کد خبر:
291948
| تاریخ مخابره:
۱۴۰۱ شنبه ۱ مرداد -
00:29
سخن مدیرمسئول
پوشش ضعیف بیمه تأمین اجتماعی و خدمات درمانی
علیاکبر بهبهانی
وقتی خدمات بیمهای در جهان شکل گرفت، شاید اروپا و آمریکا در اینمورد جزو پیشقراولان آیندهنگری برای کارکنان دولتی و غیردولتی بودند که در آغاز تشکیل، فقط پوشش دو درمان را شامل میشد؛ هرچند که در کشورهای معدودی از طرفداران ایدههای کمونیستی، بیمه و خدمات آن، در شکل و محتوا تمام مردم را دولتی میپنداشتند و از مزایایی برخوردار بودند؛ تا اینکه بعدها با کمترشدن طرفداران سوسیالیستی و زندگی به این سبک، مردم در این کشورها از خدمات بیمهای کمتری بهرهمند شدند؛ بههرحال امروزه کمتر کشوری را میتوان یافت که فاقد خدمات بیمهای باشد؛ اما نوع و تنوع بیمهها آنقدر زیاد شده که دو کشور را هم نمیتوان یافت که نحوه خدماترسانی به بیمهشدهها در آنها شباهت کامل داشته باشند. اینروزها خدمات بیمهای از بیمه درمان به تمام زندگی تسری پیدا کرده است؛ کمااینکه بیمه عمر، بیمه حوادث، بیمه آتشسوزی و بیمه ماشین و وسایل زندگی و دهها مورد دیگر در کشورهای پیشرفته شکل گرفته است که کشور ما را باید در ردیف بیمهای مطلوب قلمداد کرد؛ چراکه بیمه جزئی از زندگی شده و حتی از بدو تولد تا مرگ و حتی پارهایازخدمات پسازمرگ هم مشمول بازماندگان بیمهشده نیز میشود؛ و بدینروی کشور ما هم در ردیف کشورهایی با بیمه مطلوب و قابلقبول محسوب میشود؛ اما متأسفانه در دوساله اخیر، بیمههای خدمات درمانی و تأمین اجتماعی و برخورداری از آن، آنقدر سخت و طاقتفرسا شده است که پارهایازمردم، با تمامی هزینههای گرانشده و شدت و سختگیری بیمهها، در هنگام مراجعه به این بیمهها و برای دریافت خسارت جزئی، عطای آنرا به لقایش بخشیده و از خیر آن میگذراند؛ بنابراین بسیاری از مردم، اولاً بیمههای تکمیلی خود را به جهت افزایش سهم پرداخت، توسط سازمانهای بیمهگذار حذف کردهاند؛ ازسویدیگر مقررات زائد و لزوم مراجعات متعدد بیمهشده به هنگام استفاده از خدمات بیمهای و استقبال کمتر مردم از طرح بیمه کردن خود، باعث اوضاع بد و نابسامان شرکتهای بیمهگر شده و به جهت اقتصاد بد، تعدادی از آنان ناچار به انحلال و برچیدن خدمات خود شدهاند که به سرگردانی بیمهشده میانجامد؛ اما دو نوع بیمه موجود در مورد درمان و دارو نیز خدمات خود را محدودتر کرده و هزینه کمتری به بیماران میدهند و وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی بهعلت وسعت و ابعاد گستردهاش مجالی ندارد تا حتی نظارت کامل بر این سازمانها داشته باشد؛ درنتیجه در بیمههای تکمیلی آن هرروز که میگذرد، سهم بیمهشده بیشتر و بیشتر شده است و ازسویدیگر، بسیاری از اقلام داروئی بهخصوص ویتامینها و آمپولهای تقویتی بهویژه داروهای گرانقیمت وارداتی، بهسختی پیدا میشود و درصورتیکه داروخانهای آنرا داشته باشد، بهبهانه واردات آن با ارز آزاد، چندینبرابر قیمت قبلی به خریدار داده میشود و باز در کمال تأسف بیمه خدمات درمانی که خاص کارکنان دولتی محسوب میشود و بیمهشده ماهانه رقمی بین 100 تا 300هزارتومان پرداخت میکند، خدمات بهتری در برابر خدمات تأمین اجتماعی ارائه میدهد. حالآنکه کارکنان مشمول خدمات تأمین اجتماعی درحالیکه اینروزها حداقل پرداخت متوسط بیش از 5/1میلیونتومان است، به هنگام بیماری، فقط باید در بیمارستان خاص زیرپوشش این بیمه، مراجعه و بستری شوند. ثانیاً بهعلت مشکلات مالی این نوع بیمه که هزینههای بهعملآمده توسط این نوع بیمه، پوشش داده شده، دیربهدیر بدهکاری خود را به داروخانهها و بیمارستانها میدهد، تعدادی از آنان خدمات خود را متوقف کرده و بیمهشده برای دریافت دارو باید به چندین داروخانه مراجعه کند تا شاید داروی موردنظر پیدا شود؛ و صدالبته که آزمایشگاهها هم خود قصهای جدا دارد که در این مقال نمیگنجد.