کد خبر:
190404
| تاریخ مخابره:
۱۴۰۰ يکشنبه ۳۰ خرداد -
08:14
سخن مدیرمسئول
ویژگی‌های انتخابات سیزدهمین‌دوره ریاست‌جمهوری
علی‌اکبر بهبهانی
این‌دوره از انتخابات ریاست‌جمهوری، دارای ویژگی‌هایی بود که آن‌را از تمامی ادوار گذشته مستثنا کرد؛ از‌جمله برخاستن موجی از مخالفت‌ها از‌سوی خارج و داخل با نیت عدم‌حضور حداکثری مردم در پای صندوق‌ها که توسط بلندگوهای خارجی، پوشش فراوان داده شد. این امواج با کمک شبکه‌های مجازی، ابعاد وسیع گرفت و تا توانستند برای عدم‌حضور، بر طبل کوبیدند. مورد مهم و درخورتوجه در‌این‌دوره از انتخابات ریاست‌جمهوری، رقابت بین اصول‌گرایی و اصلاح‌طلبی نبوده؛ چرا‌که اصلاح‌طلبان توان و ارزش و طرفدارانی نظیرِ دوره‌های یازدهم و دوازدهم را ندارند. همین‌طور انشقاق طرفداران آنان که یکپارچگی گذشته را نداشتند، بسیاری از آنان، غیرمستقیم و مستقیم عدم‌حضور فعال خود را در انتخابات؛ آن‌هم به‌بهانه عدم‌احراز صلاحیت چهره‌هایی همچون تاجزاده، جهانگیری و حتی لاریجانی، بی‌رغبتی خود را رسماً اعلام کردند؛ همچنان‌که احمدی‌نژاد (رئیس‌جمهوری دوره‌های نهم و دهم)، به‌علت عدم‌تائید حضور توسط شورای نگهبان، صراحتاً اعلام کرد در انتخابات شرکت نمی‌کند و طرفداران خود را هم توصیه به حضور در صحنه نکرد. تفاوت دیگری که انتخابات ریاست‌جمهوری با همه ادوار گذشته داشت، استفاده از ویژه‌برنامه‌های مکتوب، پوستر و چسباندن عکس‌های کاندیداها در معابر بود که جای خود را به تعدادی ستاد انتخاباتی با بنرهای بزرگ و عکس کاندیدا داده بود؛ درنتیجه، از کثیف‌شدن ساختمان‌ها جلوگیری به‌عمل آمد؛ اما یک ابزار بسیارقوی به‌نام «شبکه‌های مجازی» با صدها‌هزار مخاطب، در‌این‌انتخابات، نقش مهم اطلاع‌رسانی را عهده‌دار شدند. ازآنجاکه در اقصی‌نقاط کشور؛ حتی در روستاهای صعب‌العبور و کوهستان‌ها نیز تلفن‌همراه به‌سادگی در دست همه اقشار وجود دارد، هر‌یک از نامزدهای ریاست‌جمهوری و حتی شورای اسلامی شهرها، باتمام‌توان از این پتانسیل قوی و مؤثر برای معرفی خود و تبلیغات انتخاباتی بهره بردند و صد‌البته از میهمانی‌ها، سفره بر‌پا‌کردن‌ها، دادن کادو و هدیه به مردم خبری نبود که خوشبختانه به سلامت انتخابات به‌نحو بارزی افزود. امکان استفاده از تریبون صدا‌و‌سیما برای همه کاندیداها یکسان بود و در مناظره‌ها نیز همچون دوره‌های نهم و دهم انتخابات ریاست‌جمهوری، داستان «بگم‌بگم» و هتک‌حرمت یکدیگر وجود نداشت؛ و با وجود انتقاد از هم، از تهمت و افترا خبری نبود. دو،سه موردی هم که به‌نوعی توهین به‌حساب آمد، خلاصه شده بود در نوع و جعلی‌بودن مدارک تحصیلی که باز در نهایت ادب و رعایت حرمت فردی، صورت گرفت که آن‌را باید ادامه دموکراسی دانست. به‌هر‌جهت آرزو می‌کنیم که در کشور ما نیز مثل جوامع پیشرفته، احزاب پای بگیرند تا رقابت میان احزاب باشد؛ نه افراد تا از‌طریق تحزب‌گرایی، اقشار بیشتری از مردم دراین‌امر حضور فعال‌تری داشته باشند. درصورت تحقق این امر خوب، احزاب در برابر ملت مسئول شناخته می‌شوند. در‌این‌حالت، به‌جای پاسخگویی فردی، پاسخگوی مطالبات مردم باید رئیس حزب باشد. به‌هرحال با وجود شیوع گسترده ویروس کرونا، مردم وظیفه‌شناس با حضور در پای صندوق‌ها، آرای خود را به‌نفع کاندیدای خود به صندوق ریختند.