آخرین خبرها
خبرهای پربیننده
همواره عاشق نقش‌های پیچیده و سخت بوده‌ام
کد خبر: 291891 | تاریخ مخابره: ۱۴۰۱ سه شنبه ۱۴ تير - 04:00

یلدا عباسی؛ بازیگر نمایش «بی‌چرا زندگان»:

همواره عاشق نقش‌های پیچیده و سخت بوده‌ام

«بی‌چرا زندگان» نوشته لیلی عاج و با کارگردانی الهام شعبانی و تهیه‌کنندگی حمیدرضا علی‌نژاد، تا ۱۷ تیرماه ساعت 20 در سالن قشقایی (تئاترشهر) میزبان مخاطبان است. در‌این‌‌‌اثر، یلدا عباسی، ساناز نجفی، حدیث میر‌امینی، حمیدرضا محمدی، آیه کیان‌پور، توماج دانش‌بهزادی و سمیه برجی ایفای نقش می‌کنند. این نمایش در‌مورد زندگی یک خبرنگار و اتفاقاتی‌ست که به‌صورت روزمره برایش می‌افتد. با یلدا عباسی؛ از بازیگران نمایش «بی‌چرا زندگان» به‌گفت‌وگو نشسته‌ایم.

یلدا عباسی؛ بازیگر نمایش «بی‌چرا زندگان» بااشاره‌به‌اینکه سال‌هاپیش در نمایشی باعنوان «من چه جوری ممکنه یک پرنده باشم؟» به‌کارگردانی روح‌الله جعفری؛ با الهام شعبانی آشنا شد، افزود: «این آشنایی موجب شد در نمایش خواب زمستانی اثر لیلی عاج، با خانم شعبانی همکاری مجدد داشته باشم». این بازیگر که در جشنواره تئاتر فجر توانسته با ایفای نقش در نمایش «کمیته نان» برنده جایزه بازیگری شود، بااشاره‌به‌اینکه از روز نخستی که بازی در نقش «رزیتا» دراین‌اثر به او پیشنهاد شده است، با الهام شعبانی در مقام کارگردان و لیلی عاج در مقام نویسنده درحال‌گفت‌وگو بوده است، افزود: «با نویسنده و کارگردان اثر پیرامون این نقش بحث‌های بسیار کردیم. این نقش، برایم جالب و چالش‌برانگیز بوده و ارتباط خوبی با آن برقرار کردم». وی که در نمایش «به ‌وقت تهران» به‌کارگردانی الهام شعبانی نیز حضور داشت؛ که این اثر به‌اجرا نرسیده، بااشاره‌به‌اینکه کاراکتر «رزیتا فلاحی» از شخصیت او بسیاردور است، افزود: «فلاحی، خبرنگاری متفاوت و از شخصیت‌ کلیشه‌ای خبرنگارانی که در نمایش‌های متفاوت، شاهد حضورشان بوده‌ایم، بسیاردور است و این موجب شد احساس کنم این نقش برای من است؛ زیرا همواره عاشق نقش‌های پیچیده و سخت بوده‌ام». وی وجود دو بیماری «صدا‌بیزاری» و «زبان‌پریشی» در وجود این شخصیت را از مهم‌ترین ویژگی‌های «رزیتا فلاحی» خواند و بابیان‌اینکه وجود این دو ویژگی، دقیقاً برخلاف ویژگی‌هایی‌ست که یک خبرنگار باید در وجود خویش داشته باشد، افزود: «یک خبرنگار باید بتواند از قدرت کلمات استفاده کند و این ویژگی‌ها در وجود این شخصیت، موجب شد که بفهمم با نقش بسیارعجیبی روبه‌رو هستم و برایم جذاب شد و انتخاب این نقش برایم جذاب‌تر». عباسی بااشاره‌به‌اینکه داستان‌های جاری در «بی‌چرا زندگان»، روایت‌هایی هستند که در واقعیت اتفاق افتاده‌اند و برمبنای واقعیت شکل گرفته‌اند، اظهار کرد: «این‌ها قصه‌هایی هستند که در جامعه ما کم نیستند و همین‌امر موجب می‌شود مخاطبی که نمایش ما را می‌بیند، با قصه ما بیگانه نباشد؛ بدان‌معنا‌‌که مخاطب نمایش بی‌چرا زندگان با داستان‌هایی از زندگی خود مواجه می‌شود که با آن‌ها بیگانه نیست». این بازیگر تئاتر باتأکیدبر‌اینکه مخاطب این اثر، نهایتاً کسی‌ست که یا روایات جاری در آن‌را تجربه کرده یا آن‌ها را از اطرافیانش شنیده است، افزود: «یکی از روایات جاری در ‌اثر این‌است‌که ما تأثیرات کلامی خود را در زندگی نادیده گرفته؛ و ناخودآگاه و به‌گونه‌ای‌که خودمان متوجه آن باشیم، انسان‌های اطراف خویش را می‌رنجانیم». وی مشکلات موجود در جامعه را ریشه‌ای برشمرد و بابیان‌اینکه امروز به‌خوبی می‌توانیم آیینه‌ای از مشکلات اجتماع را در اِشِلی بسیارکوچک‌تر به‌نام «خانواده» ببینیم، تأکید کرد: «اگر بخواهیم به این برسیم که مخاطب پس از دوران پایان کرونا، از تئاتر مانند قبل حمایت کند، به تولید آثاری باکیفیت و درخور مخاطب تئاتر نیاز داریم و هرچقدرکه دست به تولید اجراهایی باکیفیت‌تر بزنیم، مخاطب بیشتری را جذب خواهیم کرد». بازیگر «بی‌چرا زندگان» بابیان‌اینکه دوران کرونا، موجب شد تا مخاطبان تئاتر کمتر به سالن‌ها ورود کنند و به‌تبع‌آن در زمانی خاص، جامعه تئاتری ما نیز از این رخداد مهم متضرر شد، یادآور شد: «باید بکوشیم در مخاطب تئاتر اعتمادسازی کنیم؛ زیرا مخاطب با سالن‌های تئاتر قهر نکرده؛ بلکه تنها ‌دنبال نیاز خود است که بیاید و به دیدن نمایشی بنشیند که از دیدنش لذت ببرد؛ بنابراین، باید این اعتمادسازی با تولید آثار باکیفیت انجام شود که مخاطب مجدداً جذب تئاتر شود و از آثار باکیفیت، حمایت کند».
عکس: بابک حقی

امیر پارسائیان‌مهر

ارسال دیدگاه شما

بالای صفحه