ناتوانی عملی اسرائیل از هر‌گونه تهاجم نظامی

اظهارات مکرر مقامات اسرائیلی درباره گزینه نظامی علیه ایران میزان ناتوانی اسرائیل در قبال تهران را نشان می‌دهد. همچنین از فقر گزینه‌های نظامی اسرائیل خبر می‌دهد؛ زیرا از مفهوم نادرستی درباره هم‌زیستی در منطقه سرچشمه می‌گیرد. این مفهوم نزد اسرائیل انحصار سیطره و محقق‌ساختن سیطره براساس قدرت مطلق است. به‌گزارش دیپلماسی ایرانی؛ اسرائیل یک دولت دارای سیطره و برتری‌ست و کسی نمی‌تواند این‌مسئله را انکار کند؛ اما این سیطره باعث نمی‌شود اجازه داشته باشد به‌سمت همه اسلحه بگیرد و آن‌ها را تهدید کند. این تمایل برای سیطره مطلق اساس درگیری میان اسرائیل و ایران است؛ زیرا ایران به محقق‌ساختن معادله توازن اتمی در خاورمیانه نزدیک شده است. سیطره مطلق راهی برای هم‌زیستی نیست. اسرائیل ازطریق توافقی نانوشته با حزب‌الله لبنان توانسته به این هم‌زیستی در مرزهای شمالی خود دست یابد؛ اما هنوز نتوانسته است با ایران به هم‌زیستی برسد. اسرائیل از حضور نیروهای سپاه و گروه‌های محلی وابسته‌به‌آن در سوریه، عراق و غزه می‌ترسد. اسرائیل می‌داند قبل‌ازاینکه به هرگونه عملیات نظامی علیه تأسیسات اتمی ایران فکر کند، در درجه اول باید طرحی را برای خنثی‌کردن این نیروهای شبه‌نظامی تدوین کند؛ زیرا حضور آن‌ها باعث می‌شود اسرائیل در تیررس موشک‌های آن‌ها باشد. فراتر اینکه، خنثی‌نکردن این نیروها باعث می‌شود اسرائیل درمعرض یورش نیروهای استشهادی باشد. در محاسبات اسرائیل همچنین باید مسئله حمله مشابهی مدنظر قرار گیرد که احتمالاً درصورت حمله به برنامه اتمی ایران درمعرض آن قرار خواهد گرفت. واقعیت این‌است‌که صحبت از گزینه نظامی اسرائیل علیه ایران آسان است؛ اما محقق‌ساختن آن مسئله‌ای بسیاردشوار است و گمان نمی‌کنم (نویسنده) نقشه کنونی توزیع قدرت در خاورمیانه با وجود برتری اسرائیل به رهبران اسرائیلی اجازه اقدام نظامی راهبردی‌ای را بدهد که عملاً ایران را از دستیابی به سلاح اتمی بازدارد. گزینه‌های اسرائیل علیه ایران محدود است و تاکنون پلن الف یا ب دراختیار ندارد. شاید آزمودن روش‌های دیپلماتیک بهتر برای دستیابی به همزیستی با ایران «هسته‌ای» یا «غیرهسته‌ای» برایش آسان‌تر باشد. در اسرائیل این باور وجود دارد که مسئله دستیابی به سلاح اتمی در ایران، مسئله مرگ و زندگی برای حکومت است. این باور بر نگرانی تهران پس از ورود نیروهای آمریکا به افغانستان و بعد عراق مبتنی‌ست؛ اما دراین‌ارزیابی واقعیت بلندپروازی تاریخی انقلاب ایران برای رهبری خاورمیانه یا حداقل شیعیان آن؛ ازجمله شیعیان موجود در کشورهای سنی مانند عربستان نادیده گرفته می‌شود. همچنین این واقعیت نادیده گرفته می‌شود که ایران باور دارد ولایت شرعی‌اش بر تمام شیعیان جهان اسلام امتداد می‌یابد؛ همان‌طورکه اسرائیل باور دارد بر تمام یهودیان جهان، ولایت دارد. راهبرد هسته‌ای ایران واضح است و هدف آن، دستیابی به تکنولوژی هسته‌ای بدون محدودیت است. کسی نمی‌تواند امتی را از حق دستیابی به علم و فناوری پیشرفته بازدارد؛ به‌ویژه اگر اراده سیاسی برای آن موجود باشد. اسرائیل اعتراف می‌کند که تا الآن نتوانسته است این اراده را در ایران از میان ببرد. به‌همین‌خاطر عملیات خرابکارانه و ترورها تنها باعث بیشترشدن این اراده شده است. باید گفت؛ ایران از زمان امام‌خمینی‌(ره) تاکنون برای ساخت سلاح اتمی تلاش نکرده است. بااین‌وجود، اگر فتوای شرعی دراین‌زمینه صادر شود که ساخت سلاح اتمی نیاز ضروری برای محافظت از خود تلقی شود، این‌اقدام صورت می‌گیرد؛ اما برای دفاع‌ازخود؛ نه حمله به دیگران. 
بسیاری در اسرائیل اعتراف می‌کنند که آمریکا امروز درمقایسه‌با قبل از 2018 در ضعیف‌ترین وضعیت خود درراستای مقابله با ایران قرار دارد و دراین‌زمینه نتانیاهو را به‌خاطر خروج آمریکا از توافق هسته‌ای سرزنش می‌کنند. آنچه بسیاری در اسرائیل درک نمی‌کنند این‌است‌که ضعف موضع آمریکا در قبال ایران درباره اسرائیل نیز صدق می‌کند. سخنان «نفتالی بنت» درباره اقدام نظامی علیه ایران جدید نیست و نتانیاهو نیز این سخنان را زده بود؛ بدون‌اینکه کاری انجام دهد. درباره راهبرد مقابله با تهدید ایران و تعریف نقطه بی‌بازگشت که حمله به ایران را ضروری می‌کند، در اسرائیل توافق نظری وجود ندارد. تمام‌کاری که دستگاه امنیت و اطلاعات اسرائیل انجام می‌دهند تلاش برای ازکارانداختن برنامه اتمی ایران ازهرطریقی‌ست؛ اما پیشرفت ایران در مقابل این‌عملیات به‌ویژه درزمینه غنی‌سازی و ساخت سانتریفیوژهای سریع شکست این‌عملیات را در محقق‌ساختن اهدافش نشان می‌دهد. در داخل اسرائیل کسانی وجود دارند که دستیابی ایران به سطح غنی‌سازی 90درصدی را کم‌اهمیت می‌دانند تازمانی‌که این کشور تکنولوژی ساخت سلاح اتمی را ندارد. «ژنرال گادی آیزنکوت» با این نظر موافق است. او برخلاف نظر نخست‌وزیر و رئیس کنونی ستاد نیروهای مسلح باور دارد تهدید ناشی از ایران تهدید موجودیتی نیست؛ حتی اگر بتواند اورانیوم را در سطح 90درصد غنی کند. موضع اسرائیل به‌صورت کلی ضعیف‌تر از آن‌است‌که گزینه نظامی راهبردی علیه برنامه هسته‌ای ایران در زمان حاضر اتخاذ کند؛ اما مجموعه ابزارهایی دراختیار دارد که می‌تواند بااستفاده‌از آن‌ها این‌برنامه را از کار بیندازد.