تصادفات نوروزی و تولیدات داخلی

بیش از 80‌سال است که در تعطیلات نوروزی، مردم کشور و آنانی که دارای یک وسیله‌نقلیه یا خودرو هستند، ایام نوروز و تعطیلات آن‌را موهبتی می‌دانند تا پس از یک‌سال تلاش و کار و کوشش، برای تمدد اعصاب، از این اوقات فراغت استفاده بهینه کرده و به دامن طبیعت پناه برند. در گذشته‌ها و به‌خصوص قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، مقصد این مسافران، خوزستان، فارس و اصفهان بود که بیش از 75درصد مسافران نوروزی، این‌مسیر را طی طریق می‌کردند و استان‌های شمالی به‌خصوص گیلان، مازندران و گلستان مقصدی بود که در تابستان‌ها از آن استقبال می‌شد؛ اما به‌مرور از شمار مسافران استان‌های جنوبی کاسته شد و تقریباً مقصد نهایی برای همه ایام تعطیل، استان‌های شمالی شده است؛ به‌نحوی‌که بیش از شش‌میلیون گردشگر در ایام نوروز 1401، سه استان مازندران، گیلان و گلستان را برگزیده و آن‌را گرامی می‌دارند و چون چنین شده است، میزان تصادفات جاده‌های این استان‌ها، ده‌ها‌برابر بیش‌ازگذشته شده است؛ تا‌جایی‌که آمارهای نه‌چندان‌موثق، نشان از 1000 تصادف داده است که در آن، صدها‌نفر کشته و هزاران‌نفر مصدوم شده‌اند. اگر بخواهیم صادقانه، عامل اصلی تصادفات را نام ببرم، به‌یقین کیفیت تولیدات داخلی اتومبیل‌های دو شرکت ایران‌خودرو و سایپا، نقش اصلی را در این‌همه تصادف منجر به قتل، برعهده داشته‌اند. اگر از افزایش جمعیت تا حد دو‌برابری پس از پیروزی انقلاب و چندین‌برابری مسافرت‌ها بگذرم، باید پیکان انتقاد را به‌سوی خودروهای بی‌کیفیت وطنی نشانه بروم. در گذشته که در کشور فقط کارخانه و شرکت عظیم ایران‌خودرو، با توان صد‌درصدی به تولید پیکان می‌پرداخت و تقریباً «پیکان» یک نشان ملی شده بود، ساخت فنی و استاندارد و استحکام آن بسیاربیشتر از تولیدات دهه اخیر بوده است؛ گو‌اینکه مردم و به‌خصوص روزنامه‌ها، از این تولید با نام اتومبیل‌های قوطی‌های روغن‌نباتی یاد می‌کردند؛ اما همین پیکان، در تصادف با سایر وسایل‌نقلیه، آسیب کمتری می‌دید و حتی به بسیاری از کشورها صادر می‌شد. پس چه شده است که تولیدات وطنی با قیمت‌های نجومی و بدون کیفیت، تمام کشور را دربرگرفته و هرگاه تصادفی صورت می‌گیرد، تولیدات دو کارخانه وطنی، به‌شکل آهن‌پاره درمی‌آیند و قربانیان زیادی ازاین‌راه به جامعه کشور ما تحمیل می‌‌شود؛ تا‌جایی‌که حدود 20هزار تصادف در سال در کشور عزیزمان، به امری عادی تبدیل شده است؛ اما هرگز اراده‌ای برای برون‌رفت از این داستان معمول نمی‌شود. کار به جایی رسیده است که سردار کمال هادیانفر؛ رئیس‌پلیس راهنمایی و رانندگی کشور که یکی از چهره‌های مهم و موفق حوزه اجتماعی در سال 1400 بوده است، ناچار شده که رسماً اعلام کند خودروهای وطنی بی‌کیفیت هستند و حتی پیشنهاد داده که از شماره‌کردن این‌قبیل خودروها، خودداری شود. ایشان معتقد است که به هنگام تصادفات، ایربگ‌های 97درصد این خودروها به‌علت نقص فنی، کار نمی‌کند و ترمزهای ABS آن نیز بسیار نامرغوب است؛ تا‌جایی‌که وقت ترمز، ماشین ده‌ها‌متر کشیده می‌شود. ظاهراً از‌نظر فنی و استاندارد باید در تصادفات بالای سرعت 15‌کیلومتر‌در‌ساعت، ایربگ‌ها باز شود که چنین نبوده است. باز‌هم از این تولیدات سخن خواهیم گفت.