آیا بحران غذایی جهان حل شد؟

بشر از بدو خلقت برای تداوم حیات، نیاز به تغذیه را حس کرده و برای اینکه بتواند زنده بماند، با چوب و درختان، ابزاری چون نیزه ساخته تا بتواند حیوانات و پرندگان را شکار کند و از آن قوت لایموت را بسازد و برای نیل به آن تا توانسته است خود را قوی ساخته تا طعمه حیوانات وحشی نشود؛ یعنی اینکه غذا همیشه حرف اول را در زندگی بشر زده است. به‌مرور زندگی فردی، به گروهی تبدیل شد تا انسان بتواند بیشتر و بهتر از خود دفاع کند. بعدها قبایل و طوایف ایجاد شد که باز‌هم ادامه حیات منوط به جانوران و پرندگان و گیاهان بود که با صید آن، تغذیه امکان‌پذیر شد. بعدها آن‌قدر تغذیه اهمیت پیدا کرد که قبایل باهم به جنگ و ستیز هم می‌پرداختند تا به‌مرور کاشت و برداشت هم شکل گرفت و زندگی قبیله‌ای به زندگی دسته‌جمعی تبدیل شد و حدومرز زیستِ جداکننده، زمین زندگی برای بشر شد تا این‌روزها که غذا عامل اتحاد، ممارست، همزیستی مسالمت‌آمیز و مراودات بین‌المللی مردم دنیا شده است و غذا به‌نهایت درجه اهمیت رسیده است؛ تا‌جایی‌که دو کشور زیاده‌خواه و سیری‌ناپذیر، به جنگ یکدیگر رفته و محیط و فضا را به‌حدی نظامی و خطرناک کرده‌اند که تغذیه جهان با مشکل مواجه شده است. دو کشوری که در گذشته در حکم یک کشور، دارای منافع و منابع مشترک بودند و به‌همراه ده‌ها کشور دیگر، در زیر یک چتر امنیتی با نام پیمان ورشو، رفقای گرمابه و گلستان بودند و دل به هم می‌دادند و قلوه می‌گرفتند! تا‌جایی‌که بسیاری از ادوات جنگی و هسته‌ای بلوک شرق یا همان پیمان ورشو در کشور اوکراین قرار داشت و پس از روسیه، کشور اوکراین از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بود؛ تا اینکه پیمان ورشو و به‌همراه آن اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی، دچار فروپاشی و به ده‌ها کشور مستقل تقسیم شد؛ و چون کار بدین‌روال پیش رفت، بعضی از این کشورها به دامن دشمن دیرینه خود یعنی آمریکا پناه بردند و در پیمان ناتو عضو شدند. این کشورها به‌مرور فیلشان یاد هندوستان کرده و عضویت در اتحادیه اروپا برای آنان آرزویی رؤیایی شد که درنتیجه آن، به‌مرور به‌طرف آمریکا و اروپا غش کردند. یکی از این کشورها، اوکراین بود که آواز دهل را از دور شنیده بود و رؤیای اروپا، رهبران آن را چنان مسحور و از‌خود‌بی‌خود کرده بود که بنای ناسازگاری را با رئیس و هم‌پیمان قبلی خودش به نام روسیه گذاشت. در آغاز از طریق جنگ سرد و تبلیغات متضاد وارد عمل شده و به‌مرور کار به لشکرکشی رسید و روسیه به‌ناچار و برای جلوگیری از اُتراق پیمان ناتو در مرز خود، چاره را در لشکرکشی به اوکراین دید که حاصل آن بیش از شش‌میلیون‌نفر آواره جنگی و هزاران کشته و بی‌پناه برای دو کشور بود؛ اما از‌آنجایی‌که در قرن حاضر، جهان هستی بسیار به‌هم نزدیک و وابسته شده، جنگ دو کشور در گوشه کره زمین، اثرات مخرب و مستقیمی بر روی تغذیه جهان داشته است؛ به‌نحوی‌که اروپا، آمریکا، روسیه و بسیاری از کشورها در مشکلات شدید اقتصادی و افزایش تورم، روزهای اقتصادی بدی را تجربه می‌کنند. به‌خصوص‌اینکه 46‌درصد گندم مصرفی دنیا از دو کشور روسیه و اوکراین تأمین می‌شود و چون مدتی‌ست امکان صدور گندم و غلات و روغن از این دو کشور فراهم نیست، دنیا حتی در آستانه قحطی هم قرار گرفته و درنتیجه کشورها به فکر راه‌حل افتادند که رجب طیب اردوغان با همکاری سازمان ملل و نشستی با نمایندگان دو کشور متخاصم، ترتیبی اتخاذ کرده‌اند تا زیرنظر سازمان ملل و کشور ترکیه، محصولات غذایی این دو کشور از طریق دریای سیاه و با کشتی، به جهان صادر شود که این راه‌حل از فساد میلیون‌ها‌تن گندم و غلات روغنی، جلوگیری خواهد کرد. امیدواریم بحران غذایی موجود، با این سازش حل شود.