5.4‌میلیون‌یورو برای دو هفته

می‌گویند؛ «بدهکار را اگر رو بدهی، طلبکار می‌شود»، «هر‌چه بگندد نمکش می‌زنند، وای به روزی که بگندد نمک»، «موش به سوراخ نمی‌رفت، جارو به دمش می‌بست»، «خان را به دهات راه ندادند، نوکرش را فرستاد» و هزاران ضرب‌المثل از‌این‌دست که اگر ادامه دهم، مثنوی هفتاد‌من‌کاغذ خواهد شد. این ضرب‌المثل‌ها در تمام ادوار، پند و اندرز بوده است که تا بن دندان در گوشت آدمی فرو می‌رود تا شاید بعضی از آدمیان پررو، پرمدعا و ازخودراضی، شاید به هوش آمده و از خواب غفلت به‌در‌آیند؛ و چون همیشه، داستان ورزش ما مانند داستان‌های هزارویک‌شب است، پایانی بر آن مترتب نیست و سلسله‌ای‌ست که سر دراز دارد. ورزش ما به‌خصوص فوتبال، همیشه و در ‌همه‌حال، تیتر یک مطبوعات و رسانه‌های ورزشی‌ست و در فیفا، بیشترین مسئله و گرفتاری و تشکیل دادگاه برای فوتبال کشورمان درمقایسه‌با دیگر کشورهای جهان و حتی کشورهای خاورمیانه رخ می‌دهد؛ شاید تعداد دفعات تشکیل دادگاه فیفا و ورزش برای کل این منطقه، شمارش کمتر از پرونده‌های رسیدگی شده ایران باشد. این یک نقطه‌ضعف کلی‌ست که جهان آن را به پای ورزش ما نمی‌گذارد، بلکه آن را به‌حساب کشور جمهوری اسلامی ایران قرار می‌دهد که یک نقطه‌ضعف در کارنامه همیشه موفق کشورمان در مسائل سیاسی، امنیتی، اجتماعی و حیثیتی، به‌حساب می‌آید. وقتی زبان و اراده ما در جهان اظهر‌من‌الشمس است، چرا باید فوتبال ما که بیش از 80‌سال از عمر آن می‌گذرد، همچنان کمیتش لنگ بزند و هشتش در گروه نه باشد؟! اگر به‌یاد بیاوریم که فیفا تاکنون چند‌ده پرونده انضباطی و حقوقی برای ما باز کرده است و میلیاردها‌دلار از این منظر، فدراسیون فوتبال و باشگاه‌های ورزشی ما را مشمول جریمه کرده است، در حقیقت باید عرق شرم بر چهره مسئولین و فوتبالیست‌ها نشسته باشد؛ ولی همچنان این کشتی شکسته، در دریای متلاطم فوتبال دنیا، لنگ‌لنگان زندگی معیوبی را ادامه می‌دهد و گویی هرگز خیال اصلاح‌شدن ندارد. وقتی عمیقانه به این‌همه پرونده در محاکم ورزشی نظر می‌کنیم، در تمامی آنان ما از پیش محکوم بوده‌ایم و اکثریت‌قریب‌به‌اتفاق این پرونده‌ها حکایت از کوتاهی، تعلل و سوءاستفاده احتمالی مادی توسط مسئولین فدراسیون و باشگاه‌های ورزشی ‌ما دارد که در آن دلالی و نظایر آن، آزادانه و بدون ترس و حیا و شرم، همچنان با آبروی کشور ما بازی می‌کنند و از ‌دست‌بر‌قضا، تاکنون حتی یک مورد از این‌همه تخلف، منجر به صدور رأی و مبارزه با خاطیان نشده است؛ اوج این فساد را باید در انعقاد قرارداد با ویلموتس؛ مربی تیم ملی فوتبال که پس از هجمه‌های بسیار به کیروش؛ مربی موفق تیم ملی و اخراج او، با این شخص منعقد شد، مشاهده کرد؛ که جمعاً بابت انجام دو مسابقه فوتبال با تیم‌های بحرین و عراق که ناباورانه تن به شکست دادیم، حاصل کار این قرارداد نگین رقم خورده است. این مربی در دو کشور عربی دیگر هم دست به تقلباتی از‌این‌دست زده و متأسفانه در فیفا، یک واحد مجزا برای زیرنظر‌گرفتن افرادی فرومایه و متقلب چون این مربی وجود ندارد. به‌هرحال برای دو مسابقه‌ای که شکست خوردیم، 5.4میلیون‌یورو باید تقدیم این مربی حرفه‌ای بکنیم و متأسفانه شخصی که در زمان ریاست او بر فدراسیون فوتبال، این قرارداد غیرعادی بسته شده، باز‌هم خود را کاندیدای ریاست فدراسیون کرده است و در کمال تعجب، رأی 5.4میلیون‌یوروئی که بابت این ندانم‌کاری باید از بیت‌المال بپردازیم، توسط هواداران او، یک پیروزی قلمداد شده و باد در غبغب انداخته که به‌جای هشت‌میلیون‌یورو، موفق شده‌ایم در تجدیدنظر 5.4میلیون‌یورو جریمه بپردازیم؛ و این است سرنوشت پرطرفدارترین ورزش جهان در کشور ما.