آخرین خبرها
خبرهای پربیننده
بخت‌آزمایی در سیما
کد خبر: 127267 | تاریخ مخابره: ۱۳۹۸ يکشنبه ۱۵ ارديبهشت - 08:11

بخت‌آزمایی در سیما

علی اکبر بهبهانی

از اوایل سال 1398 و در برنامه‌های نوروزی، چندین مسابقه ورزشی و با نام قهرمانی در همان برنامه‌ها، بار دیگر برای من و هم‌سن‌و‌سالان من، خاطره بلیط‌های بخت‌آزمایی که قبل از انقلاب، به‌نوعی سرگرمی و قمار محسوب می‌شدند را زنده کرد. چون نسل جدید، در‌این‌مورد آگاهی ندارد، به عقب برمی‌گردیم تا ظهور و سقوط این روش را به نظر خوانندگان چهار‌دهه اخیر برسانیم. تیکت‌هایی به‌نام بلیط بخت‌آزمایی، در سراسر کشور به فروش می‌رسید و در روزهای چهارشنبه از‌طریق رادیو، مراسم قرعه‌کشی با حضور بازرسانی از قوه قضائیه به‌عمل می‌آمد، شماره‌هایی را از گردونه بیرون می‌آوردند و برندگانی مشخص می‌شد و پول‌های کلانی به‌عنوانِ برنده خوشبخت داده می‌شد. این جریانی بود که چندین دهه در کشور رواج داشت تا اینکه با پیروزی انقلاب اسلامی و رعایت موارد شرعی، این جریان ممنوع اعلام شده و داستان آن محو شد. اما امسال، در سیمای جمهوری اسلامی ایران، چندین برنامه با چندین مجری از‌طریق فرستنده‌های شبکه‌های مختلف سازمان صدا و سیما، در‌معرضِ عموم قرار گرفت. در این برنامه‌ها و از‌طریق رقابت، میلیون‌ها‌تومان به شرکت‌کنندگان داده می‌شد. با بررسی بیشتر توسط ناظران صدا و سیما و تعدادی از مراجع، چنین برنامه‌هایی را از سیما حذف کردند؛ زیرا اشکال شرعی بر آنها وارد بود. به‌ قرار اطلاع و پخش شایعات بسیار، از این راه مبالغ هنگفتی به کارگردان‌ها، مجریان و تهیه‌کنندگان این برنامه‌ها رسیده است. بنابراین، چون چنین شد، برنامه‌هایی از‌این‌دست از شبکه‌های سیما حذف شد. اگر یک بررسی دقیق از نحوه اجرای این برنامه داشته باشیم، در پاره‌ای از آنها، تعدادی از کارکنان و همکاران صدا و سیما، جزو شرکت‌کنندگان بودند و جوایزی به آنان تعلق گرفت. همچنین، تماشاگران حاضر در محل اجرای این برنامه، اغلب از آشنایان مجریان و تهیه‌کنندگان بودند که برای حضور دستچین شده بودند. از این موارد گذشته، مبالغ هنگفتی تحتِ‌عنوان جایزه در آن شب‌ها، بین افراد حاضر تقسیم می‌شد که به‌نظر می‌رسید مبالغ قابلِ‌توجهی از‌سوی صدا و سیما هزینه شده است. در‌این‌صورت از جیب بیت‌المال، چه هزینه‌های زیادی در این رهگذر به هدر رفته است. بنابراین، اظهارنظر سریع و صریح تنی چند از مراجع عالیقدر و آیات عظام، باعث توقف مسابقاتی از‌این‌دست شد. اگر به‌یاد بیاوریم که در تمام کشورهای جهان پخش مسابقات ورزشی توسط صدا و سیما، به‌گونه‌ای‌ست که تلویزیون‌ و رادیو بابت اجرای آن باید به تیم‌های ورزشی یا فدراسیون‌های مربوطه حق پخش پرداخت کنند و این مورد رایج در دنیا، مورد قبول صدا و سیمای کشور ما نبوده و به‌نام صرفه‌جویی، از پرداخت چنین پول‌هایی در راه پخش، به ورزش تعلق نمی‌گیرد. چگونه است که برای ضبط و پخش برنامه‌های سرگرم‌کننده‌ای از‌این‌دست، صدا و سیما هزینه پرداخت می‌کند؟ اینجاست که تناقض در عمل هویدا می‌شود. امیدوارم صدا و سیمای کشور ما، با اختصاص بودجه‌هایی از محل پخش مسابقات ورزشی به فدراسیون‌ها و باشگاه‌های ورزشی، به یاری ورزش کشور همت بشتابد. بدیهی‌ست، اگر این هزینه‌ها در راه صحیح ورزش و تربیت‌بدنی، هزینه شود، نسلی زنده، پویا و سرشار از انرژی می‌توانند در کشور با کارایی بهتر، به فرهنگ عمومی خدمت بیشتری کنند.

ارسال دیدگاه شما

بالای صفحه