هرسال 16 آذرماه به‌عنوان «روز دانشجو» گرامی داشته می‌شود. دانشجویان درهرجای جهان، جدا از وجود هر عامل و امکانی، پرورش‌یافته اساتیدی هستند که می‌توانند مسیر آینده آن‌ها را با تعالیم خود، هموار کرده یا حتی تغییر دهند. اینکه بخشی از این اساتید، از جامعه زنان بوده و بعضاً حتی در سال‌های اخیر، تعدادشان زیاد شده و زمینه آموزشی‌شان گسترده‌تر نیز موضوعی تکراری‌ست؛ اما آیا تابه‌حال فکر کرده‌اید چه‌تعداد از زنان، فرصت این‌را یافته‌اند تا رئیس یکی از این مراکز عالی آموزشی شوند؛ آن‌هم در دانشگاههای معتبر در سطح جهان؟ گزارش 31 مارس 2021 نشریه دانشجوییِ Boar در انگلستان که از سال 1973 مرتباً هردوهفته‌یک‌بار منتشر می‌شود؛ آورده که طبق داده‌های مرکز «رتبه‌بندی دانشگاههای جهانی» (THE)؛ درحال‌حاضر یک‌پنجمِ دانشگاههای برتر جهان، توسط زنان هدایت می‌شوند که البته بالاترین میزان حضور و مشارکت تابه‌امروز بوده است. این گزارش اشاره دارد که 41 دانشگاه از 200 دانشگاه برتر در رتبه‌بندی سال 2021، دارای رئیس زن هستند که نسبت به سال قبل (202) با 39 دانشگاه، معادل 19درصد افزایش نشان می‌دهد. گزارش این‌هفته برمبنای مقاله این مرکز؛ به معرفی 10 زنی می‌پردازد که به‌عنوان رئیس یک دانشگاه معتبر در سطح بین‌الملل فعالیت کنند.
درو گیلپین فاوست
او اولین رئیس زن دانشگاه در جهان بوده و بعد از انتصاب برای ریاست بر دانشگاه «هاروارد» (2007)، تبدیل به پنجمین زنی شد که یک مرکز آموزش عالی از «لیگ آیوی» را رهبری کرد. او که سال 2014 در رتبه 33 زنان قدرتمند جهان جای گرفت؛ متولد سال 1947 است.
آلیس گست
یک محقق آمریکایی که نه‌تنها به‌عنوان شانزدهمین رئیس «کالج سلطنتی لندن» شناخته می‌شود؛ بلکه عضو هیئت‌مدیره ابرشرکت نفت‌وگاز آمریکایی چندملیتی «شورون» نیز فعالیت کرده است. او که نامش در فهرست «100 مهندس برتر دوران مدرن آمریکا» آمده؛ در سال 1958 متولد و در سال 2014 به‌عنوان رئیس دانشگاه، انتخاب شد.
امی گوتمان
متولد 1949 و هشتمین رئیس دانشگاه «پنسیلوانیا»ست. در سال 2018، «فورچون» او را یکی از 50 رهبر بزرگ جهان نامید و در 2 ژوئیه 2021 جو بایدن او را به‌عنوان سفیر آمریکا در آلمان معرفی کرد. او سال 2004 به‌ریاست دانشگاه رسید و قراردادش تا سال 2022 تمدید شده است.
آنا ماری کوک
روانشناسی با اصلیتی کوبایی؛ که مدتی در قالبِ مدیر کالج فعالیت داشت و در سال 2015 به‌عنوان 33اُمین رئیس دانشگاه «واشنگتن» انتخاب شد. او که اولین رئیس دائمیِ این مرکز آموزش عالی بوده، در سال 1956 متولد شده و کوشیده زنان را به دنبال‌کردن مشاغلی در حوزه STEM تشویق کند.
فیلیس ام وایز
«ایلینوی در اِربانا-شَمپِین» یا به‌شکل اختصاری UIUC، از معتبرترین دانشگاههای دولتی آمریکا و جهان به‌حساب می‌آید. ریاست این دانشگاه موقتاً در سال 2011 به این محقق زیست‌پزشکی رسید؛ که درواقع، اولین زن و اولین آسیایی-آمریکایی بوده است که این مؤسسه را رهبری کرد. او اینک رئیس مطالعات مرکز تحقیقات کلرادوست.
ربکا بلنک
او که متولد 1955 است؛ در بدنه دولت نیز حضور داشته و نه‌تنها یک دانشگاهی؛ بلکه رجل سیاسی و برای مدتی سرپرست وزارت بازرگانی آمریکا بود. او در سال 2013 رئیس دانشگاه «ویسکانسین-مدیسون» شد و طبق اخبار؛ در تابستان سال 2022 به‌عنوان رئیس جدید دانشگاه «نورث وسترن» مشغول‌به‌کار خواهد شد.
سوزان فورتیه
با دارابودنِ نشان‌های OC و FRSC، یکی از بهترین گزینه‌ها برای ریاست بر «مک‌گیل» در کانادا بود. این انتصاب، در سال 2013 انجام شد؛ تقریباً 40سال پس از اخذ لیسانس خود از همین دانشگاه. او متولد 1949 و یکی از دو استاد شیمی در فهرست نخبگان 28 رهبر زن است.
نانسی راثول
این فیزیولوژیست متولد 1955، در سال 2010 به‌عنوان رئیس دانشگاه «منچستر» انتخاب شد؛ که رتبه پنجم پس از «آکسفورد، کمبریج، دانشگاه کالج لندن و امپریال کالج لندن» را در کشور انگلستان دارد. او تا ژانویه 2010 دراین‌سمت بود. زمان انتصاب وی، تنها سه زن دیگر در بریتانیا رئیس دانشگاه بودند.
کریستینا هال پکسون
تا سال ۲۰۱۸ استادان، محققان و فارغ‌التحصیلان دانشگاه «براون» موفق به کسب هشت جایزه نوبل شده‌اند؛ ازاین‌رو، ریاست بر این دانشگاه، افتخاری بزرگ محسوب می‌شود. او که متولد 1960 بوده؛ اقتصاددان و نیز متخصص بهداشت عمومی‌ست که این بخت را یافت تا در مارس 2012 نوزدهمین رئیس دانشگاه «براون» شود.
لیندا کاتهی
سال 2009 بود که دانشگاه «کالیفرنیا/دیویس» اولین رئیس زن خود را انتخاب کرد؛ یک فارغ‌التحصیل دوره پیشرفته مهندسی با اصالتی یونانی که متولد سال 1954 بود. مؤسسه «کارنگی» این دانشگاه را به‌عنوان یک مرکز پژوهشی پزشکی جامع همراه با برنامه‌های پزشکی، دامپزشکی و سطح بالای فعالیت پژوهشی، معرفی کرده است.
سروناز بهبهانی