مازندران
عباسعلی کوشکی
تداوم همافزایی دستگاههای حملونقل مازندران در مسیر توسعه زیرساختهای ریلی
دومین جلسه شورای هماهنگی راهوشهرسازی مازندران با هدف بررسی میدانی مسائل و ظرفیتهای حوزه حملونقل ریلی و تقویت هماهنگی بین دستگاههای عضو شورا، در قالب بازدید تخصصی از محور ریلی ساری-ورسک برگزار شد. بهگزارش اداره اطلاعرسانی ادارهکل راهوشهرسازی مازندران؛ اینجلسه روز چهارشنبه ۱۴ آبان بهریاست مهندس جابر حسنزاده؛ مدیرکل راهوشهرسازی مازندران و بهمیزبانی مهندس رحمان معصومی؛ مدیرکل راهآهن شمال برگزار شد. اینبرنامه با حرکت درزین (قطار) از ایستگاه ساری آغاز شد و طی مسیر، مدیرکل راهآهن شمال ضمن ارائه توضیحات جامع، به تشریح چالشها، معضلات و نیازهای حوزه نگهداری خطوط، ابنیه و تأسیسات زیرساختی راهآهن و خدماترسانی پرداخت. اعضای شورا نیز از بخشهای ویژه و ابنیه حساس مسیر بازدید کرده و روند اجرای پروژههای تعمیر، نگهداری و بازسازی خطوط ریلی را موردبررسی قرار دادند. در بخش دیگر برنامه، موضوعات مرتبط با پروژههای غیرهمسطح در شهر پلسفید و مداخلات اجرایی مرتبط با حریم راهآهن مطرح و جمعبندی اولیه صورت گرفت. درادامه، جلسه رسمی شورای هماهنگی در ایستگاه ورسک برگزار شد و اعضا ضمن بیان دیدگاهها و مسائل تخصصی، مصوبات مرتبط در حوزه حملونقل و زیرساختهای استان را تدوین کردند.
سید بهنام مهردل*
روز بابل؛ روز ستایش خِرد و نیکاندیشی سید حسین فلاح نوشیروانی
روزگار، نام بلندانی را در دفتر خویش میگشاید که نهفقط با مال که با «معنا» بخشیدند به خاک؛ مردانیکه عطر وجودشان، نهالهای امید را در کویر محرومیتها به شکوفه نشاند. سید حسین فلاح نوشیروانی، آن نیکاندیش بابلی، از چنین تبارِ فرزانگی بود. چه نمادین که روز تولد او، همان «روز بابل» است؛ گویی تقدیر بود که نام اینشهر برای همیشه با نام او پیوند بخورد. امروز، 15 آبانماه، آینه یاد اوست. نوشیروانی، تنها بانی سنگ و ساختمان نبود. او باغبانی بود که بذر «مهارت» را در جان جوانانِ این دیار کاشت. دانشکده فنی نوشیروانی بابل که چونان نگینی بر تارک آموزشهای فنیوحرفهای میدرخشد، تنها آغاز راه بود. دهها مدرسه از پی آمدند، هریک، کارگاهی برای آفرینش انسانهایی که با دستهای هنرمند و ذهنهای پویا، آینده را میسازند. او میدانست که آموزشهای فنیوحرفهای، زنجیرهای وابستگی را میگسلد و بالهای خوداتکایی را میگشاید. بابل امروز، بهبرکت همت او، به «شهر فنیکاران» شناخته میشود؛ که در آن، نوای چکشها و تراشهها، آواز زندگیست. فرهنگ مهارتآموزی، از کلاسهای درس تا کارگاهها، در تاروپود اینشهر تنیده شده است. نوشیروانی باور داشت که جوانان، نه به ترحم که به فرصت نیاز دارند؛ فرصتی برای ایستادن روی پای خویش، برایآنکه خاک را به زر بدل کنند. در روزگاری که گاه «خیریه» به دامانِ نگاههای کوتاهمدت میغلتید، او مسیری دیگر گشود: خیری ماندگار، ریشهدار در آموزش فنیوحرفهای. او نشان داد که بزرگترین نیکی، ساختن انسانی است که میسازد. امروز، یادش گرامی باد؛ مردیکه نامش با «مهارت» و «امید» گره خورد و بابل را به آواز بلندِ پیشرفت سپرد. روانش شاد و راهش پررهرو باد!
*مدیرکل آموزش فنیوحرفهای استان مازندران