ارائه تصویر زنانِ پرمسئولیت به‌روایتِ «سونیا اسماعیلی»؛ بازیگر فیلم «چای سرد»

«سونیا اسماعیلی»؛ بازیگر نقش «محبوبه» در «چای سرد» (به‌نویسندگی و کارگردانی امیرقاسم راضی)، در حاشیه اکران این اثر در سینماهای «هنروتجربه»، ضمن ابراز خوشحالی از نمایش عمومی فیلم پس از دوسال توقیف، بر اهمیت حمایت از سینمای مستقل تأکید کرد. وی ضمن قدردانی از تلاش گروه تولید برای رفع توقیف و اکران فیلم گفت: «بعد از دوسال انتظار، بالاخره فیلم چای سرد اکران شد. زحمات بسیاری برای آن کشیده شده و جا دارد از تک‌تک اعضای گروه؛ به‌‌ویژه امیرقاسم راضی و مینا نوروزی‌فرد که تمام تلاششان را کردند تا فیلم به اکران برسد، تشکر کنم. مطمئنم بدون این همدلی، این اتفاق نمی‌افتاد». وی که همان‌شب، اجرایی در تئاتر نوفل‌لوشاتو داشت، بااشاره‌به اهمیت حضور دراین‌مراسم، افزود: «گرچه امشب اجرا دارم؛ اما نمی‌شد به مراسم اکران فیلم نیایم. باید برای عرض سلام، ادب و تبریک، در کنار گروه باشم. امیدوارم عزیزانی که این فیلم را می‌بینند، کار به دلشان بنشیند و از سینمای مستقل حمایت کنند». وی باتأکیدبر حمایت از کلیت این‌عرصه، گفت: «درخواست حمایت، تنها درمورد فیلم ما نیست؛ بلکه درمورد کل سینمای هنروتجربه است. امیدوارم حمایت‌ها خیلی‌بالاتر برود». وی درتشریح نقش خود در‌این‌‌اثر، گفت: «نقش محبوبه را بازی ‌کردم؛ یک زن خانه‌دار که مسئولیت‌های بسیاری بر دوش دارد؛ اما از دید خودش، این باری که می‌کشید، دیده و شنیده نمی‌شد. از او انتظاراتی داشتند که بیش‌ازحد توانش بود و درعین‌حال، حتی اجازه غرزدن هم نداشت؛ اگر غر می‌زد، می‌گفتند عجب زنی‌ست که سرش را نمی‌اندازد پایین و کارش را بکند!» وی تلاش برای ارائه این تصویر از زنِ پرمسئولیت را هدف خود دراین‌نقش دانست و گفت: «نمونه‌های این زن در اطرافم خیلی‌زیاد بود و برایم کاراکترِ گُنگی نبود که بخواهم بگویم چطور شخصیتی دارد؛ چون تصویر این زن‌ها را که خیلی کار می‌کنند، خیلی سختی می‌کشند و مسئولیت زیادی بر دوش دارند، در زنان اطراف خودم می‌دیدم و برایم آشنا بود. با کمک آقای راضی توانستم این‌موضوع را مدیریت کنم و به‌درستی وارد بازی شوم». وی مهم‌ترین چالش خود برای رسیدن به نقش را، سخت‌گیری و دقت بالای کارگردان، عنوان کرد و گفت: «آقای راضی بسیار سخت‌گیر و دقیق بود. جلسه اول که متن را خواندم، فکر کردم یک دورخوانیِ ساده است؛ اما کارگردان به من نگفت دورخوانی کن؛ گفت تحلیل کن! تعجب کردم؛ جلسه اول چه تحلیلی؟ انتظار داشتم فرصتی بدهند». وی به دشواری‌های بازی در نقش زنی با تجربیاتی متفاوت از زندگی شخصی‌اش اشاره کرد و گفت: «چالش‌هایی مثل نداشتنِ تجربه مادری یا نداشتن دایه یا مادربزرگ‌هایی که فوت‌شده بودند، وجود داشت. نمی‌دانستم برخورد و رفتارشان چگونه است؛ ازاین‌رو، خانم نوروزی‌فرد خیلی کمکم کرد و گفت طبق تجربه این‌شکلی‌ست؛ ببین تو چطوری می‌بینی‌اش و چطور می‌خواهی پیاده‌اش کنی ... و همه این‌ها باعث شد که این اتفاق رقم بخورد و اکنون اینجا باشیم و فیلم را ببینیم».