرای یک مسابقه، 130‌میلیون‌تومان بوده است، امسال ازسوی سازمان نوسازی و تجهیز اماکن ورزشی که از زیرمجموعه‌های وزارت ورزش است و ریاست آن‌را وزیر ورزش انتخاب می‌کند؛ اجاره دو‌ساعته آن، 10برابر یعنی یک‌میلیارد و 300میلیون‌تومان اعلام شد و چون پرسپولیس به‌هیچ‌وجه قادر به پرداخت این هزینه نیست، نیم‌ساعت قبل از اجرای مسابقه، عرصه را بر این باشگاه تنگ کردند که این‌مبلغ را پرداخت کند؛ البته چنین مبلغی از توان این باشگاه همیشه‌بدهکار خارج است. اکنون ما مانده‌ایم و یک سؤال کلی؛ این سازمان زیرمجموعه وزارت ورزش است و پرسپولیس نیز زیرنظر وزیر ورزش است؛ یعنی این دو مجموعه کاملاً دولتی و زیرنظر وزارت ورزش اداره می‌شوند. در‌این‌حالت ما به فیفا دروغ گفته‌ایم که این باشگاه خصوصی‌ست؛ یعنی وقتی ما دم نمایان خروس را می‌بینیم، به‌چه‌علت باید قسم حضرت عباس را باور کنیم؟ در‌این‌حالت، دو مجموعه زیرنظر وزارت ورزش‌و‌جوانان که کار را درون‌سازمانی حل نکرده‌اند، آن‌را می‌خواهند با حضور میلیون‌ها بیننده و شنونده حل کنند. از‌سوی‌دیگر؛ سازمان لیگ را مأموریت داده‌اند که انجام مسابقات را عهده‌دار باشد و طبق مقررات، از تبلیغات درون استادیوم، به هنگام مسابقات وجه تبلیغات را دریافت کند و بین باشگاه‌های شرکت‌کننده در مسابقات، مبلغ را تقسیم کند؛ درنتیجه وقتی پای درآمد و پول به‌میان می‌آید، هر کس می‌خواهد، از این نمد، کلاهی برای خود ببافد؛ بنابراین بی‌خیال زمان‌بندی دقیق، سازمان توسعه و تجهیز از برگزاری مسابقه آن‌هم نیم‌ساعت قبل از شروع مسابقه جلوگیری می‌کند و این داستان بلبشو صورت می‌گیرد که خواننده نمی‌داند و نمی‌تواند بفهمد که قصور از کیست؛ بنابراین آدم یک‌روز بعد از این‌رویداد نامیمون، یاد بازی‌های دوران کودکی می‌افتد که «کی بود؟ کی بود؟ و من نبودم دستم بود، تقصیر آستینم بود!» من مطبوعاتی هم صبر می‌کنم تا عکس‌العمل وزیر جوان و صد‌درصد ورزشی را برای این‌مورد ببینم.