آخرین خبرها
خبرهای پربیننده
فوتبالِ سرمایه‌سالار؛ تهدیدی ضدِورزش
کد خبر: 106907 | تاریخ مخابره: ۱۳۹۷ چهارشنبه ۲۶ دي - 08:10

نظرسنجی از ساکنین پنج کشور با باشگاه‌های پرطرفدار نشان داد؛

فوتبالِ سرمایه‌سالار؛ تهدیدی ضدِورزش

مصطفی رفعت/آیا «فوتبال مدرن» درحالِ تبدیل‌شدن به یک پدیده ضدِورزشی‌ست؟ گزارش مجموعه داده‌پردازی Statista که تحتِ‌عنوانِ SEFB 2018 ارائه شد؛ نشان می‌دهد که عمده هواداران این رشته پرطرفدار در پنج کشور اروپایی انگلستان، اسپانیا، آلمان، ایتالیا و فرانسه که محدوده استقرار و مهد باشگاه‌های مهم فوتبالی در جهان هستند، معتقدند که بله! فوتبال از مسیر یک رویداد ورزشی خارج و تبدیل به بنگاهی برای گردش سرمایه‌های کلان شده؛ درواقع، رقم بالای قراردادها و ترانسفرها درکنارِ هزینه‌های هنگفت اسپانسرها و حقوق پخش مسابقات که نشانه‌ای از تسلط سیستم سرمایه‌داری دراین‌عرصه است، عمده دلیل نگاه منفی شرکت‌کنندگان در این نظرسنجی بوده. نتایج این تحلیل که در تاریخ 14 ژانویه 2019 در پایگاه اینترنتی این مجموعه به‌انتشار رسیده؛ گویای آن‌است‌که بسیاری از مردم کشورهای یادشده، خواهان محدودسازی مناسبات مالی و کاهش پرداخت‌‌ها به بازیکنان و مربیان شده‌اند. آنها می‌گویند که فوتبال با این رویه، به فاصله بیشتر مردم از اصول اولیه ورزش دامن می‌زند و آنها را به‌سمت‌وسویِ تفکر و جریان بازاری سوق می‌دهد که از «روح» ورزش جداست و این، تهدیدی برای آینده پدیده‌ای‌ست که آمده بود تا جهانیان را در ابعاد بین‌المللی با هم آشتی و پیوند دهد.  اما حالا تبعات مختلفی را به‌دلایلِ نفوذ پول‌های بیش‌ازحد دراین‌زمینه شاهدیم که یکی‌ازآنها افزایش «دوپینگ» است. تبدیل ورزش قهرمانی به ورزش سرمایه‌داری، عامل اصلی و مهم گرایش ورزشکاران به‌سمتِ استفاده از راه‌های گوناگون دوپینگ است. به‌گفته برخی کارشناسان ورزشی؛ تحقیقات نشان‌دهنده این‌است‌که برخی‌مواقع پیشنهاد از‌سویِ مربیان فقط به‌دلیل سرمایه‌گذاری‌های کلان باشگاه‌های ورزشی بر ورزشکاران و برخی رشته‌های ورزشی، عاملی سوق‌دهنده و مشوقی برای گسترش معضل دوپینگ در‌بینِ ورزشکاران است. می‌توان گفت که «کالاشدگی» ورزشکاران، یکی‌از مسائل پنهان ورزش امروز است که شرکت‌های تجاری در جهان برای فروش کالاهای خود با مبالغ بسیار بالا از ورزشکاران استفاده می‌کنند؛ چراکه حضور ورزشکاران محبوب می‌تواند سبب جذب نوجوانان و جوانان به‌سمتِ آن کالاها ‌شود. بنابراین، در ورزش مدرن شاهد آن هستیم که عده‌ای سوپراستارر یا ستاره در زمان‌های خاصی مطرح می‌شوند و با گذشت زمان، مصرف‌شان تمام می‌شود و سوپر‌استارهای دیگری جای‌شان را می‌گیرند. هنگامی‌که حرفه‌ای‌شدن در ورزش، تنها با دریافت مبالغ کلان معنی شود؛ تنها چیزی‌که رواج پیدا می‌کند، مصرف‌گرایی‌ست. اینکه حالا اروپایی‌ها نگاهی منفی به این ماجرا دارند، به‌نوعی می‌تواند طغیان علیه سیستمی باشد که ریشه در خود این محدوده جغرافیایی دارد. درواقع، اقتصاد سرمایه‌داری عملاً بین قرن‌های ۱۶ و ۱۹ میلادی در انگلیس به‌تدریج رسمیت یافت؛ اگرچه شواهدی از دوران بسیار دور نشان می‌دهد که برخی ویژگی‌های این نظام در دوران خیلی‌گذشته نیز وجود داشته. شکل‌های ابتدایی سرمایه‌داری تجاری در اواخر قرون وسطی شکوفا شد. باید دانست که سرمایه‌داری از پایان دوره فئودالیسم در دنیای غرب، نظام غالب بوده است. به‌تدریج این نظام از انگلیس به سراسر اروپا گسترش پیدا کرد و مرزهای سیاسی و فرهنگی را از پیشِ‌رو برداشت. در قرن‌های 19 و 20 میلادی، سرمایه‌داری ابزار غالب صنعتی‌شدن را در دنیا فراهم آورد اما این ابزار، انحصاری نبود. حالا دامنه آن، به جریانی فرهنگی همچون ورزش نیز کشیده شده و باید دید که در سال‌های آتی، چه بلایی بر سر پدیده ورزش حرفه‌ای در دنیا خواهد آمد.

ارسال دیدگاه شما

بالای صفحه