دنیای دیوانه، دیوانه، دیوانه

آن‌قدر این‌روزها جهان هستی دستخوش تحول و دگرگونی‌ست که بعضی‌از‌اوقات خبرنگاران نمی‌توانند سرعتی برابر این تحولات را به خود بگیرند؛ چرا‌که در گوشه‌گوشه جهان، هر‌کس سازی برای خودش می‌زند و کار به جایی رسیده است که پاره‌ای ‌از آدمیان این کره خاکی، دست به کارهایی می‌زنند که شاید علی‌رغم میل باطنی‌شان باشد؛ و درنتیجه باید بپذیریم که دنیای ما دنیای دیوانه دیوانه است. طبیعت، چند‌سالی‌ست‌ که سر سازگاری با جهان ندارد. از میزان بارندگی کاسته شده است. زمین‌ها فرونشست کرده است. خشک‌سالی حتی قسمتی از اروپا را هم درگیر کرده است. ناآرامی‌ها به‌واسطه گرانی و کمبودها، در اغلب کشورهای جهان شروع شده است. در سریلانکا مردم به‌ستوه آمده و کاخ ریاست‌جمهوری را تسخیر کرده‌اند و رئیس‌جمهوری فراری شده است. بین یونان و ترکیه هنوز تنش فراوان است. جنگ روس و اوکراین ادامه‌دار شده است. منطقه حساس خاورمیانه همچنان آبستن حوادثی‌ست و ظاهراً درون بعضی از کشورهای کوچک، نارضایتی نشئت‌گرفته از فشارهای اقتصادی و گرانی کالاها کم‌کم‌ بالا گرفته که می‌تواند به‌مرور درصورت تداوم، جنگ داخلی را به‌همراه داشته باشد. در آمریکا و اروپا و حتی کشورهای بزرگ، تورم و گرانی موجبات نارضایتی مردم کشورهایشان را به‌همراه داشته است. در‌این‌میان چند‌روزی‌ست رژیم صهیونیستی بمباران‌های سوریه را از سر گرفته و فلسطینیان با راکت‌پرانی به سرزمین‌های اشغالی، از حق خود دفاع می‌کنند. تازه‌ترین اظهارنظر زلنسکی؛ رئیس‌جمهوری اوکراین که در نوع خود تعجب‌آور بوده است و کارشناسان غذایی جهان را به تعجب واداشته، مبنی‌بر‌اینکه از ارسال گندم و مواد غذایی به سوریه خودداری می‌کند، شباهت بسیاری به جوک پیدا کرده است؛ در‌حالی‌که در جنگ با روسیه، کریمه و حدود 20‌درصد خاک کشورش، توسط روس‌ها اشغال شده و زخم‌خورده این جنگ است، این اظهارنظر نمی‌تواند وجهه حقوقی داشته باشد. به‌خصوص‌که صراحت در اعلام این تصمیم، با تمامی معیارهای جهانی موردقبول کشورها و مصوبات سازمان ملل متحد، هیچ هم‌خوانی نداشته و ندارد. امور داخلی آمریکا، هم‌اینک تحت‌تأثیر نارضایتی از افزایش چند‌برابری قیمت بنزین قرار گرفته و موجی از نارضایتی مردم آمریکا را دربر گرفته است و در حزب دموکرات، درحالی‌که قاعدتاً باید از مواضع بایدن پشتیبانی صد‌درصدی کنند، عده‌ای از سناتورهای ذی‌نفوذ، عملاً به مخالفت با او برخاسته‌اند که اگر ناراضیان جمهوری‌خواه را هم به آن اضافه کنیم و به آمارهای ارائه‌شده از‌سوی بنگاه‌های نظرسنجی و آماری، بنگریم، اعلام محبوبیت زیر 30‌درصدی بایدن، مؤید نارضایتی مردم آمریکاست که در 50‌ساله‌اخیر محبوبیت هیچ رهبر آمریکایی، به زیر 30‌درصد نزول نداشته است. در گوشه شرق آسیا، پرواز هواپیماهای چینی بر فراز چین‌تایپه نیز حدیثی جداگانه دارد که شاید به‌زودی باید در شرق آسیا که پس از جنگ دوم جهانی، منطقه آرام جهان را تداعی می‌کرد، شاهد و ناظر حمله چین کمونیست، به این کشور باشیم که ادعای مالکیت آن را دارد. از همه این‌ها گذشته، به‌زودی فصل پاییز و زمستان فرامی‌رسد و به‌یقین روسیه زخم‌خورده از اتحاد آمریکا با اروپائیان و حمایت و پشتیبانی کشورهای اروپایی از اوکراین و کمک‌های تسلیحاتی و مالی آنان به زلنسکی که در ذهن پوتین اثر بد داشته است، نوبت به روسیه می‌رسد که شیرهای گاز خود را به اروپا قطع کند و گرفتاری قابل‌توجهی را برای این کشورها باعث شود. در همسایه دیوار‌به‌دیوار ما، کشور عراق، این‌روزها جولانگاه رقابت و خط‌و‌نشان‌کشیدن گروه‌های مختلف برای کسب رأی برای نخست‌وزیر شدن، است که داستانی عجیب را برای مردم آن رقم زده و هیچ گروهی به‌تنهایی نمی‌تواند رأی لازم را کسب کند؛ بنابراین کشور عراق آبستن حوادثی‌ست که چه‌بسا به جنگ داخلی منجر شود. به‌هرحال آرزو می‌کنیم دوره زورگویی و استثمار کشورها توسط ابرقدرتان بسر آید و مردم دنیا روزهایی خوش و بدون جنگ را تجربه کنند.