واکنش هنرمندان حوزه دوبلاژ به درگذشت منوچهر اسماعیلی

مجید نقی‌ئی؛ مدیر امور دوبلاژ صداوسیما، از درگذشت استاد منوچهر اسماعیلی؛ پیشکسوت عرصه دوبلاژ ایران خبر داد. منوچهر اسماعیلی؛ پیشکسوت عرصه دوبلاژ ایران و مرد هزارصدای دوبلاژ ایران، شامگاه دوشنبه 31 مردادماه 1401، پس از گذشت چندروز از ترخیص از بیمارستان، در منزل شخصی خود، به‌علت ایست قلبی درگذشت. آئین بدرقه و وداع با این هنرمند فقید، صبح روز چهارشنبه؛ دوم شهریورماه از سالن عروجیان بهشت سکینه‌(س) واقع در کمال‌شهر کرج تا آرامگاه ابدی ایشان برگزار شد. اسماعیلی متولد 8 فروردین‌ماه 1318 در شهر کرمانشاه بود و فعالیت در دوبلاژ را از سال 1336، با گویندگی در شخصیت‌های فرعی و کوچک در فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی و خارجی آغاز کرده بود. گویندگی در مجموعه «هزاردستان» اثر زنده‌یاد علی حاتمی؛ به‌جای محمدعلی کشاورز در نقش «شعبان»، جمشید مشایخی در نقش «رضا تفنگچی» و بازیگرانی نظیرِ عزت‌الله انتظامی و جمشید لایق و گویندگی به‌جای محمدعلی کشاورز، جمشید هاشم‌پور و اکبر عبدی در دیگر فیلم خاطره‌انگیز زنده‌یاد علی حاتمی؛ از شاهکارهایی‌ست که منوچهر اسماعیلی در عمر پرافتخار گویندگی‌اش در عرصه دوبلاژ به‌یادگار گذاشته. «استیو مک‌کوئین»، «همفری بوگارت»، «چارلتون هستون» و «کرک داگلاس» نیز از بازیگران مطرح خارجی‌اند که اسماعیلی، سال‌های سال، هنرمندانه به‌جای آنان در فیلم‌های مختلف شگفتی آفرید. از وی در 12 بهمن‌ماه 96 در آئین افتتاحیه جشنواره فیلم فجر تقدیر شد. گویندگان دوبلاژ، در نخستین ساعات پس از انتشار خبر درگذشت وی، واکنش‌های مختلفی را نسبت به این ضایعه نشان دادند. شادی اسماعیلی؛ فرزند استاد منوچهر اسماعیلی، در صفحه صدای ماندگار نوشت: «کاش هرگز از آغوشت بیرون نمی‌رفتم. عزیزانم، دوستداران، هرگز دوست نداشتم اولین کسی باشم که پست رفتن جانم را در صفحه همیشه ماندگار اعلام کنم. صدای خدا به خدا پیوست. بابت پیام‌ها و همدردی‌هاتون سپاسگزارم». مریم شیرزاد نوشت: «به که تسلیت بگویم وقتی تک‌تسلی‌بخش دوبله نیست. تسلیت به خانواده محترمشان. تسلیت به همکاران عزیز. تسلیت به هنر. تسلیت. زبانم لال و قلبم درد گرفت. چه اهمیتی دارد؛ کاش راست نباشد». علی‌همت مومیوند نوشت: «استاد عزیزم عالی‌جناب اسماعیلی؛ به خودم می‌بالم که شاگرد کوچک شما بودم و بسیار‌بسیار از شما آموختم. سفرتون به‌سلامت و در آرامش باشید». مهین برزویی نوشت: «چگونه می‌شود باور کرد؟ آبروی هنر دوبله؛ اسطوره جاودانه! واژه‌ای یافت نمی‌شود که درخور هنرت گفت. عزیزترین، بسیار دوستت می‌دارم». تورج مهرزادیان نوشت: «آقای صدا و بیان درگذشت. افسوس و صدافسوس». بهروز علیمحمدی نوشت: «هزار افسوس که گوهر نایابی رو از دست دادیم. روحتون شاد مرد حنجره‌طلایی. مرد خاص دوبله که همه دوستتون داشتیم. نمی‌دونم چی بگم، دوبله یتیم‌تر ازقبل شد». معصومه آقاجانی نوشت: «اسطوره دوبله؛ عالی‌جناب منوچهر اسماعیلی چون آرش کمانگیر مرزهای دوبله را تا فراسوی باور برد و ساعاتی پیش این منزل را ترک کرد». افشین ذی‌نوری با انتشار عکسی از خودش، خسرو خسروشاهی و منوچهر اسماعیلی نوشت: «یادمه اون‌روز به شما گفتم لطفاً توی این عکس بخندین، همه عکساتون جدیه؛ و شما گفتید به‌خاطر تو باشه؛ و چه خوش‌اقبال بودم من که حضور بی‌نظیر شما رو درک کردم. بدرود مرد استثنایی. بدرود عالی‌جناب. بدرود. عرض تسلیت به همسر مهربان، دختران استاد و همه دوستان و علاقه‌مندان». الیزا اورامی نوشت: «استاد گران‌قدر، روحتان شاد، دریغ، هردم این بانگ برآرم از دل، وای این‌شب چقدر تاریک است. استاد گران‌قدر، نام و یادتان ماندگار که نام نیک بماند به‌یادگار. عرض تسلیت به خانواده محترم و جامعه هنری». مهناز آبادیان در متنی کوتاه نوشت: «استاد اسماعیلی عزیزم، پروازت پر از نور و عشق». پویا فهیمی نوشت: «بدرود سلطان حنجره. یادتان ماندگار و نامتان جاودان. تسلیت به خانواده محترمشان؛ علی‌الخصوص متانت عزیزم، به جامعه هنری، دوبلاژ و سینما». زهره شکوفنده نوشت: «خداحافظ سلطان بی‌بدیل». جلال مقامی نوشت: «با نهایت تأسف؛ درگذشت منوچهر‌خان اسماعیلی؛ سلطان دوبلاژ ایران را به عموم ملت ایران و خاندان بزرگ اسماعیلی تسلیت می‌گویم». سعید شیخ‌زاده نوشت: «صدای تاریخ هنر ایران، بزرگ‌مرد دوبله ایران، این خانه را تو روح بخشیدی. بی‌شک صدایت تاریخ سینمای ایران را جلا داد. صدایت تا همیشه ماندگار و روحت در آرامش». نیز امیربهرام کاویان‌پور نوشت: «هرگزم نقش تو از لوح دل‌وجان نرود. دوبلاژ ایران، پدر معنوی خود را از دست داد. گوهر بی‌مانند دنیای صدا از دست رفت». شراره حضرتی نوشت: «چقدر هرروز تنهاتر می‌شویم. مدام حلقه اساتیدمان، خاطراتمان، غرور و فخرمان کوچک‌تر می‌شود. استاد بزرگ منوچهر اسماعیلی هم تنهایمان گذاشت. سفرتان پرنور سلطان دوبله». رضا الماسی نوشت: «صدای بزرگان سینمای ایران خاموش شد؛ خداحافظ سلطان». هومن باقری با انتشار بخش‌هایی از دیالوگ‌های منوچهر اسماعیلی در فیلم «مسیر سبز» نوشت: «می‌خوام هرچه‌زودتر تموم شه، اینو می‌خوام. خیلی خسته‌ام رئیس؛ خسته از تنها‌سفر‌کردن تنها مثل یک چلچله زیر بارون. خسته از اینکه هیچ‌وقت رفیقی نداشتم پهلوم باشه ازم بپرسه از کجا اومدم به کجا میرم یا چرا؟ این‌قدر خسته‌ام از اینکه آدما همدیگه‌رو اذیت می‌کنن. خسته از تمام دردهایی که توی دنیا حس می‌کنم و می‌شنوم. هرروز دردها توی سرم بیشتر می‌شه. درد توی سرم مثل خرده‌های شیشه است. می‌تونی بفهمی؟» همچنین بابک اشکبوس‌اسلامیه نوشت: «سهمگین‌ترین زخم شمشیر سرنوشت بر پیکر نیمه‌جان و رنجور دوبلاژ فرود آمد. دیشب دوبلاژ ایران مظلومانه جان داد و غریبانه درگذشت. عرض تسلیت؛ بدرود اعتبار دوبلاژ ایران. برایتان آرزوی آرامش دارم». شروین قطعه‌ای نیز بااشاره‌به درگذشت منوچهر اسماعیلی عنوان کرد: «چه انسان‌ها که با صدا و اجرای شما عاشق نشدند و چه زندگی‌ها که پس‌ازآن عشق‌ها پدید نیامد». جواد پزشکیان؛ از پیشکسوتان عرصه دوبلاژ نوشت: «چه دوران تلخ و غمگینی. استاد منوچهر اسماعیلی؛ مرد نام‌آشنای عرصه هنر درگذشت. این ضایعه اسف‌بار را خدمت همکاران عزیز؛ به‌ویژه دختر گرامی ایشان، خانم متانت اسماعیلی و برادر محترمشان فریدون اسماعیلی تسلیت عرض می‌کنم». اکبر منانی نوشت: «سلطان بی‌بدیل دوبله، دوست و همکار عزیزم، سفرت پرنور. عرض تسلیت به اهل هنر، خانواده دوبلاژ همسر، فرزندان و برادر گرامی ایشان». تورج نصر نوشت: «چون حاصل آدمی در این دیر دو در، جز خون و دل و دادن جان نیست دگر، خرم‌ دل آن که یک‌ نفس زنده نبود، آسوده همان ‌که خود نزاد از مادر. درگذشت فخر دوبلاژ ایران؛ استاد منوچهر اسماعیلی را خدمت همکاران گرامی و هنردوستان تسلیت عرض می‌کنم. روانشان شاد و یادشان بسیار گرامی باد». شهاب عسکری نوشت: «وای چه مصیبتی. نمی‌دونم چی بگم، چی بنویسم، چی ... و چی ... و چی ...؟ منوچهر اسماعیلی، رفتی و دنیای دوبلاژ را تنها گذاشتی. با یک تسلیت بار غمم سبک نمی‌شه ولی چاره‌ای نیست؛ تسلیت به همسر گرامش، فرزند محترمش خانم متانت، به استاد بانو زهره شکوفنده و خلاصه تمام اقوام محترمش، همکاران دوبله و سینما و نهایتاً ملت ایران. نام و یادش جاودانه هست و خواهد بود. از پروردگار خواهانم روحش را قرین رحمت فرماید؛ آمین. از شاگردان درس‌گرفته ایشان؛ شهاب عسکری». نگین کیانفر نوشت: «چنان‌که روزی در فیلم دانتون گفت صدای من جاودانه است و جاودانه خواهد ماند، الآن فقط برای درگذشت او گریه نمی‌کنم؛ برای حرفه‌ای گریه می‌کنم که معیار اعلایش را از دست داد. تسلیت به خانواده گرامی، همکاران و دوستداران بی‌شمار ایشان». نسرین کوچک‌خانی نوشت: «هنر که بماند؛ برای صحبت از هنرتون زبان قاصره. شما ابهت داشتین؛ چیزی‌که خیلیا ندارن و خیال می‌کنن با ادا‌درآوردن می‌تونن به‌دستش بیارن، غافل‌از‌اینکه این چیزا باید تو خون آدم باشه؛ مثل شما که هم هنر توی خونتون بود و هم بزرگی و ابهت. در پناه خدا مرد بزرگ». نیلوفر حدادی نیز نوشت: «ای خدا، ای خدا، خدا چرا به دردهامون پایان نمی‌دی، بسه دیگه» و خطاب به متانت اسماعیلی؛ دختر آن مرحوم نوشت: «متی! بابام سکته کرده بود، گازشو گرفتی رفتیم بیمارستان. ترس هردومون این‌بودکه نکنه باباهامون برن. حالا من به تو چی بگم؟ به مامانت؟ به ملاحت؟ من چه‌کار کنم متانت؟ و خدایی که در‌این‌نزدیکی‌ست». سیما رستگاران نوشت: «سفربه‌خیر مرد باصلابت و باوقار که در قلب دوستدارانت خانه‌ داری. متانت عزیز دلت صبور». منوچهر زنده‌دل نوشت: «جاودانه‌شدن آسان نیست. باید چیزی در درون تو باشد که درپیوندبا طبیعت و کائنات جلا دهد وجود تو را و نقشت را همه‌جا از فرش تا عرش رج بزند. چه خوش‌آمدی به این سراچه خاکی و چه جاودان شدی در هنر دوبله این سرزمین و در قلب همه ایرانیان. روحت شاد ستاره و استاد بی‌بدیل هنر دوبله ایران؛ عالی‌جناب منوچهر اسماعیلی، خدابه‌همراهت».
عکس: سحر محراب