خوزستان و سیستان‌وبلوچستان تب‌کرده، بدون برق

وقتی ١٠ سال است از ریزگردها و گردوخاک فراوان خوزستان، به‌ویژه اهواز سخن می‌گفتیم کمتر مسئولی عمق غم و درد این مردم را حس می‌کرد.‌ وقتی دامنه وسعت ریزگردها بیشتر شد و استان‌های دیگر را درگیر کرد، احساس‌ها بیشتر شد و به فکر چاره افتادند. حال که این سوغات ناخوش دارد به تهران نزدیک می‌شود، اراده‌ها قوت گرفته و به فکر چاره اساسی افتاده‌اند. سخن امروز ما رفع این مشکل نیست، این پدیده‌ای است که با خشکسالی و ایجاد سدهای بسیار توسط همسایگان نامهربان کشور به مردم و کشورمان تحمیل شده و متأسفانه هیچ اراده عملی از سوی این همسایگان برای چاره‌جویی و رفع این معضل دیده نمی‌شود. امروز ما از کوتاهی خودمان گله داریم که در فصل گرمای کشنده خوزستان و سیستان‌وبلوچستان گردوخاک و طوفان عمر ما را کم کرده ولی ما را نکشته است. این‌روزها گرمای بالای ٥٠درجه مردم ما را از پای در‌آورده است که دولت می‌تواند با تامین برق این دو منطقه کشور، از مصاعب مردم کم کند. وقتی وزیر نیرو با غرور از فروش برق به کشور همسایه خبر می‌دهد، چگونه است که دو استان پهناور کمبود برق دارد و این کمبود به بی‌آبی هم کمک می‌کند و اینجاست که گرمای بی‌سابقه و کمبود آب مردم را هلاک می‌کند، یا کمی آن‌طرف‌تر جزیره لاوان؛ یعنی قطب بزرگ نفتی کشور با آن گرمای طاقت‌فرسا باید تشنه باشد. در این جزیره می‌توان با تصفیه آب، آب قابل شرب تهیه کرد و این کاری است شدنی که ما نکرده‌ایم و به قول قدما "آب در کوزه و ما تشنه‌لبان می‌گردیم". این جزیره پس از کیش و قشم، بزرگ‌ترین جزیره ایرانی در آب‌های خلیج ‌فارس و قطب مهم صادرات نفت است و ١٧٠٠ خانوار اهالی آن را تشکیل می‌دهد و از حداقل امکانات آموزشی، پزشکی، هنری و ورزشی برخوردار نیست. نباید این مناطق را به حال خود رها کنیم، اینان سرمایه و ذخایر کشور هستند و در جایی که می‌گوییم همه جای ایران سرای من است، باید این سرا را هم به حساب بیاوریم. به هر صورت گرمای طاقت‌فرسای امسال در دو استان مهم و استراتژیک کشور؛ یعنی سیستان‌وبلوچستان و خوزستان، صبر و طاقت را از اهالی خونگرم این خطه ربوده است. استان سیستان‌وبلوچستان که مردم آن به مهربانی، خونگرمی و وفاداری شهره هستند، در انتخابات اخیر ریاست‌جمهوری نیز با همه محرومیت و نداری در این وظیفه ملی و دینی سنگ تمام گذاشتند و با ٨٣درصد حضور در انتخابات، گوی سبقت را از سایر مناطق ایران ربودند و اینجاست که باید به این استان و مردم آن توجه ویژه داشت؛ استانی که اهل سنن آن در همه حال به وحدت شیعه و سنی پایبند و معتقد بوده و هیچ‌گاه از وفاداری به نظام و کشور کم‌فروشی نکرده‌اند. اینک از دولت تدبیر و امید و وزرای نیرو و آب و برق و سایر وزرای دست‌اندرکار عمران و آبادی انتظار می‌رود برای رسیدگی و رفع مشکلات مردم این دو استان از هیچ کوششی فروگذار نکنند و برای یک‌بار هم که شده، خود را به جای مردم شریف خوزستان بگذارند که در گرمای ٥٠ درجه وقتی کولرها هم کارایی خود را از دست می‌دهند و به‌اصطلاح در هوای آن تخم‌مرغ پخته می‌شود، زمانی که در این درجه برق قطع می‌شود چه باید کنند؟ به‌ویژه اهواز که شعله‌های ناشی از سوخت گاز، لوله‌های نفت و گاز و فرود باران‌وار ریزگردها، تنفس را نیز دچار اخلال می‌کنند، باید به کجا پناه ببرند؟ اگر پنجره‌ها را باز کنند که حتی هوای گرم و سوزان وارد شود، به‌همراه آن ورود ریزگردها را چه کنند؟ آن‌وقت‌ها کارون پرآب را داشتند که در مواقع گرما و بی‌برقی خود را به آب‌های خروشان آن می‌سپردند و ساعتی، خود را خنک نگه‌ می‌داشتند که این روزها از آن همه خروش و جریان آب در کارون خاطره‌انگیز، فقط خاطره‌ای به جای مانده و بس، بنابراین باید گفت: «کارون، چو از توام یاد آید، دلم به فریاد آید». امیدوارم دولت روحانی که در دولت یازدهم با همه گرفتاری‌ها کارنامه‌ موفقی داشته است، در دولت دوازدهم بتواند خدمات شایان توجهی را برای مردمی که او را برگزیدند بهارمغان بیاورد.