داستان ناتمام ساختمان‌های ناایمن تهران

معمولاً در کشور عزیزمان، وقتی حادثه ناگواری رخ می‌دهد تا یکی،دوماه بعد متأثر از آن، جلسه‌ پشت جلسه، سمینارها، کنفرانس‌ها، گردهمایی و از تمام این‌ها گذشته، مدیریت بحران تشکیل می‌شود تا مقصر یا مقصران شناخته شوند؛ یعنی آن‌قدر جار‌و‌جنجال می‌شود که رسانه‌های نوشتاری، تصویری، مسئولین و ائمه‌جمعه و جماعات، بر روی منابر و تکایا هشدارگونه سازمان‌های ذی‌ربط را آگاه کنند و پس‌از‌مدتی آب از آب تکان نخورده و بعضاً همه در انتظار ورود مقامات قضائی به ماجرا و پیگیری مسائل می‌شوند. از جمله چندی‌پیش، ساختمان متروپل آبادان که به‌علت عدم ایمنی کامل و استفاده‌نکردن از سازه‌های مقاوم، به‌یک‌باره فروریخت و ده‌ها‌نفر از هم‌وطنان ما را به کام مرگ فرستاد تا‌حدی بلندگوهای معاند نیز به سخن‌پراکنی و تشویش اذهان عمومی، تحرکاتی را آغاز کردند. در همان موقع اعلام شد؛ ساختمان‌های این‌چنینی در جای‌جای کشورمان وجود دارد؛ و در همین تهران و بنا به اظهار تنی‌چند از شورائیان اعلام شده که ۱۲۷ ساختمان در وضعیت به‌مراتب بدتر از متروپل آبادان و ناایمن در تهران داریم. خوشبختانه دستگاه قضائی کشور حدود ۲۰‌نفر که مستقیم و غیرمستقیم در سقوط متروپل نقش داشته‌اند را مجرم شناخته و آرای خوبی را برای آنان صادر کرد تا بساز‌و‌بفروش‌ها بدانند و بفهمند که دوران بساز‌و‌بنداز باید بسر بیاید؛ اما هیاهوها خوابید و آبادان و اهالی آن دیار تا عمر دارند، از غم ازدست‌دادگان اقوام و دوستان، در غصه و غم و اندوه روزگار می‌گذرانند؛ درحالی‌که این فاجعه‌ای بود که می‌توانست رخ ندهد و با اندکی دوراندیشی و رعایت ملاحظات ایمنی پیش از وقوع چنین اتفاقی، امکان جلوگیری از آن وجود داشت؛ اما پس از واقعه متروپل برخی از مسئولین شهری در سراسر ایران به فکر جلوگیری از رخ‌دادن اتفاقات مشابه افتادند. خوشبختانه در منطقه ۱۹ تهران، با همت شهرداری، برای پیشگیری، اقدامات مهمی صورت گرفته است؛ اما از بقیه نقاط تهران خبری نیست. در شهرداری منطقه ۱۹ نشست‌هایی تحت نام کمیته ایمنی و رفع خطر از ساختمان‌های ناایمن منطقه برگزار شده و بر اهتمام ویژه در پیگیری اخطارهای صادرشده برای ساختمان‌های ناایمن، تأکید بسیار صورت گرفته است که باید از این مسئولین وظیفه‌شناس که با اخطارهای مکرر، صاحبان بناهای ناایمن را وادار به ایمن‌سازی می‌کنند، تشکر کرد. چه خوب می‌شد اگر در همه مناطق ۲۲گانه تهران، به‌صورت ضربتی و با اخطار به صاحبان ۱۲۷ ساختمان ناایمن، هرچه‌زودتر نسبت به سالم‌سازی اقدام می‌کردند تا خدای‌ناکرده بار‌دیگر شاهد حوادث و وقایع ریزش‌گونه به‌سبک ساختمان عظیم متروپل آبادان نباشیم. باز نیکو می‌شد اگر شهرداری یا شورای اسلامی شهر تهران نتیجه پیگیری‌های خود را در‌مورد ۱۲۷ ساختمان ناایمن که متأسفانه در بین آن‌ها مدارس، دانشگاه‌ها، مجتمع‌های مسکونی پرتراکم، خوابگاه‌های دانشجویی و حتی شرکت‌های غذایی وجود دارد، به مردم تهران اعلام کنند یا حداقل با نصب بنر و تابلو بر سردر یا بالای چنین ساختمان‌هایی، مردم را آگاه کنند تا درصورت‌امکان، این اماکن را خالی کرده و در جایی امن مسکن گزینند و حتی عابران نیز از کنار چنین ساختمان‌هایی تردد نکنند. امیدواریم قبل‌ازاینکه باردیگر حوادث تلخ این‌چنینی را شاهد باشیم، شهرداری‌ها به وظیفه مهم و خطیر خود دراین‌مورد، عمل کرده و اقدام جدی معمول کنند. در پایان آرزو می‌کنیم که هرگز کشور بزرگ ما آسیب ناشی از بلایای طبیعی و غیرطبیعی را تجربه نکرده و سرافرازانه و با موفقیت درزمینه‌های مختلف، به قله‌های رفیع دست پیدا کند. آمین.