کد خبر:
291958
| تاریخ مخابره:
۱۴۰۱ دوشنبه ۳ مرداد -
00:01
نگاهی به خطرات بی‌توجهیِ جامعه نسبت به وقوع هشدارهای حوادث
خبر تلخ بود؛ آمار فوتی‌ها در سیل استهبان تا به بیش از ۲۰نفر رسیده است؛ یعنی تا همین‌جای کار نیز ۲۰ خانواده ازاین‌به‌بعد زندگی‌شان تغییر کرده و مشکلات بسیاری را تجربه خواهند کرد؛ اما چرا دراین‌شکل حادثه‌ها که قابل‌پیش‌بینی بود، کشور متحمل این‌میزان خسارت می‌شود؟ تصاویر متعددی از این حادثه در فضای مجازی منتشر شده است که تعدادی اتومبیل که کنار رودخانه پارک کرده‌اند، در آب جاری‌شده ناشی از سیل شناور می‌شود؟ سؤال این‌است‌که آیا سازمان هواشناسی یا مدیریت بحران هشدار وقوع سیل صادر نکرده است؛ یا درصورت صدور چرا مردم به هشدارها توجه نمی‌کنند؟ به‌گزارش ایرنا؛ هرساله با بلایای طبیعی ازجمله سیل و خشک‌سالی مواجه می‌شویم اما تنها مسئله‌ای که دراین‌زمینه مطرح می‌شود وعده جبران خسارات واردشده است درحالی‌که برخی‌موارد مانند تلفات انسانی و ازبین‌رفتن برخی گونه‌های گیاهی و جانوری قابل‌جبران نیست و موضوع دیگر که فراموش می‌شود، ضرورت آموزش برای جلوگیری از بروز این‌حجم از خسارت و تلفات است. سیل زمانی رخ می‌دهد که رودخانه‌ها و نهرها کشش حمل رواناب را نداشته باشند و آب از بستر طبیعی خود خارج شود توجه به بالادست حوضه آبریز ضروری‌ست. احیای جنگل‌ها و مراتع و تقویت پوشش گیاهی در بالادست حوضه آبریز باعث نفوذ آب باران به اندام گیاه و ازطریق ریشه گیاه به اعماق خاک می‌شود و دیگر آب باران به رواناب تبدیل نمی‌شود. وقتی قطرات باران با خاک عاری از پوشش گیاهی برخورد می‌کند کلوخه‌های خاک و خاک سنگین که رواناب توانایی حملشان را ندارد، متلاشی می‌شود و این‌نوع فرسایش دو پیامد به‌همراه دارد: یکی از پیامدها این‌است‌که ذرات متلاشی‌شده کلوخه‌ها منافذ خاک را می‌پوشانند و مانع از نفوذ آب به خاک می‌شوند. همچنین زمانی‌که کلوخه‌های سنگین به ذرات سبک تبدیل می‌شوند به‌راحتی می‌تواند تبدیل به گل‌ولای و درنتیجه باعث افزایش چگالی رواناب و افزایش قدرت تخریب و قدرت فرسایندگی سیلاب شود. مرتضی مرادی‌پور؛ سرپرست معاونت عملیات سازمان امدادونجات هلال‌احمر بااشاره‌به رفتار مردم در‌مواجهه‌با سیل در استهبان گفت: رفتار مردم را باید از دو وجه بررسی کرد؛ ازیک‌طرف به فرهنگ مردم برمی‌گردد که تصور می‌کنند از خسارات ناشی از سیل می‌توانند فرار کنند. برخی حتی با وجود هشدارهای سازمان‌های امدادی مبنی‌بر خطرناک‌بودن رودخانه‌ها به آنجا می‌روند و بساط تفریحشان را مهیا می‌کنند. این‌افراد با اتومبیل و بدون آن، به‌تصور‌اینکه اگر سیل بیاید می‌توانند از آنجا بگریزند به آن محوطه می‌روند بی‌خبر از اینکه قدرت رودخانه‌ای که حالا سیل آبی شده بسیاربیشتر از آن‌هاست. وی بابیان‌اینکه مماس‌شدن آب رودخانه با کف اتومبیل موجب شناور‌شدن ماشین می‌شود، گفت: دراین‌شرایط امکان کنترل خودرو به‌هیچ‌عنوان ممکن نیست و راننده باید خودرو را رها کند. این کارشناس امدادونجات افزود: برخی از محلی‌ها تصور می‌کنند با رودخانه آشنا هستند و می‌توانند درصورت سیلابی‌شدن از آن عبور کنند درصورتی‌که وقتی رودخانه سیلابی شود، قدرت تخریبی زیادی می‌یابد و می‌تواند خودروهای سنگین را نیز شناور کند. سرپرست معاونت عملیات سازمان امدادونجات هلال‌احمر، مقصر خسارات و حتی ناآگاهی مردم را مسئولان دانست و گفت: انقلاب جدی در عرضه پیشگیری از حوادث برای مسئولان امدادی نیاز است. بسیاری از ساختمان و سازه‌های امدادی ما در شرایط ایمن قرار ندارد و درصورت بروز حادثه خودشان دچار بحران می‌شود. وی بااشاره‌به وجود دومیلیون و ۲۰۰هزار کارمند دولت گفت: اگر این‌افراد به‌همراه خانواده‌هایشان آموزش کامل امدادونجات داشته باشند؛ بخشی بزرگی از جامعه هنگام بروز سانحه بهترین واکنش را نشان داده و قطعاً میزان خسارات و تلفات حوادث کم می‌شود. این کارشناس سازمان امدادونجات، شیوه کنونی اعلام هشدارهای سوانح و بلایا در کشور را مطلوب و کافی ندانست و گفت: این‌شیوه که محدود به زیرنویس در رسانه ملی‌ست، کافی نیست؛ امروزه بسیاری‌ازافراد اطلاعات و اخبار را از فضای مجازی می‌گیرند، بهتر است این هشدارها به‌صورت تصویری در فضای مجازی قرار گیرد تا مخاطب فهم بهتری پیدا کند. همچنین باید این‌شکل از هشدارها به‌صورت منطقه‌ای و کاملاً نقطه‌ای اعلام شود تا مردم حساس شوند. مرادی‌پور بابیان‌اینکه اعلام هشدارها با محتوای هشدار قرمز و نارنجی و زرد برای مخاطب عام بی‌فایده است؛ افزود: باید در محتوا هشدارها به مردم به‌صورت مصداقی گفته شود که چه خساراتی ممکن است، اتفاق افتد.