نهار: کنسرو ماهی؛ 64هزارتومان!

امروز هم از گرانی و عدم‌تأمین معیشت برای بسیاری از مردم نجیب، مسلمان و وطن‌پرست کشورمان سخن بسیار دارم. ذکر مطالبی ازاین‌دست‌که در اصطلاح به آن «نقد» می‌گویند؛ به‌این‌امید است که توسط مسئولین خدمتگزار کشورمان، بیشتر مورد‌توجه قرار گیرد و برای رفع این مشکل فراگیر، هر‌چه‌سریع‌تر اقدام شود. سه‌قلم از مواد غذایی، معمولاً غذای غالب افرادی بوده که زیرخط فقر قرار داشتند و خانواده‌های ضعیف ازنظر اقتصادی، چه‌بسا قوت غالبشان اقلامی ازجمله نان و پنیر، تخم‌مرغ و کنسرو تن ماهی بود که با خوشحالی و شکرگزاری به درگاه قادر هستی‌بخش، روزگار را با همین خوراک،‌ بی‌گله و شکایت می‌گذراندند؛ اما چه می‌شود کرد که فشارهای اربابان زورگوی جهانی که خلق‌و‌خو و عادت آنان استعماری و استثمار است، باعث شده که با چماق تحریم، نیات پلید خود را برای وابسته‌کردن کشور سرفراز ایران، آشکار کنند و روزگار خوش ملت ما را به‌زعم و خیال باطل خود، ناخوش کرده‌اند. اینک گذری به اتفاقاتی‌که دراثر این تحریم‌های ناصواب بر مردم ما واقع شده انداخته و بخشی‌ازآن‌ها را به‌تفصیل بررسی می‌کنیم. صدها‌سال است که وقتی مهمانی را دعوت می‌کردیم، اصطلاحاً و با شکسته‌نفسی، دوست و آشنا را برای صرف لقمه‌ای نان و پنیر دعوت می‌‌کردیم؛ چراکه شاید می‌خواستیم درظاهر، ارزان‌ترین ماده غذایی را پیشکش کنیم؛ اما متأسفانه این‌روزها، پنیر بی‌کیفیت و در اصطلاح بچه‌ها پنیر گچی را باید در یک‌بسته 500گرمی به‌قیمت 20هزارتومان خریداری کنیم. حال‌آنکه تا سه‌سال‌پیش، پنیر باکیفیت‌تر از این برندها را در هر بسته 500گرمی به‌مبلغ هفت‌هزارتومان خریداری می‌کردیم؛ این تغییر، نشان از افزایش قیمت یک کالای پرمصرف تا 300درصد دارد؛ یعنی قدرت خرید اقشار فرودست به یک‌سوم تقلیل پیدا کرده است. حال اگر مصرف پنیر یک خانوار چهارنفری را حتی برای دو وعده غذایی درنظر بگیریم، مصرف پنیر ماهانه با نان این خانواده در هر‌ماه به یک‌میلیون‌تومان می‌رسد. درمورد یک‌وعده غذایی ساده، به‌نام کنسرو ماهی، اگر برای یک‌نوبت در روز سرو شود، هر وعده غذایی آن همراه با نان 64هزارتومان خواهد شد که درطول یک‌ماه 30روزه، یک‌میلیون و 900هزارتومان برآورد می‌شود؛ یعنی جمع همین دوقلم مصرفی در ماه حدود سه‌میلیون‌تومان هزینه خواهد داشت. حال اگر درنظر بگیریم که حقوق یک کارگر براساس قوانین وزارت کار و تأمین اجتماعی 5/3میلیون‌تومان باشد، برای یک خانواده چهارنفره هزینه اجاره، بیماری، سرویس رفت‌و‌آمد، هزینه تحصیل بچه یا بچه‌ها و هزینه سایر خدمات، چون آب‌وبرق و گاز و تلفن را اضافه کنیم، یک حقوق‌بگیر با این درآمد ماهانه، نه‌تنها زیر خط فقر قرار دارد؛ بلکه می‌توان آن‌را در حد فلک‌زده و بی‌خانمان قلمداد کرد. بدیهی‌ست؛ اگر طبقه کارگر روزمزد به‌خصوص کارگران ساختمانی را مورد تجزیه‌و‌تحلیل قرار دهیم، این‌قبیل مشاغل که به‌علت فعالیت سخت و سنگین بدنی، انرژی فراوانی از دست می‌دهند، دل‌خوشی آنان صرف غذایی به‌نام نان و تخم‌مرغ در نوبت نهار بود که با صرف یک قرص نان و دوعدد تخم‌مرغ، ‌نهایتاً صرفه‌جویی سیر می‌شدند. این‌عده که همیشه سیردل هستند و هیچ‌گاه از روزگار شکوه نمی‌کنند، این‌روزها باید نان و تخم‌مرغ را با 10هزارتومان تهیه کنند که طی ماه، 300هزارتومان هزینه برایشان به‌همراه خواهد داشت. اگر هزینه این کارگر را با سه وعده غذاهای معمولی چون کنسرو ماهی و نان و پنیر سرجمع بزنیم، این‌افراد بسیار ضعیف‌تر از کارگران بیمه‌شده تأمین اجتماعی هستند. با تمام این سختی‌ها و رنج‌ها، مردم کشور ما همیشه راضی به رضای خداوند مهربان بوده و گرسنگی و تشنگی باعث نمی‌شود که این مردم ناراضی شوند و خدای‌ناکرده به خواست ابرقدرتان به‌ویژه آمریکا، حتی ابراز نارضایتی کنند؛ درنتیجه آرزوی معاندین و دشمنان کشور ما برای ابراز مخالفت با مسئولین را باید به گور ببرند؛ چرا‌که ملت ایرانی، درطول‌تاریخ به دنیا ثابت کرده‌اند که همواره تابع قوانین و اوضاع کشور؛ به‌خصوص در مواقع مشکلات هستند.