کد خبر:
291130
| تاریخ مخابره:
۱۴۰۰ سه شنبه ۲۳ آذر -
07:32
گفت‌وگو با بازیگران نمایش «ماشین‌نشین‌ها»
زنی پس از دوسال و شش‌ماه بارداری، نیمه‌شبی با همسرش مواجه می‌شود! «ماشین‌نشین‌ها» روایتی از علی خودسیانی‌ست که این‌روزها، مجدداً پس از ۲۸سال به‌روی صحنه بازگشته. این اثر با بازی «الهه خوش‌قامت» و «امیررضا اکبری» و به‌تهیه‌کنندگی آموزشگاه هنری «هامون»، از ۱۴ آذر‌ماه ۱۴۰۰، همه‌روزه (جز شنبه‌ها) ساعت 19 در سالن شماره ۱ خانه نمایش «مهرگان» به‌مدت ۵۰دقیقه به‌روی صحنه رفته است. گفت‌وگو با بازیگران این نمایش را باهم می‌خوانیم.
الهه خوش‌قامت:
«اقدس»؛ نماد زنانی‌ست که
زنانگی را به‌بهترین‌شکل ممکن نشان می‌دهند
الهه خوش‌قامت بااشاره‌به‌اینکه 25سال دارد و «اقدس» این نمایشنامه، 26 یا 27ساله است، گفت: «اختلافات بسیاری ازنظر اجتماعی، اخلاقی و رفتاری بین من و اقدس وجود دارد و همین‌امر، مرا برای بازی دراین‌اثر نمایشی دچار چالش می‌کند». وی بااشاره‌به‌اینکه «ماشین‌نشین‌ها» روایت زندگی زنی‌ست که دوسال و شش‌ماه منتظر آمدن همسرش در خرابه‌ای می‌ماند، افزود: «او دراین‌مدت برای دفاع از شرافت خود، پارچه‌های لباس کودکی را زیر لباسش پنهان می‌کند تا مردان با دیدن او، تصور کنند باردار است و همسری دارد؛ تا به او نزدیک نشوند». او «اقدس» را نماد زنان شرافتمند و وفاداری برشمرده که زنانگی را به‌بهترین‌شکل نشان می‌دهند و گفت: «روایت ماشین‌نشین‌ها دورازذهن نبوده و مخاطب به‌راحتی و به‌سادگی می‌تواند با آن ارتباطی درست و دقیق برقرار کند». وی با معرفی شخصیت «صفدر» دراین‌اثر نمایشی، بااشاره‌به‌اینکه او شخصی‌ست که در عین مهربانی، دستِ بزن دارد، افزود: «این فرد پس از یک تصادف، از صحنه حادثه فرار می‌کند و همین‌امر می‌تواند بی‌ثباتی شخصیت او را نشان دهد». او با ابراز خرسندی از اینکه دراین‌اثر، حسی وصف‌ناشدنی داشته است، بااشاره‌به‌اینکه در تئاتر می‌توان در نقش‌های مختلف زندگی کرد و او، این زندگی‌کردن در نقش‌های مختلف را بسیار دوست دارد، افزود: «انسان واقعاً در‌این‌حس گم می‌شود. جای دیگری زندگی‌کردن، حس نابی‌ست و باید گفت که من، نقش اقدس را به‌این‌خاطر دوست داشتم که او، نماد زنانی‌ست که در جامعه مورد کم‌لطفی قرار می‌گیرند و کمکی به آن‌ها نمی‌شود؛ ازاین‌رو، این‌موضوع را به‌عنوان دِینی به گردن خویش می‌پنداشتم تا بتوانم با ایفای آن، به این زنان ادای دین کنم». این بازیگر تئاتر که نخستین تجربه حضور رسمی‌اش بر صحنه را با اجرای این اثر در کارنامه هنری خویش رقم می‌زند، ضمن ابراز خرسندی از اینکه در یک‌گروه حرفه‌ای به کار تئاتر می‌پردازد و جا دارد از «علی خودسیانی» (نویسنده و کارگردان این اثر نمایشی و سرپرست این‌گروه) تقدیر و تشکر کند، افزود: «بازیگر روبه‌روی من در نقش صفدر، بازیگری بااخلاق و هم‌فکر است. از جناب نوروزی‌نسب نیز در مقام تهیه‌کننده کار تقدیر و تشکر می‌کنم». خوش‌قامت بااشاره‌به‌اینکه بیش از 70 نمایشنامه را مطالعه کرده و بیشتر آثار شکسپیر را دوست دارد، گفت: «شاید در ابتدای این‌راه، خانواده‌ام زیاد علاقه‌مند نبودند که دراین‌رشته حضور پیدا کنم؛ اما خودم سعی کردم که با تلاش این‌مسیر را بپیمایم». وی ضمن ابرازتأسف از اینکه امروز تئاتر بسیار مهجور واقع شده است و هنرمندان و همچنین مخاطبان هنرهای نمایشی، به سینما رومی‌آورند، گفت: «امروز حضور پیشکسوتان کنار جوانان تئاتر، یک نعمت است و می‌تواند به گشایش در‌‌های جدید به‌روی تازه‌کاران این‌عرصه کمک کند؛ حال‌آنکه نباید فراموش کرد حضور پیشکسوتان کنار عامه مخاطبان در سالن‌های تئاتر، موجب انرژی مضاعف بازیگر می‌شود». این بازیگر بااذعان‌به‌اینکه وقتی تعداد تماشاگران یک اثر نمایشی، در سالن نمایش زیاد باشد، بازیگران تئاتر، انرژی موجود در تماشاچیان را دریافت می‌کنند و از همین انرژی، به تماشاچیان انرژی پس می‌دهند، خاطرنشان کرد: «وقتی تماشاگری در سالن‌های تئاتر نباشد، اهالی تئاتر نیز ناامید می‌شوند و انگیزه‌های خود را برای ادامه این‌مسیر از دست خواهند داد». خوش‌قامت بابیان‌اینکه رشته تحصیلی او زاویه زیادی با هنر داشته؛ و این‌امر موجب شده تا پیش از حضور در تئاتر، نتواند خود را در قالب یک تماشاگر حرفه‌ای تئاتر ببیند، یادآور شد: «من در دانشگاه، ریاضی‌فیزیک خواندم و پیش‌ازاین نیز همواره مشغول درس‌خواندن بودم و هرگز شناخت و درک عمیقی از هنر نداشتم». وی بااشاره‌به‌اینکه مطالعات او در حوزه هنر و تئاتر، پس از ورودش به این‌عرصه آغاز شده است و وقتی برای حضور دراین‌رشته مصمم‌تر شده است، این مطالعات نیز شکل جدی‌تری به‌خود گرفته، گفت: «جا دارد به تمام هم‌سن‌و‌سالان خویش که تصمیم دارند دراین‌عرصه حضور داشته باشند، بگویم؛ همواره تلاش کنند و امید خویش را برای رسیدن به موفقیت از دست ندهند و به آنچه درون خویش دارند، ایمان داشته باشند و برای رسیدن به هدف خود تلاش کنند». وی که دوسال است دراین‌حرفه فعالیت دارد، بااشاره‌به‌اینکه نمی‌توان افق روشنی برای 10سال‌آینده ترسیم کرد، افزود: «دوست دارم تا 10سال‌دیگر به تمام اهداف و آرزوهایم رسیده باشم و همواره این‌نکته را در ذهن دارم که مانند دیگر افراد، مسیر را برای رسیدن به بهترین نقاط هنر بپیمایم؛ چراکه تصور رسیدن به قله‌های موفقیت همواره در ذهن همه افراد وجود دارد». وی درپایان، بابیان‌اینکه شناخت جامعه و چگونگی برخورد با آن در مدیوم‌های مختلف به‌شکل‌های مختلفی انجام می‌شود، گفت: «تئاتر، یکی از مهم‌ترین مدیوم‌هایی‌ست که می‌تواند با ارائه موضوعات اجتماعی و خانوادگی، روابط انسانی را بهبود ببخشد».
امیررضا اکبری:
در تمرین لذت می‌برم تا در اجرا لذت را به مخاطب انتقال دهم
امیررضا اکبری بااشاره‌به‌اینکه 24سال دارد و «صفدر» قصه «ماشین‌نشین‌ها» تقریباً 32ساله است، گفت: «در ابتدای راه، این اختلاف سنی، من را به‌شگفتی و تعجب وا‌داشت و بر این پرسش بودم که چه باید بکنم تا بتوانم به جبران این اختلاف سن برسم. تلاش کردم با تغییر در چهره؛ و تماشای فیلم‌هایی که به حوزه کاری رانندگی تریلی مربوط است، به این نقش برسم». اکبری که تحصیلات خود را در رشته مدیریت ساخت عمران در مقطع کارشناسی به‌پایان رسانده است، بابیان‌اینکه زندگی «صفدر» با زندگی واقعی او تفاوت‌های بسیار دارد، افزود: «بیشترین رغبتم برای حضور دراین‌نمایش این‌بودکه دوست داشتم وارد نوعی از زندگی بشوم که هرگز آن‌را تجربه نکرده‌ام». وی که آموزش‌های بازیگری خود را در آموزشگاه بازیگری «هامون» گذرانده و توسط استاد نوروزی به این اثر معرفی شده است، ادامه داد: «پس از گذراندن دوره‌ها، برای بازی دراین‌نمایش تست دادم و خوشبختانه توسط آقای خودسیانی برای این نقش آماده شدم». این بازیگر تئاتر بااشاره‌به اختلافات موجود میان او و نقش «صفدر» بااشاره‌به‌اینکه این شخصیت برعکس شخصیت واقعی او که درون‌گراست، شخصیتی برون‌گرا و پرخاشگر است، افزود: «من به‌هیچ‌عنوان شخصیت پرخاشگری نیستم و بسیار کم پیش می‌آید در موقعیت پرخاشگری قرار بگیرم. نکته مهم دیگر اینکه صفدر، بزن‌وبرقص و بخوان و آواز دارد که از شخصیت من بسیاردور است». وی بااشاره‌به‌اینکه هرگز اجرای حرکات موزون را بلد نبوده است و دراین‌راه تلاش کرده تا این‌مهم در بازیگری را بیاموزد، گفت: «اقدس نیز شخصیتی‌ست که سختی‌های بسیار کشیده و زنی سرپرست خانوار است که تلاش می‌کند تا به‌هرنحوی که شده، بچه‌هایش را باشرافت بزرگ کند. نکته مهم دیگر که می‌توان راجع به او گفت این‌است‌که از جمله زنانی‌ست که در کشور ما اصلاً قدرشان را نمی‌دانند و به‌هرنحوی می‌خواهند از این زن سوءاستفاده کنند؛ اما اقدس به‌تنهایی مقابل این‌افراد می‌ایستد و مقاومت می‌کند». وی با ابراز خرسندی از اینکه دراین‌اثر به ایفای نقش پرداخته است، تصریح کرد: «به‌دلیل‌اینکه اولین حضور خود بر روی صحنه را تجربه می‌کردم، این تجربه برایم استرس فراوان به‌همراه داشت؛ چراکه پیش‌ازاین شناختی از نمایش، هنرهای نمایشی و گفتن دیالوگ‌های طولانی، آوازخواندن، رقصیدن و احساسات مختلف نداشتم؛ و بااینکه این‌موارد را آموزش دیده بودم، این ظرفیت‌ها در من، هرگز به منصه ظهور نرسید و هرگز آن‌را عملی نکرده بودم». بازیگر نقش «صفدر» در «ماشین‌نشین‌ها» باتأکیدبراینکه استرس موجود دراین‌نمایش باعث نشد تا جلوی لذتی که برای از حضور در یک اثر نمایشی ایجاد می‌شود، گرفته شود، خاطرنشان کرد: «تمام تلاش خود را به‌کار گرفتم نهایت لذتی که می‌توانم را در تمرین‌ها ببرم تازمانی‌که این اثر به‌اجرا رسید، بتوانم آن‌را به تماشا‌گرم انتقال بدهم». وی با ابراز خرسندی از اینکه در یک‌گروه به‌شدت حرفه‌ای کار کرده است، گفت: «تا عمر دارم، به‌شدت به استاد خودسیانی بابت حضور و راهنمایی‌هایی که به من ارائه کردند، مدیونم. نکته مهم اینکه استاد خودسیانی به من کمک کردند تا راه‌رفتن بر روی زمین ناهموار نمایش را یاد بگیرم. از استاد نوروزی عزیز که مرا به این‌کار معرفی کردند نیز متشکرم». وی بااشاره‌به‌اینکه انتخاب بازیگر دراین‌اثر به‌درستی صورت گرفته، گفت: «به‌نظرم الهه خوش‌قامت برای این نقش، بهترین انتخاب بود و باید بگویم خودم از این‌کار بسیار راضی‌ام و امیدوارم هر مخاطبی که به دیدن این نمایش می‌نشیند، با رضایت بتواند سالن را ترک کند». این بازیگر بااشاره‌به‌اینکه دراین‌اثر به خودش از نمره 20، تنها 10 می‌دهد و برای تلاشش نیز نمره 18 را درنظر می‌گیرد، گفت: «این دو نمره را می‌گذاریم پای آواز و اجرای حرکات موزونی که هرگز نتوانستم آن‌را به‌درستی اجرا کنم». وی بااشاره‌به‌اینکه بیش از 10 نمایشنامه را بادقت مطالعه کرده است؛ «مکبث» اثر «ویلیام شکسپیر» را بهترین نمایشنامه‌ای که خوانده، برشمرده و افزود: «خانواده من با نگاهی مثبت به حضور در یک اثر نمایشی، نه‌تنها مقاومت نکردند؛ بلکه مرا حمایت کردند تا به آن‌چیزی‌که سال‌ها در ذهن دارم برسم و از هیچ حمایتی دریغ نکردند». وی درپاسخ‌به‌اینکه چهره یک بازیگر تاچه‌اندازه می‌تواند بر موفقیت او تأثیرگذار باشد؟ گفت: «تصور نمی‌کنم که چهره یک فرد؛ بااینکه تأثیر مثبت بر روی او دارد، بدون وجود استعداد درونی، کاری کند؛ و تا استعداد در فرد وجود نداشته باشد، چهره به بازیگر‌شدن نمی‌تواند کمکی بکند». وی بااشاره‌به‌اینکه شاید چهره یک فرد بتواند برای ورود به عرصه نمایش تأثیرگذار باشد؛ اما در ماندگاری وی در هنر تأثیری نخواهد گذاشت و این استعداد است که آرام‌آرام و به‌مرورزمان خود را نشان می‌دهد، افزود: «متأسفانه اوضاع تئاتر امروز بسیاربد است و بعد از کرونا نیز بدتر شده. باید بگوییم جای تأسف است که تئاتر در هیچ‌یک از اولویت‌های برنامه‌ریزی مسئولین جایگاهی ندارد. امید داریم که این همه‌گیری هرچه‌زودتر پایان یابد تا وضع تئاتر به‌حالت سابق خویش بازگردد». این بازیگر تئاتر که پیش از ورودش به این حرفه، نمایش‌های بسیاری را به‌تماشا نشسته و مطالعات زیادی را نیز دراین‌زمینه داشته است، گفت: «در تلاشم برای فراگیری هنرهای نمایشی، روی دیدن فیلم تمرکز داشتم تا بتوانم بازیگران متون نمایشی و سبک‌های تئاتری را بشناسم». وی که بیش از یک‌سال‌ونیم است در عرصه نمایش حضور دارد، باتأکیدبراینکه یک بازیگر باید صبور باشد و تلاش کند تا انرژی‌های منفی را از خود دور کند، گفت: «بازیگر باید به آنچه باور دارد، عمل کند تا به نتیجه‌ای که می‌خواهد، برسد و من اعتقاد دارم که برای رسیدن به موفقیت نباید عجله کرد؛ و باید کوشید تا به هدف رسید». وی، کار و تلاش را یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های بازیگر موفق برشمرده و بااذعان‌به‌اینکه تا 10سال‌دیگر، می‌تواند خود را به‌عنوان یکی از افراد باتجربه در تئاتر به این هنر اضافه کند، گفت: «امروز به سینما و تلویزیون فکر نمی‌کنم و تنها هدفم این‌است‌که در تئاتر، برای خودم سرنوشتی رقم بزنم و شاید بعد از گذشت 15سال بتوانم خود را به‌عنوان یک بازیگر، به سینما و تلویزیون معرفی کنم». این بازیگر تئاتر باتأکیدبراینکه هرکس‌که به عرصه هنرهای نمایشی ورود می‌کند، آرزوی دیده‌شدن و ستاره‌شدن را دارد، تأکید کرد: «من در پله اول تلاش می‌کنم خود را به‌عنوان یک بازیگر خوب در تئاتر بشناسانم تا ازاین‌طریق، مسیر خود را برای حضور در سینما و تلویزیون باز کنم». اکبری بااشاره‌به‌اینکه بازیگران ایرانی مانند بهروز وثوقی، نوید محمدزاده، حامد بهداد، پرویز پرستویی، عزت‌الله انتظامی؛ و بازیگران خارجی مانند آنتونی هاپکینز، آل‌پاچینو و کریستین بیل، از الگوهای او در بازیگری هستند، گفت: «این بازیگران از جمله کسانی هستند که من؛ هم از دیدن بازی آن‌ها لذت می‌برم و هم آن‌ها را به‌عنوان الگوهایی قبول دارم که می‌توانم از آن‌ها بازیگری بیاموزم».
عکس: حانیه همتی