• شماره 2491 -
  • ۱۴۰۱ يکشنبه ۱۸ ارديبهشت

سخن مدیرمسئول

سرنوشت پول‌های بلوکه‌شده

علی‌اکبر بهبهانی

از عجایب روزگار کنونی کشورها در این کره خاکی که از دست‌بر‌قضا ادعای مساوات، عدالت، حقوق بشر و ده‌ها القاب دیگر که بسیار سنگین‌تر از سنگین است را یدک می‌کشند، تبعیض علنی و آشکار کشورها در سازمان‌های بین‌المللی‌ست که بزرگ‌ترین و مهم‌ترین آن، سازمان ملل متحد است که ادعای ایجاد امنیت برای کشورها، از برنامه‌های مهم آن به‌شمار می‌رود؛ اما متأسفانه درحالی‌که همه نمایندگان کشورهای عضو، به‌جز کره شمالی موظف به اجرای قوانین آن بوده و تمام کشورها حق رأی برابر دارند، ولی در کمال بی‌انصافی پنج کشور بزرگ جهان، از یک اختیار ویژه به‌نام حق وتو برخوردارند که خود یک بی‌حقی‌ست؛ یعنی اگر تمام نمایندگان عضو، رأی بر موضوعی بدهند، پنج کشور بزرگ می‌توانند آن‌را با نام وتو از اعتبار بیندازند! آنگاه نام حقوق برابر هم به اعضا داده‌اند؛ یعنی اگر 95‌درصد جمعیت کره زمین با یک مصوبه موافق باشند و تنها یک کشور با آن مخالفت کند، چون حق وتو دارد و بزرگی می‌کند، مصوبه بی‌اعتبار می‌شود. در‌این‌راستا چون ایالات‌متحده آمریکا، با نظام و کشور ما خصومت دارد و اگر خصومت هم نداشته باشد به‌عنوان ابرقدرت هروقت اراده کند که البته اراده کرده است می‌تواند درخصوص مسائل مختلف اعمال‌نظر کند، کشور بزرگ و حق‌طلب ایران را مورد تحریم قرار داده است؛ یعنی تمام کشورها به هوش باشید که حرف و سخن و خواست منِ آمریکا، برای شما الزامی‌ست؛ بنابراین، با ایران مراوده نکنید؛ جنس به او نفروشید و مبادلات بازرگانی نکنید. حال اگر کشوری پیدا شد که این ادعا را نپذیرد و آن‌را دور از حق و عدالت بداند و با ایران مراوده کند، مورد تحریم قرار می‌گیرد و بنابراین؛ کشورهای بدهکار به ایران حق ندارند و حتی امکان ندارند که بتوانند بدهی خود را به ایران بپردازند؛ در یک‌کلام یعنی من زورگو هستم و به شما زور می‌گویم؛ چون یک‌سر سیستم بانکی جهان در واشنگتن؛ پایتخت ایالات‌متحده آمریکا قرار دارد؛ و تأسف‌بار اینکه اسم آن‌را هم عدالت گذاشته‌اند؛ یعنی کشورهای چین، هندوستان، کره، ژاپن و عراق از ایران انرژی خریده‌اند؛ اما حق ندارند بدهی خود را به ایران بپردازند. در‌این‌میان ضرر و زیانی که این زورگویی آمریکا و سکوت کشورهای جهان در برابر این زیاده‌خواهی به کشور ما وارد می‌کند، چندین‌سال است که به‌شکل سریالی ادامه‌دار درآمده است. از کشور بزرگ چین کمونیست هم‌اکنون بیش از 22میلیارد‌دلار طلب داریم؛ اما نمی‌توانیم آن‌را وصول کنیم. از کشور کره جنوبی بیش از هفت‌میلیارد‌دلار طلب داریم که یک‌سال است به‌صورت شل‌کن، سفت‌کن درآمده و چند‌بار اعلام داشته که مطالبات ایران درحال پرداخت است؛ اما هیچ خبری نشده. در هفته گذشته حتی خبرگزاری‌ها هم خبر از واریز طلب ایران دادند که بعداً مشخص شد واقعیت نداشت. از هندوستان هم بیش از 12میلیارد و از ژاپن نیز بدین‌نحو از چند‌سال‌پیش مطالباتی داریم که پرداخت نکرده‌اند. شاید عراق، تنها کشوری‌ست که طلب ما را پرداخت کرده و آن‌هم از مجاری غیربانکی. این جریان متأسفانه دامن ورزش ایران را هم گرفته و هیچ راهی برای خروج از این بن‌بست یافت نشده است. فدراسیون بین‌المللی فوتبال، به‌جهت حضور تیم ملی فوتبال ایران در مسابقات جهانی فوتبال، باید میلیون‌ها‌دلار به کشور ما بپردازد که به‌بهانه تحریم‌ها، از پرداخت حقوق حقه ایران سرزده است؛ اما همین فدراسیون، ایران را در چند مورد مشمول جریمه قرار داده که فدراسیون ایرانی از مبادی غیرمجاز این‌مبلغ را پرداخت کرده است تا از خطر تعلیق رهایی پیدا کند؛ یا باشگاه ورزشی پرسپولیس که دو‌بار در مسابقات قهرمانی باشگاه‌های آسیا به فینال رسیده و جایزه بزرگ آن به دلار پرداخت می‌شود، به‌واسطه تحریم‌ها هنوز این مبالغ را دریافت نکرده و به بهانه تحریم به حساب باشگاه پرسپولیس واریز نشده است؛ حال‌آنکه این باشگاه بابت شکایت طلبکاران خارجی پرسپولیس چندین‌هزار‌میلیارد‌دلار، از‌طریق دور‌زدن تحریم، به فیفا پرداخت کرده است که اگر فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا، حقوق معوقه پرسپولیس را پرداخت کنند، مشکلات عدیده این باشگاه به‌طور‌کامل حل می‌شود. به‌امید روزی‌که زورمداران جهانی، به عدالت فکر کنند

ارسال دیدگاه شما

روزنامه در یک نگاه
ویژه نامه
بالای صفحه