سخن مدیرمسئول
قطعنامه شورای حکام و رأی ممتنع قطر
علی‌اکبر بهبهانی
مردم ایران اسلامی و نظام جمهوری اسلامی ایران به‌یاد دارند که وقتی کشور قطر، در محاصره و تحریم شیخ‌نشین‌های خلیج‌فارس و در رأس آن عربستان سعودی قرار گرفت، کشور ما تنها کشوری بود که با صادرات غذا و ازنظر هوانوردی به‌کمک قطر 5/2میلیونی همت کرد و نگذاشت که قطع ارتباط دوستان سابقش او را در تنگنا قرار دهد و انواع دیگر کمک‌هایی که در حوصله سرمقاله امروز نیست به امیر قطر داده شد. این کمک‌ها و همکاری جمهوری اسلامی ایران با این امیرنشین قطری، سابقه‌ای طولانی داشته و هیچ‌گاه دشمنی‌ها و خوش‌رقصی‌های شیخ‌نشین‌های کوچک برای عربستان سعودی در مخالفت با کشور ما و قطر موجب تیره‌و‌تار‌شدن شدید روابط نشده است. بر هیچ‌کس پوشیده نیست که اصولاً کشورهای حاشیه خلیج‌فارس به‌تبعیت‌از عربستان سعودی، به‌طورمعمول، روابط مناسبی با کشور بزرگ ایران نداشته‌اند. هر‌چند امیرنشین قطر ازنظر سیاست بین‌المللی بسیار شفاف‌تر از سایر امیرنشین‌های حاشیه خلیج‌فارس، همواره از روابط صمیمانه حسن هم‌جواری و مبادلات نفت و گاز و برداشت مشترک از منبع عظیم گازی مشترک بین دو کشور، استفاده کرده و اگر سطح روابط عالی نبوده باشد، حداقل خوب بوده است و حجم مبادلات بازرگانی، فرهنگی و ورزشی بین دو کشور، مناسب ارزیابی شده است؛ اما مثل‌اینکه سرسپردگی این شیوخ به انگلیس و آمریکا تمام ناشدنی‌ست و روابط اینان با دنیای غرب، روابطی مبتنی‌بر توازن و تعادل نبوده، بلکه در حکم ارباب و رعیت یا ارباب و نوکرگونه بوده است و چون این‌گونه دوستی‌های این کشورها با ابرقدرتان غربی، بیشتر دستوری بوده است؛ درنتیجه از روی صدق و صفا و برابری حقوق، ارتباطات صورت نمی‌گیرد. دقیقاً به‌هنگام قطع ارتباط کشورهای حاشیه خلیج‌فارس با قطر، آمریکای مکار رفتاری دوگانه اختیار کرد؛ اما دولت محترم جمهوری اسلامی ایران از روی خیرخواهی و دوستی، همکاری بسیار گسترده‌ای را با قطر در پیش گرفت؛ تا‌‌جایی‌که به قطر هیچ فشاری در اثر این قطع ارتباط وارد نشد؛ بنابراین شرط انصاف و دوستی و معرفت حکم می‌کند که در ارتباطات و در محافل سیاسی، به‌ویژه در سازمان ملل متحد و زیرمجموعه‌های آن، مثل شورای حکام آژانس، این کشور، از مواضع به‌حق و اصولی جمهوری اسلامی ایران پشتیبانی بی‌دریغ کند؛ کما‌اینکه دو کشور روسیه و چین عملاً وارد بازی‌های سیاسی آمریکا و اروپا نشدند و به قطعنامه پیشنهادی این کشورها رأی مخالف دادند که دفاع صد‌درصدی از مواضع ایران را می‌رساند؛ اما در‌این‌میان، قطر حاضر نشد به این قطعنامه غیراصولی و صد‌درصد سیاسی و زورگویانه، رأی مخالف دهد که این‌جور رفتارها از برادران عرب ما که همچون ایران مسلمان بوده و باید حضرت محمد(ص) را سمبل اخوت مسلمین با همدیگر قرار دهند و زر و زور این جهان را به سعادت آخرت ترجیح دهند، عجیب است؛ و چون چنین باوری دارند، نمی‌توانند در کنار خود، یک کشور بزرگ و سرفراز چون ایران اسلامی را ببینند و به‌جای اتکاء و اتحاد با ایران اسلامی، راه خطا را پیشه کرده‌اند؛ البته باید علی‌رغم میل باطنی بگویم که این خصلت غیرپسندیده، شامل اکثر کشورهای اسلامی عربی می‌شود و در برابر کشور عزیز ما، اغلب موضع غیردوستانه دارند و در‌مواقعی‌که در سازمان ملل متحد، بحث دادن رأی می‌شود، اغلب عرب‌ها، نه‌تنها دفاعی از کشور ما ندارند، بلکه مواضع آنان غیرصادقانه بوده است؛ بااین‌وجود باز‌هم می‌گویم که از کشور قطر که ادعای استقلال و غیروابستگی می‌کند، انتظار داشتن یک موضع اصولی و خداپسندانه، امری طبیعی‌ست.