فوتبال یا ترشی هفت‌بیجار؟!

داستان هزارو‌یک‌شب پایان گرفت؛ اما هنوز فوتبال ما درست نشده است. در این فوتبال باری‌به‌هر‌جهت که هر گوشه‌اش یک مسئله و ده‌ها اماواگر دارد، این‌روزها، وضعیت اسفباری حکم‌فرما شده است. رئیس فدراسیونی که غیرفوتبالی و حتی غیرورزشی بود، ناگهان کاندید می‌شود و با آرای حداکثری در شرایطی انتخاب می‌شود که در آن انتخابات حتی فوتبالیست تیم ملی هم حاضر نمی‌شود رأی خود را به یک فوتبالی بدهد که این‌ماجرا درنوع‌خود، بی‌نظیر اگر نباشد، لااقل کم‌نظیر است. این رئیس منتخب از قدرت و صلابت و داشتن اسپانسرهای میلیاردی که آورده مالی زیادی را به فوتبال تزریق می‌کنند خبر می‌دهد؛ اما پس از شش‌ماه معلوم می‌شود که وعده از نوع توخالی‌ست. عجیب‌تر‌از‌آن اینکه مدتی بعد، هیئت‌رئیسه‌ای که شخص رئیس، عامل انتخابشان بوده است، در یک چرخش 180‌درجه‌ای و در یک جلسه، او را عزل می‌کنند و کمیته اخلاق فدراسیون هم این حرکت را تائید می‌کند. شاید یکی از کارهای خوب این رئیس فدراسیون، انتخاب یک سرمربی فوتبالی به‌نام اسکوچیچ بود که چند‌سالی‌ست در ایران کار می‌کند و هدایت تیم ملی فوتبال را برعهده او گذارد. اسکوچیچ مانند مربیان خارجی قبلی، طاقچه‌بالا نگذاشت و با بی‌ادعایی و صادقانه کار کرد و با به‌دست‌آوردن نتایجی که مربیان پرادعای قبلی از انجام آن قاصر بودند؛ درحالی‌که دستمزدی چند‌برابر او دریافت کردند، کارنامه قابل‌قبولی ارائه داد. او در هشت مسابقه متوالی با تیم‌های هم گروه، مسابقات را با پیروزی پشت‌سر گذاشت و تیم ملی ما را سرفرازانه، راهی مسابقات جهانی ‌کرد؛ اما باز‌هم این مربی، نه مصاحبه کرد، نه از کمبود امکانات ناله کرد و نه با شأن کشور ما بازی کرد؛ اما در‌حالی‌که باید قدردان یک چنین مربی نجیب و کاملاً در خدمت فدراسیون می‌بودیم، افرادی شروع کردند پوست خربزه را به زیر پای او گذاشتن و تضعیف موقعیت او؛ یعنی باز دست‌های به‌اصطلاح نامرئی اما به‌نام کمیته فنی فدراسیون، دورهم جمع ‌شدند و به‌زعم خودشان، بی‌کفایتی این مربی را اعلام کرده و عزل او را تصویب کردند. هیچ مصلحی هم پادرمیانی نکرد که ای فوتبالی‌ها، چقدر ناشناس و ناسپاس هستید و همان‌طوری‌که بارها گفته‌ایم، چقدر زور گذشته خود را فراموش می‌کنیم و عدالت را قربانی می‌کنیم تا به امیال نه‌چندان‌اصولی خود دست پیدا کنیم و مدت کمی را که تا انجام مسابقات جهانی داریم، برای تسویه‌حساب‌های داخلی به‌راحتی آب‌خوردن، فرصت‌سوزی می‌کنیم. این‌رویه نه‌تنها پسندیده و زیبنده مرام و مسلک ما ایرانی‌ها نیست؛ بلکه خلاف این جریان را ثابت می‌کند که ما همیشه در دنیا به قدرشناسی شهره هستیم پس چه می‌شود که به ناگهان طی دو‌هفته، چند فوتبالیست تیم ملی، با توطئه و نقشه‌کشی، خواستار عزل این مربی خوش‌نام می‌شوند و کاری می‌کنند که هنوز در ورزش ما به‌خصوص فوتبال، بازیکن‌سالاری باب است و چند‌نفر که کارشان باید در خدمت مربی بوده باشد، علیه او اقدام می‌کنند. به‌یقین اگر در کشور دیگری چنین موردی حادث شود، بلافاصله این‌افراد را از تیم ملی خط خواهند زد؛ چون در ورزش، اخلاقیات باید سرآمد باشد و این‌نوع برخورد از‌سوی بازیکنان، نامعقول و کاری هتاکانه است. درمورد کمیته فنی هم باید پرسید که ملاک عزل و نصب‌های شما چیست؟ فردی مربی شده است که همین تیم در بدو شروع مسابقات مقدماتی توسط مربی قبلی، دو باخت از عراق و بحرین حاصل کارش بوده است؛ اما اسکوچیچ هشت مسابقه متوالی را باقدرت برنده بوده است. ما و فدراسیون ما، بااین‌کار بدجوری خودمان را ملعبه دست دیگران کردیم و در‌حالی‌که فوتبال ما، با مسئولین موقت فعلی، هنوز سر‌در‌گریبان است و بی‌برنامگی و بلاتکلیفی مسئولان ورزشی، میلیون‌ها هوادار فوتبال کشور را که دل در‌گرو آوازه بلند افتخارات کشورمان در صحنه‌های جهانی دارند، از هم‌اکنون ناامید کرده است؛ و بدیهی‌ست که این جوانان حرکت عجیب و نامعقول فدراسیون را در مظان اتهام افکار عمومی قرار داده‌اند. خداوند آخر و عاقبت همه ما را ان‌شاءالله ختم به خیر کند. آمین.