سیاست کرونایی: یک بام و دو هوا

به‌راستی باید قدردان پیشینیان و بزرگان گذشته بود که بسیاری از سخنان آنان آن‌قدر گهربار بوده که قرن‌ها بعد‌از‌آن هنوز سخنانی پندآموز و باارزش است و بسیاری‌ازآن‌ها در گذر زمان به‌عنوان الگویی برای رفتار و منش زندگی در دوره‌های مختلف عینیت یافته است. به‌جرئت می‌توان گفت؛ کشور ما درزمینه‌های آموزشی و پندآموزی در جهان سرآمد است که شاید نشان از نبوغ و کاردانی مردم این خطه دارد. ازجمله ضرب‌المثل «قربان روم خدا را/ یک بام و دو هوا را» که این‌روزها باید برای مسائل بهداشتی و به‌ویژه وزارت بهداشت‌و‌درمان و آموزش پزشکی و ستاد ملی مبارزه با کرونا بارها آن‌را تکرار کرد که چرا درمورد کرونا، یک سیاست اصولی و منطقی معمول نمی‌شود؟ در آغاز که کرونا وارد کشور شد، بلافاصله به مردم اطلاع‌رسانی نشد و زمانی‌که به وضعیت قرمز رسیدیم، مردم ایران آگاه شدند و همین‌امر صدمات جانی و مالی زیادی را به مردم عزیز ما تحمیل کرد. سپس درمورد مبارزه با آن و پیشگیری جدی برای عدم شیوع بیشتر، اقدام قابل‌قبولی صورت نگرفت و در وهله بعدی برای تهیه واکسن، به‌امید تولید داخلی آن، مدت‌های زیادی را از دست دادیم که اگر کارشناسانه به آن نگاه می‌شد، شاید حدود 150هزار‌نفر جان‌باخته نداشتیم. در شهرهای مختلف، یکسان با کرونا برخورد نشد و به‌همین‌علت حدود 40میلیون‌نفر از مردم مبتلا به این ویروس شدند که حد تخمین ضررهای مالی و معنوی آن قابل‌سنجش و اندازه‌گیری نیست. عملاً می‌دیدیم و می‌شنیدیم که بسیاری از مهمانی‌ها، عزاداری‌ها، مجالس شادی و ترحیم، در اغلب شهرهای ایران بی‌‌وقفه در جریان است و این‌روزها اوج نگاه دوگانه توسط ستاد ملی مبارزه با کرونا به‌چشم می‌خورد. درمورد مسابقات ورزشی به‌خصوص فوتبال که در هوای آزاد در جریان است نیز نگاه‌های مختلفی وجود دارد. برای دو باشگاه پرطرفدار، در یکی، دو مورد، مسابقه با حضور بیش از 20هزار‌نفر برگزار شده؛ اما در شهرستان‌های دیگر با شدت‌وحدّت از ورود تماشاگران جلوگیری می‌شود. در سالن‌های ورزشی و عروسی و رستوران‌ها نیز که پنداری کرونا ریشه‌کن شده است؛ همه درکنارهم می‌نشینند و آن‌را جریانی عادی دانسته و از آن جلوگیری نمی‌کنند. مترو و اتوبوس‌ها، مملو از جمعیت است و بااینکه امکان زیادی برای ابتلا وجود دارد، بدون درنظرگرفتن بسیاری از فاکتورهای ضروری آزادانه در تردد هستند و تمام این‌موارد عادی انگاشته می‌شود؛ اما با کمال تعجب مدارس و دانشگاه‌ها را حضوری و اجباری درنظر گرفته‌اند که بیم آن می‌رود؛ کودکان دانش‌آموز که شش‌ساعت از روز را باید در کلاس‌های مسقف و آن‌هم بدون هوای سالم برگزار ‌کنند، درمعرض بیش‌تر این ویروس قرار گرفته و خدای‌نکرده گرفتار شوند. دستوری که صرفاً باری‌به‌هر‌جهت بوده و مراکز آموزشی برای خالی‌نبودن عریضه، صادر کرده‌اند؛ یعنی دانش‌آموزی که دو‌سال به‌صورت غیرحضوری آموزش دیده است، برای یک‌ماه آخر سال تحصیلی و آن‌هم در خردادماه و با هوای گرم کلاس‌ها و اجبار در حضور، به‌اصطلاح آموزش خواهد دید که متأسفانه، هم‌زمان شده است با ایام نوروز و درشرایطی‌که حتی ماسک هم دیگر اهمیت و لزوم خود را بین افراد از دست داده؛ که به‌عقیده من نویسنده، درچنین‌شرایطی این اجبار برای حضوری‌شدن مدارس و دانشگاه‌ها، یعنی نوعی انتحار که ما به‌دست خود و با اراده، فرزندانمان را به‌سمت خطر سوق می‌دهیم؛ درنتیجه سیاست یک بام و دو هوا را خود ایجاد کرده‌ایم و هیچ‌کس در آن نقشی نداشته است. در‌حال‌حاضر بیش از 35 شهر دوباره قرمز شده‌اند که عامل آن نه تحریم است و نه خارجی‌ها در آن نقش داشته‌اند. باید مسئولین با قضیه کرونا جدی و دقیق برخورد کنند و از شل‌کن، سفت‌کن‌ها بپرهیزند و مردم نیز همچنان این بیماری را جدی بگیرند و همگان برای سلامتی جامعه بیشتر از منطق خود پیروی کنند و نه از احساس.