زندگی در هنر است که جریان دارد

تولید آثاری مانند «بنکسی بزرگ» برای جذب بیشتر مخاطبان تئاتر لازم است
حامد خسروی باابرازخرسندی‌از حضور در گروهی که ترکیب آن دوستانه، محبت‌آمیز و صمیمی‌ست و بااشاره‌به‌اینکه ازپیش با دونفر از اعضای این‌گروه آشنا بوده است و به‌واسطه این آشنایی وارد این‌گروه شده، گفت: «با حداد کاشانی، در چند اثر افتخاری همکاری داشتم و فرشید ذوالفقاری‌فرد نیز در جایگاه نویسنده و بازیگر از دیگر دوستانم است که به‌واسطه آشنایی با آن‌ها به کارگردان اثر معرفی شدم و پس از توافق با کارگردان به این‌گروه پیوستم که این اثر را تجربه‌ای موفق ارزیابی می‌کنم». وی که تحصیلاتش را در مقطع کارشناسی در رشته‌های معماری و بازیگری به‌پایان رسانده است، استفاده از صحنه مینی‌مال و بسیارساده را یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های کارگردانی این اثر برشمرده و بااذعان‌به‌اینکه میزانسن و موقعیت دیگر بازیگران اثر، با جابجایی اکسسوار صحنه توسط شخصیت «ادوارد» که خودش در آن به ایفای نقش می‌پردازد، شکل می‌گیرد، افزود: «این ویژگی را می‌توان یکی از مهم‌ترین نقاط قوت این نمایش برشمرد که طراحی صحنه ساده و درعین‌حال کاربردی آن، بااستفاده‌از موسیقی بسیارزیبا و ترکیب رنگ‌ها و نوری که در صحنه و در میان‌صحنه‌ها برای تعویض استفاده می‌شود، موجب شده تا این اثر، جلوه بصری خاص و زیبایی پیدا کند». خسروی که از سال 93 فعالیتش را در تئاتر با طراحی صحنه آغاز کرده است، بااشاره‌به‌اینکه کارگردان این نمایش، در روند تمرینات، با اتودهای خاصی که از بازیگران دریافت می‌کرد، موجب می‌شد تا کاراکترها شکل بگیرد و آنچه نیاز بود درلحظه اتفاق بیفتد، گفت: «باتوجه‌به شرایطی که اکنون در تئاتر وجود دارد و باتوجه‌به عدم درآمدزایی تئاتر به‌عنوان یک شغل، به‌نظر می‌رسد نیاز است نمایش‌هایی دراین‌سبک و سطح، بااین‌شیوه اجرایی و با این قدرت و کیفیت، روی صحنه برود تا مخاطبان رغبت کنند بلیت تهیه کرده و از آثار نمایشی دیدن کنند تا هم لذتی را در خود ایجاد کرده باشند و هم زمینه‌ساز بازگشت بخشی از هزینه‌های آثار نمایشی باشند و ازاین‌مسیر، می‌توان در انتقال مفاهیم باتکیه‌بر زحماتی که گروه تولید کشیده‌اند، گام‌های مهمی برداشت». وی که در سال 94 برای اولین‌بار در جایگاه بازیگر تئاتر به‌روی صحنه رفت، بااذعان‌به‌اینکه باتوجه‌به شرایط و نیازهای جامعه، امروز تئاترهای سنگین، هنری و فاخر تولید شده و این‌بدان‌معنانیست‌که اگر بخواهیم به روند تولید تئاتر ادامه دهیم، دست به برچیدن چنین آثاری بزنیم، گفت: «در کنار این‌دست آثار، نیاز داریم تا بخشی از آثار طنز و کمدی نیز به‌ کمک تئاتر بیاید تا بتوانیم باتوجه‌به شرایط سخت جامعه و فشارهای معیشتی روی مردم هست، بخش کوچکی از کمبودهای موجود را جبران کنیم و خنده را روی لب‌های مردم بیاوریم تا آن چنددقیقه یا چندساعتی که در سالن حضور دارند، بانشاط باشند». وی که در بیش از 15 نمایش تابه‌امروز به‌روی صحنه رفته بااشاره‌به‌اینکه برای تدریس دروس بازیگری، سری به مدارس زده و فعالیت‌هایی دراین‌زمینه داشته؛ بابیان‌اینکه طی سال‌های اخیر توجه به هنر در مدارس روندی روبه‌رشد داشته، گفت: «در مقاطع راهنمایی و دبیرستان یا متوسطه‌های دوره اول و دوم، امروز نسبت به گذشته استقبال بیشتری از هنر تئاتر صورت می‌گیرد و می‌توان امیدوار بود اگر این‌روند سریع‌تر انجام شود، در آینده نزدیک اتفاقات خوبی می‌افتد و به جایی خواهیم رسید که در تئاتر، کارگردانان، بازیگران و عواملی خواهیم داشت که بااینکه تحصیلات آکادمیک ندارند؛ اما ازقبل سواد هنری دارند».

زندگی در هنر است که جریان دارد
شهلا رحیمی بااشاره‌به‌اینکه ورود به عرصه هنر و ماندن در آن، همواره با سختی‌هایی همراه بوده و کسانی‌که از قدیم تابه‌امروز در عرصه هنر حضور داشته‌اند، برای امرارمعاش به‌سختی کار می‌کرده‌اند، گفت: «ممکن است در برهه‌ای، هنرمندانی وجود داشته‌اند که خانواده‌هایشان با مخارج و درآمدهای بسیارکمی پول موردنیاز خود را درجهت امرارمعاش تأمین می‌کردند و هنوزهم برخی از این خانواده‌ها وجود دارند. هنر و هنرمند از دور ثروتمند به‌نظر می‌آید و عده کمی دراین‌حوزه می‌توانند ثروتمند باشند یا رفاه نسبی را باتکیه‌بر یک شغل هنری داشته باشند». وی بااشاره‌به‌اینکه در هنر تئاتر، رفاه نسبی یا تکیه‌بر درآمد برای امرارمعاش، کمتر از دیگر عرصه‌های هنر دیده می‌شود، افزود: «خود هنر موجب می‌شود ذات هنر زنده بماند و هنر، آن‌قدر زنده و پویاست و آن‌قدرکه روح انسان را زنده نگاه می‌دارد، انسان را به خودش معتاد می‌کند و من تصور می‌کنم چیزی جز خود هنر و حس‌وحالی که در آن وجود دارد، باعث نمی‌شود دراین‌شرایط سخت، انسان‌ها همچنان مستحکم در سر کارش بمانند». رحیمی، باتأکیدبراینکه آنچه او را دراین‌مسیر نگاه داشته، نگاه اوست که اعتقاد دارد هنر، زندگی‌ست و موجب می‌شود هنرمند زنده باشد و نفس بکشد، گفت: «هنر موجب می‌شود انسان نفس بکشد و بخندد و درعین‌اینکه مابقی مسائل زندگی، همه‌وهمه روزمرگی هستند، هنر زنده و جاودانه است و موجب می‌شود هرکار هنری که انسان انجام می‌دهد، اثرش را تا چندین‌سال بر روی روح خود حفظ کند و آثار آن همواره بر روی فرد خواهد ماند». وی بااشاره‌به‌اینکه کارکردن در شرایط کرونا، ویژگی‌های خاص را در خود دارد که یک هنرمند، می‌بایست چندین‌ماه در شرایط سخت به تمرین اثر بپردازد و آن‌را به‌اجرا برساند و در برخی‌ازموارد ممکن است گوشه‌هایی از یک نمایش با ممیزی مواجه شود که گروه تولید مجبور به حذف بخش‌هایی از آن می‌شوند، گفت: «با وجود تمام مشکلات موجود در عرصه تولید تئاتر در شرایط کرونا، ممکن است یک اثر به‌اجرا برسد و نهایتاً در همان هفته اول، به‌دلیل شیوع بالای این بیماری، با وجود تمام سختی‌های موجود در عرصه تمرین، تعطیل شود». وی باابراز‌تأسف‌ازاینکه امروز و در شرایط فعلی ممکن است ریسک‌ها و خطرات بالایی در حوزه به‌روی‌صحنه‌بردن یک نمایش وجود داشته باشد، گفت: «ممکن است یک بازیگر، یک‌روز با صدایی گرفته روی صحنه بیاید، روزدیگر بی‌حال باشد یا روزی دیگر این استرس و نگرانی را داشته باشی که گروه تو کرونا نگرفته باشد؛ بااین‌حال باید گفت که وضعیت و شرایط امروز، نسبت به دوسال‌پیش، بسیاربهتر است؛ اما نباید منکر این‌موضوع بود که استرس‌های ناشی از بیماری کرونا، همچنان در گروه‌های هنری وجود دارد». بازیگر نمایش «چیدا» که در تماشاخانه سنگلج به‌روی صحنه رفته است، باتأکیدبراینکه امروز رسانه‌ها می‌توانند با دوری از سیاه‌نمایی؛ و روراستی با مردم، مخاطب را همواره در کنار خویش نگاه دارند، گفت: «هنوز رادیو و تلویزیون در کشور مخاطبان بسیار داشته و مردم به این رسانه‌ها اعتماد دارند و اخبار را ازطریق رسانه‌های کشور پیگیری می‌کنند؛ اما اگر رسانه با مردم و هنرمندان صادق نباشد، مخاطبان را از خود دور می‌کند». رحیمی، هنر را جریانی برشمرده که در آن مخاطب و هنرمند، هم یاد می‌گیرند و هم از آن لذت می‌برند و برهمین‌اساس، گفت: «ازنظر من، راز جاودانگی در هنر، پویابودن هنر است و زندگی در هنر است که جریان دارد و ادامه پیدا می‌کند». این بازیگر تئاتر، هم‌خوانی آثار نمایشی با سلیقه مردم جامعه را از مهم‌ترین عوامل موفقیت یک اثر برشمرده و گفت: «وقتی مخاطب درچنین‌شرایطی، با چنین وضعیت مالی و حال روحی به دیدن یک اثر می‌آید، باید کیفیت اثر به‌گونه‌ای باشد که از دیدن آن لذت ببرد و حال او پس از دیدن یک نمایش خوب شود».

تمام تلاش گروه در به‌نمایش‌گذاشتن یک اثر حرفه‌ای به‌کار گرفته شده است
محمد حداد کاشانی بااشاره‌به‌اینکه کارگردان و برخی‌دیگر از اعضای گروه این اثر، از دوستان نزدیک و صمیمی او هستند که قبلاً نیز سابقه همکاری با آن‌ها را داشته، گفت: «حس می‌کنم با کارگردانی جدی و حرفه‌ای ویدا قراگوزلو، بیش از آثار قبلی، دراین‌اثر تجربه کردم و یاد گرفتم». وی بااشاره‌به‌اینکه پیش‌تر نیز همکاری‌های مشترکی با دیگر اعضای این‌گروه داشته، کارگردان این اثر را کارگردانی بسیارجدی و حرفه‌ای برشمرده و افزود: «این جدیت در کار تا جایی پیش می‌رود که می‌توان گفت وی نسبت به کارش متعصب بوده؛ و این تعصب نسبت به اعضای گروه موجب می‌شود این اثر، به‌شدت جدی و حرفه‌ای جلو برود و همین‌امر نیز موجب می‌شود که وی بسیار تکنیکی و حرفه‌ای کار کرده و انرژی بالایی برای روی‌صحنه‌بردن این اثر صرف کند». وی باتأکیدبراینکه تمام تلاش به‌کارگرفته‌شده بر این متمرکز است تا اثری حرفه‌ای مقابل دیدگان مخاطبان به‌نمایش درآید، گفت: «تک‌تک بچه‌های ‌گروه توسط کارگردان به مطالعه تشویق می‌شوند و کارگردان نیز درمواجهه‌با تک‌تک اعضای گروه به مطالعه می‌پردازد و با هر‌کس، براساس ویژگی‌های خاص خود او به تمرین می‌پردازد». بازیگر نمایش «دختر» که به‌نویسندگی و کارگردانی حسن حسامی در پردیس شهرزاد به‌روی صحنه رفت؛ بااذعان‌به‌اینکه کارگردان این اثر، تلاش می‌کند هر بازیگری بیشترین و بهترینش را روی صحنه مقابل چشمان مخاطبان به‌اجرا برساند، گفت: «نویسنده این اثر نویسنده‌ای خلاق، کاربلد و باسواد است که می‌تواند آینده روشنی را درپیش داشته باشد و اگر از مسائلی که به‌صورت کلی در جامعه ما و در هنر وجود دارد، صرف‌نظر کنیم، می‌توانیم بگوییم که نویسنده و کارگردان این اثر، می‌توانند در آینده‌ای نزدیک از دسته بزرگان هنر در جامعه باشند». وی بازیگران حاضر دراین‌اثر را از بازیگران خوبی برشمرده که می‌کوشند تا از روند کار لذت ببرند و در کار پیشرفت داشته باشند؛ و گفت: «دراین‌نمایش، بازیگران با تجربه‌های مختلفی درکنارهم گرد آمده‌اند و می‌توان گفت که شهلا رحیمی، بازیگری فوق‌العاده‌ای‌ست که من در کنار وی و از دیدن بازی وی روی صحنه، یاد می‌گیرم. آزیتا ابریشمی‌موحد، یک کاریزمای شخصیتی دارد و در نقش‌های خاص بسیارخوب عمل؛ و حرفه‌ای تلاش می‌کند تا بازی خوبی داشته باشد و دارد. حامد خسروی از شخصیت‌هایی‌ست که تجربه بالایی دارد و در هرکاری‌که به‌عنوان بازیگر قبول کرده، تجربه اندوخته است؛ و مریم راجع نیز از بازیگرانی‌ست که دقت بسیار در ایفای نقش دارد که این دقت وسواس‌گونه موجب می‌شود در یک اثر نمایشی، مابقی نقش‌ها را نیز به‌خوبی بشناسد و چارچوبی را ایجاد کنند تا بتواند در‌آن‌چارچوب، بهترینش را به‌نمایش بگذارد. سعید پارسا نیز از جمله بازیگران خلاقی‌ست که در حوزه کمک‌کردن به دیگران، مثال‌زدنی‌ست».
عکس: مرتضی دادگری